Μπορεί να συνέβη πάνω από 2.300 χρόνια πριν, αλλά το μυστήριο με τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνεχίζει να απασχολεί την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και την κοινή γνώμη.
Ο Έλληνας στρατηλάτης πέθανε το 323 π.Χ., αλλά μέχρι και σήμερα δεν έχει δοθεί απάντηση στο τι ήταν αυτό που προκάλεσε τον θάνατό του. Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα θεωρίες, ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από μόλυνση, αλκοολισμό ή δολοφονήθηκε.
Τώρα όμως, σύμφωνα με μια νέα θεωρία, η οποία έρχεται από τη Νέα Ζηλανδία και το Πανεπιστήμιο του Οτάγκο, ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από τη νευρολογική διαταραχή GBS (Guillain-Barré Syndrome- Σύνδρομο Guillain- Barré), που προκαλεί παράλυση στον πάσχοντα.
Όπως αναφέρει η Κάθριν Χολ, γιατρός και καθηγήτρια στη Σχολή Ιατρικής Dunedin, ο θάνατος του οφείλεται σε μια νευρολογική διαταραχή, την επικαλούμενη GBS (Guillain-Barré Syndrome- Σύνδρομο Guillain- Barré).
Σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε στο The Ancient History Bulletin, υποστηρίζει πως ό,τι έχει διατυπωθεί μέχρι σήμερα για τον θάνατο του Μακεδόνα ηγέτη, δεν είναι ικανοποιητικό, καθώς δεν εξηγεί το γεγονός στο σύνολό του.
Η έρευνα αναφέρει πως ο Μέγας Αλέξανδρος, έμεινε παράλυτος από το σύνδρομο για έξι ημέρες πριν τελικά χάσει τη ζωή του.
Οι προηγούμενες θεωρίες δεν έχουν εξηγήσει το γεγονός του θανάτου γιατί βάσει των ιστορικών καταγραφών, το σώμα του δεν έδειξε σημάδια αποσύνθεσης για έξι ολόκληρες μέρες μετά τον θάνατό του. Για τους Αρχαίους Έλληνες αυτό «αποδείκνυε» το γεγονός ότι ήταν Θεός και απέδιδαν τον θάνατό του σε μεταφυσικά αίτια.
Ο Μέγας Αλέξανδρος παρουσίασε πόνο στην κοιλιακή χώρα, προοδευτική συμμετρική παράλυση προς τα πάνω, αλλά είχε πλήρη συνείδηση σχεδόν μέχρι τέλους. Η Χολ υποστηρίζει πως όλα αυτά τα συμπτώματα συμβαδίζουν απόλυτα με το σύνδρομο GBS.
Η Χολ εκτιμά πως ο Αλέξανδρος κόλλησε μια παραλλαγή του GBS, που του προκάλεσε παράλυση. Σε συνδυασμό με τη δυσκολία που υπήρχε για τη διαπίστωση του θανάτου στην αρχαιότητα, εκτιμά πως ο Αλέξανδρος δεν πέθανε πραγματικά, παρά ημέρες μετά τη στιγμή που θεωρήθηκε νεκρός, επειδή δεν φαινόταν να αναπνέει πια, ενώ και το σώμα του είχε χάσει τη δυνατότητα να ρυθμίζει τη θερμοκρασία του. Η παράλυση στο σώμα του, θα είχε χαμηλώσει την ανάγκη για οξυγόνο και την εύκολη θέαση της αναπνοής.
Επιπλέον οι σταθερές και διεσταλμένες κόρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου δείχνουν, κατά τη Χολ, ότι η διατήρηση της σορού του για έξι ημέρες δεν ήταν αποτέλεσμα θαύματος, αλλά επειδή δεν είχε ακόμα πεθάνει τη στιγμή που τον έθαψαν.
«Ήθελα να προκαλέσω νέα συζήτηση στο θέμα και πιθανώς να κάνω να ξαναγραφτούν τα βιβλία της ιστορίας, υποστηρίζοντας πως ο πραγματικός θάνατος του Αλέξανδρου έλαβε χώρα έξι ημέρες αργότερα από τη στιγμή που αναφέρεται. Ο θάνατός του ίσως να είναι η πιο διάσημη περίπτωση λανθασμένης διάγνωσης θανάτου που έχει καταγραφεί ποτέ» λέει η ίδια.