Mε μια επιστολή-καταπέλτη η δημοτική σύμβουλος Αθηναίων Άννα Φιλήνη κατηγορεί τη ΔΗΜΑΡ για μεθόδευση προκειμένου να μην είναι υποψήφια βουλευτής, ενώ στρέφει τα πυρά της και κατά του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη.
Η απάντηση της Α. Φιλίνη στην ΔΗΜΑΡ έχει ως εξής:
«Αναγκάζομαι να απαντήσω σε διάφορες διαρροές από τη ΔΗΜΑΡ σχετικά με τον αποκλεισμό μου από τα ψηφοδέλτια της, ενώ πυκνώνουν οι πληροφορίες ότι. όλο και περισσότερο εφαρμόζεται από την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ τις τελευταίες εβδομάδες η μέθοδος του αποκλεισμού από τα ψηφοδέλτια και απέναντι σε άλλα ιδρυτικά μέλη καθώς και γενικά σε κάθε κριτική ή διαφορετική φωνή στις οργανώσεις ανά την Ελλάδα. Η ΔΗΜΑΡ ως εντελώς προσωποπαγές πλέον κόμμα, εφαρμόζει μεθόδους αποκλεισμών για να ολοκληρώσει γρήγορα και προεκλογικά την μετάλλαξή της από την αρχική αριστερή της φυσιογνωμία της, στο νέο μόρφωμα με τα στελέχη και τους πρώην υπουργούς του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ.
1) Το πραγματικό πολιτικό ερώτημα στο οποίο οφείλουν να απαντήσουν είναι στη βάση ποιών πολιτικών δεσμεύσεων και ποιών πολιτικών επιλογών έπρεπε με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο της Αθήνας για να αποφύγουν την πιθανότατη εκλογή μου.
Η τελευταία συνεδρίαση όπου συζητήθηκε το ζήτημα του αντιδημοκρατικού αποκλεισμού μου ήταν στην Εκτελεστική Επιτροπή την Τρίτη 3 Απριλίου, όπου ομόφωνα μου πρότεινε η Ε.Ε. να είμαι κάπου «τιμητικά» στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, κάτι που δεν δέχθηκα.
Η ηγεσία δεν θέλησε να αποφασιστεί η υποψηφιότητα μου στην Κεντρική Επιτροπή (συνεδρίαση 10 Μαρτίου) παρόλο που ήμουν μέλος της Κ.Ε., με στόχο όπως αποδείχθηκε να πνιγεί και να μην πάρει ευρύτερη πολιτική διάσταση ο ήδη αποφασισμένος σε στενό κύκλο αποκλεισμός μου. Με εισήγηση του Προέδρου το θέμα παραπέμφθηκε στην Νομαρχιακή Αθήνας, η οποία το παρέπεμψε στην Εκτελεστική που το παρέπεμψε πάλι στην Νομαρχιακή. Στις 3 Απριλίου μετά από όλες αυτές τις παλινωδίες και βλέποντας ότι εγώ δεν δεχόμουν αδιαμαρτύρητα να είμαι η μοναδική Σύμβουλος της Αυτοδιοίκησης σε όλο το κόμμα που αποκλείεται από τα ψηφοδέλτια, μου προτάθηκε κάποια θέση στο Επικρατείας. Η πρότασή τους αποδεικνύει ότι τα δήθεν κωλύματα ήταν απλά προσχήματα. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να μην κατέβω υποψήφια σε μάχιμη θέση στην Α Αθήνας ή οπουδήποτε αλλού, για να μην εκλεγώ. Καθότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι εδώ και χρόνια είμαι πρώτη σε σταυρούς στην Αθήνα, όπως είχε επαληθευτεί και στις τελευταίες δημοτικές εκλογές.
Παράλληλα αποδείχθηκε ότι υπήρχε αίτημα από τους Ελεύθερους Πολίτες όπως καταγράφεται σε απόφαση της Ε.Ε. της ΔΗΜΑΡ «Να διευκολύνει η ΔΗΜΑΡ την υποψηφιότητα 2-3 στελεχών των ΕΛ.ΠΟΛ., με την μη τοποθέτηση κεντρικών στελεχών, της ΔΗΜΑΡ, στις συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες».
