Νέες ταινίες: Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ ζει έναν φλογερό έρωτα με ένα ανθρωποειδές [κριτική & τρέιλερ]

Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ δίνει «Ζωή» στη Λέα Σεντού και ο Λάσλο Νέμες με τη «Δύση του Ήλιου» μάς ταξιδεύει στην Κεντρική Ευρώπη λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες αυτής της εβδομάδας ο Νίκος Λάμποτ υπογράφει μια ενδιαφέρουσα ελληνική ταινία με την εξαιρετική Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στους κινηματογράφους και ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του κορυφαίου Τουρκοαρμένιου φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ.

Ζωή (Zoe)
Σκηνοθεσία: Ντρέικ Ντορέμους
Παίζουν: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Λέα Σεντού, Τέο Τζέιμς, Ρασίντα Τζόουνς, Κριστίνα Αγκιλέρα

Ο Κόουλ είναι ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης, του οποίου η εταιρεία προσφέρει τεχνολογικά εργαλεία για ρομαντικές σχέσεις. Η πρώτη ανακάλυψή τους είναι ένας αλγόριθμος, που καθορίζει την πιθανότητα μιας επιτυχημένης σχέσης, ενώ το τελευταίο έργο τους είναι οι τεχνητοί άνθρωποι που έχουν σχεδιαστεί για να γίνουν το τέλειο ταίρι. Ο Κόουλ ξεκινάει μια σχέση με τη συνάδελφό του Ζωή, όμως η σχέση τους εμπλέκεται με τα επιστημονικά προϊόντα και το μέλλον της εταιρείας.

Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και η Λέα Σεντού ερωτεύονται σε ένα φουτουριστικό μετα- μέλλον , προσπαθώντας να ξεπεράσουν τις διαφορές τους.
μια φουτουριστική κοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις και ο ρομαντισμός ρυθμίζονται με χάπια και θεραπείες. Όταν ο Κόουλ, ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης δημιουργεί μια συνθετική γυναίκα, τη Ζωή, βιώνει ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Οι δυο τους θα γίνουν το τέλειο ζευγάρι, όμως μια μοιραία επιπλοκή θα ανατρέψει την κατάσταση.
Η ιδέα της δημιουργίας και ο έρωτας του δημιουργού για το δημιούργημά του είναι θέματα ιδιαίτερα προσφιλή στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και αυτό εκμεταλλεύεται ο Ντρέικ Ντορέμους («Like Crazy» «Equals»), ), αφηγούμενος μια ιδιόμορφη μελαγχολική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο εντελώς διαφορετικά πλάσματα, που όμως μοιράζονται κοινά συναισθήματα.

Mε μια ρομαντική λυρική ατμόσφαιρα που υπογραμμίζεται από την εκπληκτική μουσική της ταινίας, ο Ντορέμους, μέσα σε ένα φουτουριστικό σκηνικό προσπαθεί να εστιάσει στην ουσία των σχέσεων, δηλαδή την πραγματική αγάπη και την επικοινωνία, που δεν γνωρίζει φραγμούς κι όρια. Όμως η κοινωνία που ζουν οι ήρωές του και οι νόμοι που τη διέπουν δεν είναι λεπτομερώς σχεδιασμένοι και μελετημένοι, οπότε συχνά δημιουργούνται απορίες για πρακτικά ζητήματα στον θεατή, ενώ από το μέσον και μετά το σενάριο αδυνατεί να εξελιχθεί, κι όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, προστίθενται πολλά στοιχεία που θολώνουν ακόμα περισσότερο το τοπίο παρά το ξεκαθαρίζουν.

Η Δουλειά της (Her Job)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Νίκος Λαμπότ
Παίζουν: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Ήμελλος, Μαρία Φιλίνη, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Ελένη Καραγιώργη, Δανάη Πριμάλη, Ορφέας Αγγελόπουλος, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Γεωργία Τσαγκαράκη, Ειρήνη Ασημακοπούλου, Αρετή Σεϊνταρίδου

Η Παναγιώτα, μια σαραντάχρονη, σχεδόν αναλφάβητη νοικοκυρά και μητέρα δυο παιδιών, θα χρειαστεί να αναζητήσει για πρώτη φορά δουλειά, όταν ο άντρας της χάσει τη δική του. Μην έχοντας πολλά προσόντα, θα προσληφθεί για λογαριασμό μιας ιδιωτικής εταιρείας καθαρισμού σ’ ένα νέο πολυκατάστημα. Εκεί, παρά τις συνθήκες εκμετάλλευσης και εργασιακής απαξίωσης, θα βιώσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση οικονομικής και συναισθηματικής ανεξαρτησίας , που θα τη βοηθήσει να σταθεί για πρώτη φορά στα πόδια της.
Ο Νίκος Λαμπότ αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που φτάνει στη χειραφέτηση εν μέσω της ελληνικής κρίσης και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου με μια εξαιρετική ερμηνεία βραβεύεται στο 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η Παναγιώτα, μια τριανταοχτάχρονη μητέρα και νοικοκυρά που ποτέ δεν έχει βγει από το σπίτι, όταν ο άνδρας της μένει άνεργος, πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Κι ενώ οι συνάδελφοί της δυσανασχετούν με τις συνθήκες εργασίας , εκείνη για πρώτη φορά αισθάνεται αυτοπεποίθηση .
Ο Νίκος Λαμπότ, εμπνευσμένος από αληθινά γεγονότα, στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο καταγράφει τις επιπτώσεις της κρίσης, αλλά ταυτόχρονα μέσα από ένα επάγγελμα που για πολλούς θεωρείται υποβαθμισμένο, φτιάχνει μια ταινία που υμνεί τους ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να συνεχίσουν παρά τις αντιξοότητες. Οι δύσκολες εργασιακές συνθήκες και η εκμετάλλευση των υπαλλήλων, από τη μία, και η αισιόδοξη Παναγιώτα από την άλλη που χαίρεται να σκουπίζει τους διαδρόμους του φωτεινού mall δημιουργούν μια ενδιαφέρουσα αντίστιξη, που ο Λαμπότ αντιμετωπίζει χωρίς μελοδραματισμούς και διδακτισμούς. Έτσι καταγράφει την κατάσταση της χώρας, στην ουσία από δυο πλευρές, χωρίς μιζέρια κι αυτολύπηση, όπως συχνά βλέπουμε σε ελληνικές ταινίες. Αντίθετα η Παναγιώτα, που βρίσκει την αυτοεκτίμησή της και τον εαυτό της μέσα σε αυτή την σκληρή και άδικη πραγματικότητα, γίνεται σύμβολο της ζωής που πάντα προχωράει μπροστά.
Κάποιες σεναριακές ελλείψεις δημιουργούν μικρά χάσματα στην ιστορία, όμως ο τρόπος που ο Λαμπότ ακολουθεί την πρωταγωνίστριά του και η συγκλονιστική ερμηνεία της Μαρίσσας Τραιναφύλλιδου, που σε κάθε της πλάνο οδηγεί την ηρωίδα της σε μια προσωπική χειραφέτηση, κρατούν ως το τέλος αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, που σε αυτή την ιστορία θα αναγνωρίσει πολλές οικείες καταστάσεις.

Το Μάτι της Κωνσταντινούπολης (The Eye of Istanbul)
Σκηνοθεσία: Μπινούρ Καραεβλί και Φατίχ Καϊμάκ

Η ζωή και το έργο του κορυφαίου Τουρκοαρμένιου φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ , που απαθανάτισε όπως κανείς άλλος την Πόλη.

Ο Αρά Γκιουλέρ, γνωστός ως και το « Μάτι της Κωνσταντινούπολης», υπήρξε ένας μοναδικός φωτογράφος, που αποτύπωσε όσο κανείς άλλος τις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, την εργατική τάξη της και τους ανθρώπους του μόχθου, ενώ παράλληλα ταξίδευε στις Κάννες φωτογραφίζοντας τη Σοφία Λόρεν και τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, φωτογράφιζε σπάνια ευρήματα, ή κατέγραφε σημαντικά ιστορικά γεγονότα.

Οι Μπινούρ Καραεβλί και Φατίχ Καϊμάκ ακολουθούν τον «πρωτομάστορα», όπως πολλοί τον ονομάζουν, που έφυγε στα ενενήντα του πέρσι τον Νοέμβριο, μεταφέρουν τις αφηγήσεις του σχετικά με την τέχνη του και τη ζωή, μιλούν με συναδέλφους του- μεταξύ των οποίων και ο δικός μας Νίκος Οικονομόπουλος- που φωτίζουν τη σημασία του έργου του, ενώ δεν λείπουν και οι συγκινητικές στιγμές της προσωπικής του ζωής, όπως η σχέση του με τη δεύτερη γυναίκα του, που ο χαμός της του στοίχισε. Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ στήνεται μια μεγάλη αναδρομική έκθεση με φωτογραφίες του και ο ίδιος περιπλανιέται στα σοκάκια της πόλης που αγάπησε.
Έτσι οι κινηματογραφιστές τιμούν έναν μεγάλο δάσκαλο της εικόνας, που αποτελεί, όπως λένε « εθνικό θησαυρό» της Τουρκίας, μέσα σε 61 λεπτά, μυώντας μας στον κόσμο που ο Γκιουλέρ αποτύπωσε μοναδικά με τον φακό του.

