Μνήμες από το ανεπανάληπτο έγκλημα στη Θάσο, τον Μάιο του 1996, ξύπνησαν χθες, με τον θάνατο του Θεόφιλου Σεχίδη, του 24χρονου τότε φοιτητή της Νομικής, που σκότωσε πέντε μέλη της οικογένειάς του.
Ο 46χρονος Θεόφιλος Σεχίδης, γνωστός ως «Έλληνας Χάνιμπαλ» ή και «σφαγέας της Θάσου», ήταν κρατούμενος στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια. Πιθανή αιτία θανάτου είναι η ανακοπή καρδιάς, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα εδώ και χρόνια και λάμβανε φαρμακευτική αγωγή.
Ο 24χρονος είχε δολοφονήσει τη μητέρα του, τον πατέρα του, την αδελφή, τη γιαγιά και τον θείο του, τους οποίους αφού τους σκότωσε, τεμάχισε τα πτώματά τους, τα έβαλε σε πλαστικές σακούλες και εν συνεχεία τα έθαψε στον σκουπιδότοπο της Καβάλας. Ο φοιτητής -όπως υποστήριξε- πίστευε πως είχαν συνωμοτήσει εναντίον του με σκοπό να τον σκοτώσουν.
Το χρονικό των φρικτών δολοφονιών
Το πρώτο του θύμα ήταν ο 58χρονος θείος του, τον οποίο έσπρωξε σε γκρεμό, ύστερα από λογομαχία που είχαν. Ο Σεχίδης έκοψε το κεφάλι του, προκειμένου -όπως είπε αργότερα στο δικαστήριο- «να μην βασανίζεται άλλο».
Στη συνέχεια, στράφηκε κατά του 55χρονου πατέρα του. Ο Θεόφιλος Σεχίδης πυροβόλησε τον πατέρα του όταν τον είδε να κρατάει ένα μαχαίρι και θεώρησε ότι θα τον δολοφονούσε. Αμέσως μετά πήρε ένα μαχαίρι και του έκανε μια μεγάλη τομή στον λαιμό.
Το τρίτο του θύμα ήταν η 48χρονη μητέρα του, την οποία μαχαίρωσε και αποκεφάλισε, όταν την είδε να κρατάει ένα μαχαίρι. Ακολούθησε η δολοφονία της 27χρονης αδελφής του, με τον ίδιο τρόπο του μαχαιρώματος και αποκεφαλισμού.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Σεχίδης αφαίρεσε τους εγκεφάλους των θυμάτων και τους φύλαξε στο ψυγείο, όπως είπε για «μεταγενέστερη μελέτη».
Την επόμενη μέρα της δολοφονίας των τεσσάρων, η 75χρονη γιαγιά του Σεχίδη, επισκέφθηκε το σπίτι της οικογένειας στη Θάσο. Ο Σεχίδης τη σκότωσε καθώς, όπως είπε στο δικαστήριο, ήταν βέβαιος ότι είχε σκοπό να του επιτεθεί με μαχαίρι.
Προτού συμπληρωθούν 48 ώρες από τις δολοφονίες, ο Σεχίδης τεμάχισε τα πτώματα με αλυσοπρίονο, πέταξε τα μέλη σε σακούλες σκουπιδιών και τα πέταξε σε χωματερή της Καβάλας.
Το έγκλημα δεν έγινε γνωστό αμέσως. Η καταγγελία της θείας του που έμενε μόνιμα στο Βέλγιο, ότι είχε εξαφανιστεί ο σύζυγός της οδήγησε τις αρχές στο να ερευνήσουν την υπόθεση και να καταλήξουν στην ομολογία του Σεχίδη.
«Σκότωσα τα θύματά μου αμυνόμενος. Υπήρξε οικογενειακή συνωμοσία. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δε μου έλεγαν την αλήθεια», έλεγε τότε, ισχυριζόμενος ότι τα θύματα, ένα προς ένα, του είχαν επιτεθεί και εκείνος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από να τα σκοτώσει.
Αυτό που συγκλόνισε εκτός των άλλων την κοινή γνώμη, ήταν η ψυχραιμία του κατά συρροή δολοφόνου, και το πώς μιλούσε στα Μέσα της εποχής. Ο Σεχίδης είχε βρεθεί την 8η Αυγούστου 1996 με την αστυνομία στη χωματερή στην Καβάλα, προκειμένου να υποδείξει πού είχε πετάξει τα διαμελισμένα πτώματα των συγγενών του. Μάλιστα είχε κάνει τρία δρομολόγια Θάσο-Καβάλα για να μεταφέρει τις σακούλες.
Ψύχραιμος και χωρίς ίχνος μεταμέλειας ο Σεχίδης μίλησε τότε στους δημοσιογράφους και το μόνο που είπε για τις δολοφονίες είναι πως βρισκόταν σε άμυνα.