Στο αίτημα αυτό η ηγεσία ενώ απάντησε ότι «δεν μπορεί να αποκλείσει από κανένα στέλεχος της ΔΗΜΑΡ το δικαίωμα να είναι υποψήφιος/α εάν έτσι αποφασίσει η αρμόδια οργάνωση», μετά όμως μεθόδευσε τον αποκλεισμό μου προφανώς εκτός των άλλων και για να διευκολυνθεί η συγκεκριμένη υποψηφιότητα των Ελεύθερων Πολιτών στην Α Αθήνας, ενόψει και της προσχώρησής τους για τη συγκρότηση Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
2) Για να «νομιμοποιηθεί» η απόφαση αποκλεισμού μου στα μέλη αναφέρθηκε ότι μεταξύ τους κάποιοι υποψήφιοι της ΔΗΜΑΡ του ψηφοδελτίου του Δήμου της Αθήνας (τι είδους κομματικό όργανο ήταν;) είχαν συμφωνήσει ότι όσοι εκλεγούν στο Δήμο να μην είναι υποψήφιοι στις βουλευτικές (οι αποτυχόντες όμως θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι βουλευτές!!). Ήμουν απούσα και μετά διαφώνησα. Τότε, Οκτώβριος του 2010 ,η ΔΗΜΑΡ ήταν κόμμα 4 μηνών χωρίς όργανα και καταστατικό, οπότε είναι προφανής η λαθροχειρία που γίνεται εκ των υστέρων!
Κανένα ασυμβίβαστο δεν υπάρχει μεταξύ συμβούλου της αυτοδιοίκησης και υποψήφιου βουλευτή. Στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜΑΡ συμμετέχουν ήδη οι Ανδρέας Νεφελούδης δημοτικός σύμβουλος Ν. Σμύρνης, Γρηγόρης Ψαριανός περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, Ασημίνα Ξηροτήρη περιφερειακή σύμβουλος Θεσσαλονίκης, επίσης ένας δημοτικός σύμβουλος από τα Γιάννενα και ένας από το Βόλο, πιθανόν και άλλοι που δεν γνωρίζω.
Η ΔΗΜΑΡ άλλωστε άλλαξε με «ευελιξία» μέσα στο τελευταίο διάστημα όσες αποφάσεις που εκ των υστέρων δεν βόλευαν, όπως το να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια νυν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Χαρακτηριστικό αυτής της ανακόλουθης στάσης είναι ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ διατηρούσε επί 4 χρόνια (2003-2006) την θέση του μοναδικού Δημοτικού Συμβούλου στο Δήμο Αθηναίων της τότε παράταξης του ΣΥΝ ενώ ταυτοχρόνως ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος που τότε είχε μόνον 6 βουλευτές!!!
3) Ο αποκλεισμός μου προσπαθήθηκε αρχικά να στηριχθεί σε απόφαση της Ε.Ε. της ΔΗΜΑΡ για αντιδημάρχους και Προέδρους Δημοτικών συμβουλίων. Εγώ όμως είχα παραιτηθεί από αντιδήμαρχος ήδη από τις 30 Ιανουαρίου 2012. Άλλωστε καμία απόφαση δεν μπορεί να απαγορεύει στον οποιονδήποτε να παραιτηθεί από κάποιο αξίωμα όταν το θεωρήσει αναγκαίο, ακόμα και αν πρόκειται να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές, αυτό άλλωστε προβλέπει το Σύνταγμα. Εγώ βέβαια δεν παραιτήθηκα για να συμμετέχω στις εκλογές διότι αυτό θα το έκανα, όπως προβλέπει ο νόμος, 15 μέρες πριν τις εκλογές και αφού θα είχαν προκηρυχθεί. Αντίθετα παραιτήθηκα διότι διαφώνησα με την κατάργηση του Πολιτισμικού Οργανισμού όπου ήμουν Πρόεδρος και γενικότερα με τον Δήμαρχο πάνω σε σοβαρά πολιτικά θέματα, ζητήματα τα οποία γνώριζε πολύ καλά η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ.
