Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις «δείχνουν» τον Φρανσουά Ολάντ» νικητή με 54%, το Βερολίνο εκφράζει ... ψιθυριστά την ελπίδα ότι ηγέτης των Γάλλων Σοσιαλιστών ως πρόεδρος δεν θα επιμείνει στην επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας.
« Η Καγκελαρία είναι βέβαιη ότι ο Ολάντ, ανεξαρτήτως των προεκλογικών του διακηρύξεων, θα περιοριστεί σε ορισμένες τροπολογίες. Δεν θα αμφισβητήσει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας. Ο Ολάντ θα επιδιώξει συναίνεση, διότι είναι πραγματιστής πολιτικός, όπως και η Μέρκελ». Αυτό είπε βουλευτής των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, στην ανταποκρίτρια της γαλλικής εφημερίδας «Liberation» στο Βερολίνο.
Ως γνωστόν το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας ισοδυναμεί με ένα είδος ... Ευαγγελίου στη στρατηγική της Άνγκελα Μέρκελ. Το τελευταίο που θα επιθυμούσε το Βερολίνο, τουλάχιστον υπό την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών, θα ήταν να δει το Παρίσι να αμφισβητεί αυτό το «θέσφατο» της πολιτικής του.
Διαφορετικές, πάντως, από τις εκτιμήσεις των ανθρώπων του κόμματος της κυρίας Μέρκελ είναι οι προβλέψεις του πρακτορείου Bloomberg, που διατείνεται: «Οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης οδεύουν ενδεχομένως προς μια σύγκρουση όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης».
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όλοι στην Ευρώπη – της γερμανικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης- κάνουν πλέον τους υπολογισμούς τους θεωρώντας δεδομένη την επικράτηση του κ. Ολάντ στη «διελκυστίνδα» με το Νικολά Σαρκοζί, την 6η Μαϊου. Οι σφυγμομετρήσεις συνηγορούν υπέρ αυτής της βεβαιότητας, καθώς «δίνουν» κατά μέσο όρο στον υποψήφιο των Σοσιαλιστών ποσοστό 54%. Δείχνουν δηλαδή ότι ο κ. Ολάντ διαθέτει «αέρα», προβάδισμα που δεν είναι καθόλου εύκολο να καλυφθεί πλέον.
Σύμφωνα με τη σφυγμομέτρηση της «Opinion Way», τον Ολάντ θα στηρίξει το 91% των ψηφοφόρων του αριστερού Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος μάλιστα διοργανώνει για την Παρασκευή 4 Μαΐου διαδήλωση εναντίον του Σαρκοζί, στο Παρίσι. Αυτή η «ομόθυμη» στήριξη του κ. Ολάντ από τους ψηφοφόρους που κινούνται αριστερότερα των Σοσιαλιστών, είναι η βασική παράμετρος που έχει κάνει κάνει τη «ζυγαριά» να κλίνει εμφανώς υπέρ του αντιπάλου του κ. Σαρκοζί.
«Παίζεται» ο ένας στους πέντε ψηφοφόρους της Λεπέν
Κατά τα άλλα, σύμφωνα πάντα με την «Opinion Way», ο κ. Ολάντ προσελκύει το 36% των ψηφοφόρων του κεντρώου Φρανσουά Μπαϊρού, το 27% των υποστηρικτών της κυρίας Λεπέν και το 19% όσων προτίμησαν, στον πρώτο γύρο, την αποχή, το λευκό ή το άκυρο. Τον κ. Σαρκοζί θα στηρίξει μόνο το 2% των ψηφοφόρων του κ. Μελανσόν, το 41% των υποστηρικτών του κ. Μπαϊρού, το 47% όσων ενίσχυσαν το Εθνικό Μέτωπο της κυρίας Λεπέν και το 19% εκείνων, οι οποίοι στον πρώτο γύρο απείχαν από την ψηφοφορία ή «έριξαν» λευκό – άκυρο.
Σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις, σχεδόν τον έναν από τους πέντε ψηφοφόρους της κυρίας Λεπέν διεκδικεί έκαστος εκ των δυο «μονομάχων» της προσεχούς Κυριακής. Είναι φυσικά εκ διαμέτρου αντίθετος ο πολιτικός λόγος, με τον οποίον ο καθένας απευθύνεται σε αυτό το 18- 20% όσων ενίσχυσαν την ακροδεξιά στον πρώτο γύρο.
Ο απερχόμενος πρόεδρος επιχειρεί να ελκύσει αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος μιλώντας με επιθετικό τρόπο για τους μετανάστες, στηλιτεύοντας την «Ευρώπη-σουρωτήρι», υπεραμυνόμενος της «γαλλικής ταυτότητας» και του «γαλλικού πολιτισμού». Αντιθέτως, ο κ. Ολάντ προβάλλει το προφίλ του ηγέτη που επιδιώκει «κοινωνική δικαιοσύνη» και προστασία του βιοτικού επιπέδου των Γάλλων εργαζομένων.
Η τακτική αυτή του ηγέτη των Γάλλων σοσιαλιστών δείχνει συμβατή προς την εκπεφρασμένη θέση του πως «η λιτότητα είναι αυτή που ενισχύει την ακροδεξιά». Όσοι γνωρίζουν, άλλωστε, τις γαλλικές πολιτικές παραδόσεις, ξέρουν ότι κατά καιρούς παρατηρούνται μετακινήσεις ψηφοφόρων απευθείας μεταξύ της ακροδεξιάς και της αριστεράς – όχι μόνο της κεντροαριστεράς. Είναι γνωστό, λχ, ότι κάποτε το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί Λεπέν απέσπασε σημαντικό τμήμα της εκλογικής και κοινωνικής βάσης του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, κατορθώνοντας να ενισχυθεί πολύ σε εργατικές περιοχές που παλαιότερα αποτελούσαν «προπύργια» της Αριστεράς.
Έτσι, προβάλλοντας θέσεις εναντίον της λιτότητας, της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη και της «ασυδοσίας των τραπεζών», ο κ. Ολάντ ευελπιστεί ότι θα κερδίσει ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου, γνωρίζοντας ότι η ίδια ακριβώς ρητορική ικανοποιεί και τους υποστηρικτές του κ. Μελανσόν. Αυτούς, που κατά τα φαινόμενα του δίνουν τη νίκη.