Έπασχε από σχιζοφρένεια
Οι ψυχίατροι που εξέτασαν τον Σεχίδη διέγνωσαν σχιζοειδή διαταραχή προσωπικότητας, ωστόσο θεώρησαν ότι είχε πλήρη ευθύνη και επίγνωση των πράξεών του. Στο πόρισμά τους ανέφεραν ότι ο Σεχίδης είχε βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις στην οικογένειά του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του ‘92, τέσσερα χρόνια πριν από τα εγκλήματα, είχε υποβληθεί σε αξονική τομογραφία που είχε φανερώσει εγκεφαλικές ανωμαλίες.
Η εξέταση επαναλήφθηκε μετά την καταδίκη του σε φυλάκιση, και επιβεβαίωσε «μη φυσιολογικά ευρήματα». Το 2010 ο ψυχίατρος του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών του Αττικού Νοσοκομείου, Γεώργιος Τζεφεράκος, δήλωσε ότι ο Σεχίδης πάσχει από σχιζοφρένεια, και όχι από σχιζότυπη διαταραχή.
Η δίκη
Ο Σεχίδης καταδικάστηκε σε πέντε φορές ισόβια και χρηματική ποινή 100 εκατομμυρίων δραχμών, ως ικανοποίηση των πολιτικών εναγόντων.
Λίγες ώρες πριν τη δίκη είχε απειληθεί με λιντσάρισμα, άκουσε ατάραχος την απόφαση που τον έκρινε παμψηφεί ένοχο, ενώ ο συνήγορός του αρκέστηκε να πει στους δημοσιογράφους πως ο πελάτης του θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης.
Στην απολογία του ο Σεχίδης παραδέχθηκε τα εγκλήματά του, είπε ότι δεν μετανιώνει για τίποτε και επανέλαβε τον ισχυρισμό του ότι σκότωσε την οικογένειά του, επειδή σκόπευε να τον «ξεκάνει».
«Γνωρίζω τις κατηγορίες που μου αποδίδονται και αποδέχομαι τις πράξεις μου», είπε ο Σεχίδης, όταν ρωτήθηκε από τον πρόεδρο του δικαστηρίου αν αποδέχεται το
κατηγορητήριο. Καταθέτοντας για την υπόθεση, η χήρα του δολοφονηθέντος θείου του δράστη κ. Ελένη Γυμνοπούλου – Σεχίδου σημείωσε ότι ο Σεχίδης παρουσίασε τα πρώτα δείγματα παράξενης συμπεριφοράς όταν τελείωσε το Γυμνάσιο. Η μάρτυς προσέθεσε ότι είναι σίγουρη πως είχε σχέσεις με σατανιστικές οργανώσεις, αφού μόνο έτσι εξηγείται, κατά τη γνώμη της, το γεγονός ότι ξόδευε αφειδώς. «Ο σύζυγός μου», συνέχισε η κ. Γυμνοπούλου, «ήλθε από το Βέλγιο για να τον συνετίσει, αλλά το πλήρωσε με τη ζωή του.
Τον κάλεσε ο πατέρας του Θεόφιλου, γιατί ο ίδιος δεν μπορούσε να τον βάλει στον ίσιο δρόμο. Η αλλοπρόσαλλη στάση του Θεόφιλου και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόταν στην οικογένεια μας προβλημάτισε όλους». Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι καταθέσεις των άλλων μαρτύρων, ενώ στην απολογία του ο Σεχίδης περιέγραψε με λεπτομέρειες πώς σκότωσε τα μέλη της οικογένειάς του, κάνοντας λόγο και για ενδοοικογενειακές συγκρούσεις. Μίλησε αρνητικά για τον θείο του και τον πατέρα του, λέγοντας για τον θείο του ότι απέκτησε με παράνομο τρόπο τα χρήματά του στο Βέλγιο και για τον πατέρα του ότι τον πίεζε και δεν τον άφηνε να κάνει όπως ήθελε τη ζωή του.
Στη δίκη κατέθεσαν και οι δύο ψυχίατροι που εξέτασαν επί ένα τρίμηνο τον Σεχίδη μετά τη δολοφονία. Ο αναπληρωτής καθηγητής της Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης κ. Γ. Καπρίνης και ο ψυχίατρος κ. Χρήστος Σκαρόπουλος κατέθεσαν ότι ο Σεχίδης δεν είναι παράφρων, αλλά πρόσωπο «με σχιζότυπη διαταραχή». Το συμπέρασμα των ψυχιάτρων είναι ότι ο Σεχίδης διέπραξε τα εγκλήματά του ενσυνειδήτως και εν επιγνώσει.
Στην αγόρευσή του, ο εισαγγελέας του δικαστηρίου ζήτησε την ενοχή του Σεχίδη για όλες τις πράξεις που του καταλογίζονταν και είπε ότι, αν ίσχυε η ποινή του θανάτου, θα έπρεπε άνευ ετέρου να του επιβληθεί. Ο εισαγγελέας χαρακτήρισε, ακόμη, τον Σεχίδη «εγκληματία του αιώνα» και πρότεινε να μην του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό.