Μπορεί η ελληνική οικονομία να εμφανίζει σημάδια ανάπτυξης κι η χώρα να αρχίζει σιγά σιγά να επιστρέφει στις αγορές «αλλά η Ελλάδα απέχει ακόμη πολύ από την κανονικότητα» επισημαίνει η Südkurier.
«Αν πιστέψει κανείς τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα το 2019 θα είναι για την Ελλάδα “χρονιά ελπίδας”. Πριν από τέσσερις εβδομάδες ο Τσίπρας στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ανακοίνωσε ότι “η Ελλάδα τα κατάφερε”. Αλλά η εκτίμηση ειδικών του IHS Markit σε έκθεση που παρουσιάστηκε στην Αθήνα είναι εντελώς διαφορετική. Βλέπουν μια μικρή μόνον δυναμική ανάπτυξης για την Ελλάδα τα ερχόμενα χρόνια», γράφει.
Ο ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας και πολλών ακόμη, όπως η Handelsblatt, Γκερντ Χέλερ επισημαίνει ότι «η αναιμική ανάπτυξη έχει επιπτώσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους της χώρας, που αγγίζει τώρα το 182% του ΑΕΠ. Οι πιστωτές της Ελλάδας περιμένουν ότι μέχρι το 2030 το ποσοστό αυτό θα πέσει στο 118% αλλά οι ειδικοί της Markit θεωρούν ότι θα υποχωρήσει μόνον στο 137% του ΑΕΠ. Κι αν επαληθευθούν οι προβλέψεις της μελέτης για την ανάπτυξη, τα επίπεδά της θα φάσουν σε εκείνα του 2007 το 2040».
Το άρθρο σημειώνει ότι στα καλά νέα για τη χώρα μας είναι ότι τουλάχιστον κατάφερε να ξεφύγει από την οξεία κρίση, να βγει από το μηχανισμό διάσωσης στα τέλη Αυγούστου του 2018 και να βγει την περασμένη εβδομάδα στις αγορές με πενταετές ομόλογο, πληρώνοντας ωστόσο το υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη με 3,6% έναντι 0,5% της Πορτογαλίας και 0,2% της Ισπανίας. «Κι αυτό δείχνει ότι οι επενδυτές δεν έχουν ακόμη πλήρη εμπιστοσύνη στο μέλλον της Ελλάδας».
Απουσία μεταρρυθμιστικής ετοιμότητας
Όπως σημειώνει η εφημερίδα για τους συντάκτες της έκθεσης βασική αιτία της αναιμικής ανάπτυξης είναι η δραστική αύξηση των φόρων και των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης που προώθησε η κυβέρνηση Τσίπρα καθώς και η έλλειψη ετοιμότητας για μεταρρυθμίσεις, που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα και φρενάρει την οικονομική ανάπτυξη.
Ανάγκη για επενδύσεις
Καταλήγει δε ότι εκείνο που χρειάζεται η χώρα μας για βιώσιμη ανάπτυξη, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ξένες άμεσες επενδύσεις, προϋπόθεση για τις οποίες είναι η μείωση του μισθολογικού κόστους, φορολογικά κίνητρα, η απομείωση της γραφειοκρατίας, η βελτίωση των υποδομών και η πολιτική σταθερότητα.