Ο Δήμαρχος με καθαίρεσε από πρόεδρο του ΠΟΔΑ στο μέσον της θητείας μου, συγχώνευσε τον ιστορικό Πολιτιστικό Οργανισμό της Αθήνας με τον Αθλητικό, γεγονός με το οποίο διαφώνησα κάθετα μέσα στο ΔΣ του ΠΟΔΑ και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, απήλλαξα τους μουσικούς της Φιλαρμονικής από την πειθαρχική δίωξη – μέχρι και η παύση τους μου ζητήθηκε – επειδή πήραν μέρος σε κινητοποίηση διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική του μνημονίου στις 28 Οκτωβρίου 2011. Επίσης κατέθεσα 4 φορές, την μια μάλιστα και εγγράφως μετά από αίτημα της Προέδρου του Δικαστηρίου για την παραμονή των συμβασιούχων του Οργανισμού, παρόλο που οι δικηγόροι του Δήμου είχαν διαφορετική εντολή. Διοργανώσαμε πολιτιστικά μαθήματα, ανοιχτές εκδηλώσεις το καλοκαίρι σε «δύσκολες» εγκαταλειμμένες γειτονιές της πόλης, το φεστιβάλ αρχαίου δράματος με την συμμετοχή πλήθους πρωτοποριακών θεατρικών ομάδων, αναδείξαμε την δημοτική Πινακοθήκη και Βιβλιοθήκη. Όλα αυτά, μα κυριολεκτικά όλα, υπονομεύτηκαν από την αρχή από ομάδα συμπολιτευόμενων συμβούλων μέσα στο Δ.Σ. που οδήγησαν σε παραίτηση ήδη από τον Ιούνιο του 2011 τον αντιπρόεδρο και τελικά στην δική μου καρατόμηση τον Νοέμβριο. Σε όλα όχι μόνον δεν είχα καμία, έστω ηθική, στήριξη από την ΔΗΜΑΡ, αντίθετα υπήρξε πλήρης ευθυγράμμιση των υπευθύνων με την άλλη πλευρά, μέσα σε όλα τα όργανα του Δήμου αλλά και του κόμματος.
Τελικά ο Δήμαρχος κατήργησε και την διεύθυνση διεθνών σχέσεων όπου ήμουν αντιδήμαρχος, οπότε και ήταν άνευ αντικειμένου από εμένα η διατήρηση του αξιώματος του Αντιδημάρχου διεθνών και δημοσίων σχέσεων όταν η διεύθυνση καταργήθηκε και έγινε τμήμα στο Γραφείο Δημάρχου.
Μετά την θέση σε ισχύ του νέου οργανισμού του Δήμου είναι ανεύθυνο να παραμένει ένας αντιδήμαρχος χωρίς αρμοδιότητες. Ειδικά σε μια περίοδο που γίνονται τέτοιες περικοπές στους μισθούς των εργαζόμενων, αποτελεί πρόκληση να συντηρεί ο Δήμος Αντιδημάρχους χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο.
Δεν ήταν δυνατόν μετά από αυτά να εξακολουθώ να είμαι αντιδήμαρχος, το ξέρει πολύ καλά η ΔΗΜΑΡ η οποία το κρύβει επειδή έχει ταυτιστεί στα πάντα με την Δημαρχία της Αθήνας .
4) Κυκλοφόρησε από τη ΔΗΜΑΡ, ότι δήθεν διαφώνησα με την αρνητική θέση για το δεύτερο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Αυτό είναι καθαρό ψεύδος, και το γνωρίζουν όλα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που συμμετείχαν στην συνεδρίαση στις 11 Μαρτίου 2012. Πρότεινα μάλιστα τότε να ξεκινήσει η ΔΗΜΑΡ καμπάνια ενημέρωσης σε ευρωπαϊκά κόμματα, κυρίως δε να ξεκινήσει συζητήσεις με το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα δίχτυ υποστήριξης της χώρας ενάντια στα μνημόνια και την δανειακή σύμβαση. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ εκφράστηκε επανειλημμένα μετά την συνάντηση Βενιζέλου- Κουβέλη ότι αποδέχεται τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την δανειακή σύμβαση, που είναι το πακέτο των μέτρων του β μνημονίου, καλλιεργώντας έτσι μεγάλη σύγχυση στον κόσμο.
Το κυριότερο ζήτημα είναι ότι καταπολέμησα με όλες μου τις δυνάμεις στην πράξη τις γραμμές του μνημονίου από τη θέση που κατείχα της Προέδρου του Πολιτιστικού Οργανισμού, από την οποία καταργήθηκα ακριβώς γιατί όπως μου ειπώθηκε ήμουν πολύ «φιλεργατική».
Η όλη μου εμπειρία μέσα στον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου μου έδειχνε με ξεκάθαρο τρόπο ότι μεθοδεύονται απολύσεις εργαζομένων και δραστικές περικοπές σε βάρος στοιχειωδών υπηρεσιών που έχουν ανάγκη οι πολίτες από τον Δήμο και το κράτος. Στον χώρο όπου ήμουνα πρόεδρος πάλεψα για να μην φύγει ούτε ένας εργαζόμενος, κράτησα με άμεσες παρεμβάσεις μου στα δικαστήρια τους συμβασιούχους και αγωνίστηκα για να διατηρήσουμε τις απαραίτητες υπηρεσίες εκπαίδευσης και πολιτισμού απέναντι στους πολίτες. Αντιστάθηκα στην συγχώνευση του Πολιτισμού με τον Αθλητισμό, τόσο γιατί αυτό θα έφερνε την κατάφωρη συρρίκνωση του πολιτισμού στο Δήμο (αποδείχθηκε ότι τώρα έχει πλήρως εξαφανιστεί ο πολιτισμός από τον νέο συγχωνευμένο ΟΠΑΝΔΑ), όσο και γιατί είχα πεποίθηση ότι η συγχώνευση θα έφερνε ριζική μείωση των εργαζομένων. Καταψήφισα την συγχώνευση μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο την ώρα που σύσσωμη η ΔΗΜΑΡ, μέσα και έξω από τον Δήμο, την επικροτούσε. Μου ανατέθηκε από τον Δήμαρχο η πειθαρχική δίωξη – με ερώτημα μέχρι και για την οριστική τους παύση – των μουσικών της Φιλαρμονικής, επειδή κρέμασαν μαύρες κορδέλες στα όργανά τους στη διάρκεια της παρέλασης της 28 Οκτωβρίου, τους απήλλαξα. Αντιστάθηκα σε όλα αυτά μέχρι την τελευταία στιγμή. Με κατήργησαν επειδή έβλεπαν ότι δεν θα είχαν την δική μου συναίνεση.
5) Η όλη ουσία της μετεξέλιξης της ΔΗΜΑΡ αποδεικνύεται μέσα από τις διευρύνσεις που μεθοδεύτηκαν ως ένα παζλ που την μεταμόρφωσε «ανεπαισθήτως» σε νέο μόρφωμα, παλιάς όμως κοπής. Ποτέ δεν ήμουν, από θέση αρχής, υπέρ του αποκλεισμού ανθρώπων ούτε από ψηφοδέλτια, ούτε από συνεργασίες. Οι συνεργασίες όμως με πρώην υπουργούς παρουσιάστηκαν ως συνεργασίες με ένα περιοδικό και ύστερα ως συνεργασίες με οικολόγους. Εξ άλλου τα ζητήματα των διευρύνσεων αυτών απλώς ανακοινώνονταν, δεν έμπαιναν υπό συζήτηση και ψήφιση. Όταν έγινε πια η τελική διεύρυνση με την ομάδα των λεγόμενων λοχαγών του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ, ήταν πλέον σαφές ότι είχαν έρθει ομάδες και όχι άτομα, ότι αυτό συνεπάγονταν πολιτικές δεσμεύσεις, ότι η ποσότητα είχε πλέον μετατραπεί σε νέα ποιότητα και ότι οι επί μέρους ψηφίδες είχαν φτιάξει μια νέα πολιτική και ιδεολογική κατάσταση».