«Το μεγαλείο ενός έθνους και η πρόοδος στις ηθικές αξίες κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», έχει πει ο Μαχάτμα Γκάντι.
Δυστυχώς, ανάγοντας τα λόγια του στην Ελλάδα του σήμερα διαπιστώνει κανείς πως κάθε άλλο παρά μεγαλειώδης είναι ο σύγχρονος πολιτισμός μας, ενώ οι ηθικές αξίες μας βρίσκονται μάλλον σε… άτακτη υποχώρηση. Μια επιδερμική ανάγνωση της επικαιρότητας θα μας φέρει αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματικότητα: «Χειροπέδες σε 38χρονο στο Σχηματάρι για κακοποίηση σκύλου», «Φρίκη στη Βόνιτσα: Ηλικιωμένος έσερνε τον σκύλο του με το αυτοκίνητο», «Ηράκλειο: Θανάτωσε δυο σκυλιά γιατί της έτρωγαν τις κότες» είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά κακοποίησης ζώων που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες δύο εβδομάδες!
Στον αντίποδα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι ιστοσελίδες ζωοφιλικού περιεχομένου βρίθουν αναρτήσεων και δημοσιευμάτων που αφορούν στην προστασία και προάσπιση των δικαιωμάτων των ζώων. Βεβαίως, η απόσταση που πρέπει να διανυθεί μέχρι την εμπέδωση της ορθής αντιμετώπισης των ζώων από μια κοινωνία σαν την ελληνική (που μέχρι και σήμερα αποδέχεται τη βάρβαρη πρακτική του παστουρώματος) είναι τεράστια και μόνο οι κατά τα άλλα χαριτωμένες αναρτήσεις ή τα καταγγελτικά δημοσιεύματα δεν αρκούν για την άμεση κάλυψη της.
Φωτεινό φάρο προς την κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει το παράδειγμα του 40χρονου Βασίλη Τζιγκούρα. Ο πρώην υδραυλικός είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες κατασκευαστές αναπηρικών αμαξιδίων για ζώα και σε διάστημα μόλις τέσσερα ετών έχει δώσει «πόδια» σε περισσότερα από 1.000 δίποδα και τετράποδα ζωάκια!
«Από μικρός ήμουν ανήσυχο πνεύμα με ιδιαίτερη ευαισθησία στα ζώα. Πάντα βοηθούσα τα αδέσποτα, σιτίζοντας τα, βρίσκοντας οικογένειες κλπ. αλλά αυτό δε μου έφτανε. Ψαχνόμουν, όμως, πως θα μπορούσα να βοηθήσω και μία ιδιαίτερη κατηγορία, τα ζώα με κινητικά προβλήματα. Κι έτσι αυτή η επιθυμία του να δώσω κάτι παραπάνω γι’ αυτά γέννησε την ιδέα ‘+2 feet’ το καλοκαίρι του 2015», περιγράφει ο κ. Τζιγκούρας στο iefimerida αποδεικνύοντας πως η ζωοφιλία μπορεί να ξεφύγει από τις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες και να λάβει ουσιαστική μορφή.
Όντας απόφοιτος δύο τεχνικών σχολών και έχοντας εργαστεί για αρκετά χρόνια ως υδραυλικός ο κ. Τζιγκούρας δεν δυσκολεύτηκε πολύ στον σχεδιασμό και στην κατασκευή των πρώτων αναπηρικών αμαξιδίων. «Είχα από παιδί εξοικείωση με μηχανήματα, εργαλεία», εξηγεί, προσθέτοντας πως για να «σηκωθεί» ένα ζώο, χρειάζεται να γίνουν πρώτα κάποια πολύ απλά βήματα: «Μετράω το ζωάκι στο χώρο του ή με βιντεοκλήση σε περίπτωση που είναι εκτός Αττικής, κατασκευάζω το αμαξίδιο, το πηγαίνω εγώ ο ίδιος ή το στέλνω κι αυτό ήταν όλο. Επιπλέον, οι τιμές διαμορφώνονται αναλόγως την κάθε περίπτωση (ηλικία, βάρος, πάθηση) και η χρέωση είναι στο 1/3 εκείνης των αμαξιδίων του εξωτερικού. Αυτό γίνεται για να έχουν όλοι την δυνατότητα να δουν το ζωάκι τους να κινείται ξανά».