Γενέθλια Θανάτου 2 (Happy Death Day 2U)
Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Λάντον
Παίζουν: Τζέσικα Ροθ, Ίσραελ Μπουσάρντ, Ρούμπι Μοντάιν, Σουράτζ Σάρμα

Η Τρι Γκέλμπμαν ανακαλύπτει ότι το να πεθαίνεις ξανά και ξανά ήταν απλώς πιο εύκολο από τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά της. Δύο χρόνια μετά από τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, η Τρι επανέρχεται στον κύκλo του χρόνου για να προσδιορίσει τον λόγο για τον οποίο μπήκε σε αυτόν στην πρώτη φορά. Πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει την Λόρι , που αναζητά την εκδίκηση και η οποία έχει αναστηθεί από τη δύναμη του χρονικού κύκλου.

Το νεανικό horror movie, που έκανε αναπάντεχη εμπορική επιτυχία, επιστρέφει με μια εσάνς επιστημονικής φαντασίας.

Αυτή τη φορά η χαριτωμένη Τρι Γκέλμπαν που έχει αποφασίσει να γίνει καλύτερος άνθρωπος μετά από όσα τράβηξε στην πρώτη ταινία, συνειδητοποιεί ότι έχει εγκλωβιστεί σε μια χρονική λούπα, καθώς η μέρα των γενεθλίων της που συμπίπτει και με τη μέρα της δολοφονίας από τον μασκοφόρο- μωρό δολοφόνο της, επαναλαμβάνεται με απρόσμενες συνέπειες.
Παράλληλες διαστάσεις , ένα περίεργο επιστημονικό πείραμα και συνεχείς ανατροπές απορυθμίζουν τη φυσική τάξη των πραγμάτων σε ένα καθαρό slashermovie, που θυμίζει τη «Μέρα της Μαρμότας». Αν και δεν λείπουν οι έξυπνες ιδέες και το μακάβριο χιούμορ, καθώς και μια πινελιά νεανικού ρομάντζου, αυτή τη φορά ο Λάντον φαίνεται πως δυσκολεύεται να εξηγήσει τις χωροχρονικές αλλαγές και να υποστηρίξει επαρκώς τα sc- ifi κομμάτι, οπότε από ένα σημείο επαναλαμβάνεται σκηνοθετικά, όπως και η μέρα γενεθλίων της Τρι, ενώ αντίστοιχα οι χαρακτήρες δεν μπορούν να εξελιχθούν και μένει μόνο η Τζέσικα Ροθ να επιβεβαιώνει τη φήμη της ως «scream queen» με τρομακτικές τσιρίδες και αιμοσταγή βλέμματα.

Δύση Ηλίου (Napszállta / Sunset)

Σκηνοθεσία: Λάζλο Νέμες
Παίζουν: Τζούλι Τζάκαμπ, Σούζαν Γουέστ, Βλαντ Ιβάνοφ, Ουρς Ρεχν

Η Ίρις Λέιτερ φτάνει στη Βουδαπέστη του 1913 για να πιάσει δουλειά στο πιλοποιείο, που κάποτε ανήκε στον πατέρα της. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά από οικογενειακές αποκαλύψεις, βίαιες επιθέσεις και άκαρπες αναζητήσει, ς με φόντο την Κεντρική Ευρώπη τις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου πολέμου.

Η δεύτερη ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ για το «Γιο του Σαούλ» Ούγγρου σκηνοθέτη Λάζλο Νέμες μάς μεταφέρει στην Κεντρική Ευρώπη λίγο πριν ξεσπάσει ο Α‘ Παγκόσμιος Πόλεμος, αποσπώντας Βραβείο Κριτικών στη Βενετία.
Η νεαρή Ιρις Λάιτερ φτάνει στη Βουδαπέστη το 1913, ελπίζοντας να εργαστεί ως καπελού στο θρυλικό κατάστημα που κάποτε ανήκε στους γονείς της. Ο νέος ιδιοκτήτης όμως, ο Όσκαρ Μπρίλ, δεν δέχεται να την προσλάβει. Τη στιγμή της άφιξής της στο κατάστημα, γίνονται προετοιμασίες για την υποδοχή σημαντικών καλεσμένων κι ένας άνδρας προσεγγίζει την Ίρις, αναζητώντας κάποιον Κάλμαν Λάιτερ, για τον οποίο εκείνη δεν έχει ακούσει ποτέ τίποτε , παρόλο που φέρει το ίδιο επώνυμο με εκείνην.
Αρνούμενη να φύγει από την πόλη, η Ίρις αρχίζει να αναζητά τον Λάιτερ, τον μοναδικό συνδετικό κρίκο με το χαμένο της παρελθόν. Αυτή η αναζήτηση την οδηγεί μακριά από τα λαμπερά φώτα του καταστήματος, στους σκοτεινούς δρόμους μιας Βουδαπέστης που αρχίζει να αντανακλά την αναστάτωση ενός πολιτισμού που ετοιμάζεται να βυθιστεί στο χάος.

