Πηγή από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο παρατήρησε ότι «είναι υπερβολικό το ποσοστό της αύξησης», συμπληρώνοντας ότι μια λογική προσέγγιση θα ήταν μια αύξηση της τάξης του 5%-6%, όπως άλλωστε έπραξε και η Πορτογαλία, την οποία έχει κάνει σημαία η κυβέρνηση, όσον αφορά στις παρεμβάσεις στον κατώτατο μισθό.
«Τόσο ο Επίτροπος Μοσκοβισί, όσο και οι Θεσμοί συνέστησαν σύνεση. Το 11% δεν είναι σύμφωνο με τη σύσταση που έγινε», αναφέρει στο iefimerida πηγή από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο, αλλά παραδέχεται ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε τυπικά την υποχρέωση να πάρει κάποια έγκριση.
«Μουδιασμένοι» και προβληματισμένοι δεν εμφανίζονται, όμως, μόνο οι Ευρωπαίοι αλλά και οι άνθρωποι της αγοράς, ακόμα κι εκείνοι που είχαν στοιχηθεί εξαρχής πίσω από την επιλογή της κυβέρνησης να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Είναι ενδεικτική η επίσημη θέση της ΓΣΕΒΕΕ, δηλαδή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που τόνισε ότι μόνο με την αύξηση του κατώτατου μισθού δεν λύνεται ούτε το πρόβλημα της συμπίεσης των χαμηλών εισοδημάτων, ούτε και της ανάπτυξης της οικονομίας, καθώς απαιτείται συνδυαστικά η μείωση της φορολογίας και πάνω απ’ όλα η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
Ακόμα πιο αιχμηρή ήταν η θέση της ΕΣΕΕ, η οποία είχε ταχθεί υπέρ της σταδιακής επιστροφής του κατώτατου μισθού στα επίπεδα των 751 ευρώ, σημειώνοντας ότι η απόφαση για αύξηση κατά 11% ξεπερνά τα όρια των προσδοκιών και των αντοχών της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, σε ένα περιβάλλον υψηλής φορολογίας και χρηματοδοτικής ασφυξίας, κάνοντας σαφή νύξη για επιπτώσεις στους δείκτες της απασχόλησης. Κι εδώ εντοπίζεται η βασική πηγή των ενστάσεων και των αντιδράσεων. Οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας.
Η άλλη πηγή προβληματισμού είναι το αποκαλούμενο domino effect, δηλαδή η πίεση που μπορεί να ασκήσει η αύξηση του κατώτατου μισθού στους μισθούς των κλαδικών συμβάσεων, που είναι υψηλότεροι, με αποτέλεσμα ένα σπιράλ αυξήσεων, που θα δοκιμάσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Εκεί, μεταξύ άλλων, εστιάζει ο ΣΕΒ, επαναφέροντας την πρόταση για εξορθολογισμό της υποχρεωτικής διαιτησίας, έτσι ώστε να αποσυνδεθεί ο κατώτατος από το μέσο μισθό.
Στη μέση αυτών των αντιπαραθέσεων βρίσκονται οι εργαζόμενοι, που είδαν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται κατά 20,75% εν μία νυκτί, να «παγώνουν» οι προσαυξήσεις λόγω προϋπηρεσίας, να ωθούνται σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης δηλαδή σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, που «γέννησε» τη γενιά των 400 ευρώ. Σημειωτέον ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων, εκεί που «φλέρταρε» με την ελίτ της Ευρωζώνης, έχει καταβαραθρωθεί στο 67% του μέσου όρου, εκεί δηλαδή που βρίσκονται οι χώρες της Βαλτικής και του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.