«Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό. Εκεί πήγα σχολείο. Ο πατέρας μου έχει μια επιχείρηση λιανικής και χονδρικής με συστήματα γραφείου. Η μητέρα μου, οικιακά. Εχω μία αδελφή.
Οι γονείς μου πάντα ήθελαν ο γιος τους να ξεχωρίζει. Δεν με πίεσαν. Δεν χρειάστηκε. Ημουν πάντα ο καλύτερος μαθητής, ο καλύτερος αθλητής, σημαιοφόρος, απουσιολόγος και ο ωραίος του σχολείου. Είχα φοβερό πακέτο.... Δεν αντέχεται αυτό το πακέτο. Ολο αυτό σε γεμίζει και με προσδοκίες -ανεφάρμοστες, αδύνατες. Περιμένεις να σε αγκαλιάσουν όλοι. Οταν έρθει όμως η χυλόπιττα, σου κοστίζει παραπάνω. Μετά ισορροπείς.
Από το περιστατικό με την Ζέτα Μακρυπούλια έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια και ακόμα το θυμούνται. Η ζωή είναι μικρή και δεν μπορούμε να την ζήσουμε προσπαθώντας να τους κρατήσουμε όλους ευχαριστημένους.
Είναι δύσκολο να πεις στον χώρο τον δικό μου ότι δεν είσαι αριστερός. Το καλό αυτής της κυβέρνησης είναι ότι μπορώ πια, χωρίς ενοχή και χωρίς κανένα εμπόδιο, να πω ότι δεν είμαι αριστερός. Πριν από 7-8 χρόνια δεν θα μπορούσα να το πω...»
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Χρήστου Λούλη στο Bovary.gr