Μετά από το αριστουργηματικό κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ο Λάζλο Νέμες εγκαταλείπει το σκληρό ντοκιμαντερίστικο στυλ που τον έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο, και αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας, που μοιάζει με λογοτεχνική ηρωίδα, σε έναν κόσμο που εκείνη αδυνατεί να καταλάβει. Σίγουρα με μια τόσο δυναμική αρχή ένας σκηνοθέτης πρέπει να κάνει πολλά και να ξεπεράσει τον εαυτό του, όμως ο Νέμες μοιάζει απενοχοποιημένος απέναντι στις προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει και φτιάχνει μια ιδιαίτερη ταινία, που κυρίως αποκαλύπτει το πάθος του για τον κινηματογράφο.
Η αναζήτηση της Ίριδας λοιπόν δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, την οποία ο θεατής ανακαλύπτει σταδιακά, καθώς εκείνη χάνεται μέσα σε έναν λαβύρινθο προσόψεων και επιπέδων. Ο Νέμες ακολουθεί την πρωταγωνίστριά του από κοντά, με τη κάμερα συνεχώς στο χέρι με μια ασυνήθιστη οικειότητα, παίζει με τις αντιθέσεις φωτός και σκιάς, ενώ αντιμετωπίζει την αναπαράσταση της εποχής με μια ποιητική διάσταση, μακριά από καρτποσταλικές απεικονίσεις, χρησιμοποιώντας φιλμ που εκτέθηκε φωτοχημικά και πραγματικά εφέ, στήνοντας χορογραφημένες σκηνές ακριβείας με τον παλιό τρόπο, που μυρίζει κινηματογράφο και πάθος. Οι επαναλήψεις και ο αργός ρυθμός ενίοτε δημιουργούν μια μικρή αδράνεια, όμως η εικαστική προσέγγιση και η πολυεπίπεδη αφήγηση του Νέμες κάνουν τη « Δύση του Ηλίου» μια αξιόλογη δημιουργία.

Ο Μαγικός Κήπος (Drôles de Petites Bêtes / Tall Tales: The Magical Garden)

Σκηνοθεσία: Αρνό Μπουρόν, Άντον Κρινγκς
Mε τις φωνές των ( στα ελληνικά): Θοδωρή Τσουανάτου, Έλενας Δελακούρα, Τάνιας Παλαιολόγου, Πέτρου Σπυρόπουλου, Βαγγέλη Ζάπα

Σκανταλιάρικα ζουζουνάκια και ζιζάνια πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη μαγική ταινία κινουμένων σχεδίων, βασισμένη στα ζωντανά κείμενα και τις πολύχρωμες εικόνες του Άντον Κρινγκς, που έχουν λατρευτεί από χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Τα βιβλία του Άντον Κρινγκς είναι ένα λογοτεχνικό φαινόμενο με πάνω από 20 εκατομμύρια πωλήσεις. Η δημοφιλής συλλογή μετράει πάνω από 100 ιστορίες και 50 χαρακτήρες και «Ο Μαγικός κήπος» ξεπηδάει από τις διασκεδαστικές σελίδες του δημιουργού, παρουσιάζοντας μία απολαυστική ιστορία για μικρούς και μεγάλους.
Όταν ο Απόλλο, ένας ευγενικός περιπλανώμενος καλλιτέχνης, καταφθάνει στο χωριό που κατοικούν τα Ζουζούνια, δεν αργεί να αναστατώσει τη ζωή τους. O Απόλλο όμως πέφτει στην παγίδα της Γουέντι, της ζηλιάρας και παμπόνηρης ξαδέλφης της βασίλισσας Μαργαρίτας και κατηγορείται για την απαγωγή της, προκαλώντας τον πανικό στην κυψέλη. Η αλήθεια όμως είναι ότι η Μαργαρίτα είναι αιχμάλωτη των Ζιζάνιων, συνενόχων της δαιμόνιας Γουέντι, που προσπαθεί να καταλάβει τον θρόνο.
Με τη βοήθεια των νέων του φίλων, ο Απόλλο ηγείται μίας ριψοκίνδυνης αποστολής διάσωσης: πρέπει να απελευθερώσει τη Βασίλισσα Μαργαρίτα και να σώσει τo μελίσσι, ξεπερνώντας πολλά εμπόδια.