Και μπορεί οι καλύτεροι… πελάτες του 40χρονου τεχνίτη να είναι τρίποδα σκυλάκια, ωστόσο έχει βοηθήσει δεκάδες άλλα ζώα που είτε λόγω ατυχημάτων είτε λόγω ασθενειών έχασαν κάποιο από τα πόδια τους. Ανάμεσα σε αυτά, μάλιστα, είναι και ο Ούσκο, ένας γλυκύτατος καφέ αρκούδος που είχε βρεθεί παράλυτος στα βουνά των Σκοπίων και τον οποίο ανέλαβε να περιθάλψει ο «Αρκτούρος». «Πλέον εκτός από αμαξίδιο για πίσω πόδια, έχω αποκτήσει τεχνογνωσία και για τετράτροχο, αλλά και για μπροστινά πόδια. Εκτός από σκύλους και γάτες, έχω κατασκευάσει αμαξίδια για τρωκτικά (κουνέλια, ινδικά χοιρίδια), για δύο κατσικάκια, μία πάπια, μία χελώνα καθώς και για έναν αρκούδο και ένα αγριογούρουνο (!) τα μοναδικά στον κόσμο με αναπηρικό αμαξάκι», λέει ο κ. Τζιγκούρας.
Από το 2015 οπότε και ξεκίνησε να ασχολείται εντατικά με την κατασκευή αμαξιδίων έχει να θυμάται δεκάδες ιστορίες που τον συγκίνησαν, κυρίως λόγω του ξεχωριστού δεσίματος των ζώων που βοήθησε να κινηθούν ξανά με τους ιδιοκτήτες τους: «Κάθε περιστατικό έχει τη δική του συγκινητική ιστορία. Όμως, αυτά που έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου είναι κάποια που αφορούν σκύλους θεραπείας: Για παράδειγμα, η γνωστή και αγαπητή σε πολλούς Λάρα, η οποία ήταν σκύλος οδηγός τυφλών και σήμερα -15 ετών πια- κινείται με αμαξίδιο, η μικρή Ζωή που βρέθηκα από τη εθελοντική ομάδα ‘Φαντάσματα του Ασπροπύργου’ χτυπημένη με τσάπα και ο 13χρονος Άρης, για τον οποίο είχε προγραμματιστεί ευθανασία που ευτυχώς ακυρώθηκε. Θυμάμαι επίσης περιπτώσεις σκύλων που όχι μόνο κινήθηκαν με αμαξίδιο, αλλά κατάφεραν να σηκωθούν και μόνοι τους. Πάντως, εκτός από το συναισθηματικό σκέλος της προσφοράς, αυτό που μου δίνει καθημερινά δύναμη να συνεχίσω τη δουλειά μου είναι η εξέλιξη, το να καταφέρνω να πηγαίνω τις κατασκευές μου ένα βήμα πιο πέρα».
Με την φήμη των «θαυματουργών» και χαμηλού κόστους αμαξιδίων του κ. Τζιγκούρα να έχει ήδη ξεπεράσει τα στενά όρια της Ελλάδας, οι κατασκευές του έχουν ταξιδέψει μέχρι το Κολοράντο και το Ιλινόις των ΗΠΑ και την Ινδία! Εξάλλου, δεν είναι λίγες οι φορές που ο διεθνής Τύπος έχει ασχοληθεί με τη δουλειά του 40χρονου αφιερώνοντας στον ίδιο και στις κατασκευές του εκτενή δημοσιεύματα, ενώ πλέον τα αμαξίδια της «+2 feet» φέρουν βεβαίωση καταλληλότητας από την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Όσον αφορά το σκέλος της ηθική ανταμοιβής -εκτός από τα χαμόγελα και τα δάκρυα χαράς των ανθρώπων για τους οποίους τα ζωάκια αυτά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους- ο κ. Τζιγκούρας σημειώνει ότι αυτό που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα είναι τα σαλιάρικα φιλιά των τετράποδων φίλων που συναντά καθημερινά! «Τις περισσότερες φορές τα ζωάκια που φορούν για πρώτη φορά αμαξίδιο, αντιλαμβάνονται αμέσως την κινητική ανεξαρτησία που τους προσφέρει αυτό και το δέχονται με ενθουσιασμό. Υπήρξαν περιπτώσεις σκύλων που είχαν καταπέσει πολύ και η όλη τους συμπεριφορά μαρτυρούσε κατάθλιψη. Όταν όμως φόρεσαν το αμαξίδιο, έγιναν ξανά ‘παιδιά’ και απολάμβαναν την κάθε βόλτα τους», καταλήγει ο ίδιος.
Info: Το εργαστήριο του Βασίλη Τζιγκούρα βρίσκεται στο Ίλιον και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα του στο Facebook (www.facebook.com/plus2feet) ή στο τηλέφωνο 6945824117.
