Από το Αηδίνι στον Πειραιά, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, έζησε μέσα την προσφυγιά.
Η σπουδαία Ελληνίδα στιχουργός, έγραψε αριστουργήματα, «Γράφω όταν με πνίγει μια παλιά θύμηση, όταν με βαραίνει ο πόνος. Για μένα το γράψιμο είναι ένας τρόπος για να ξεφύγω από τούτο το θλιβερό περιβάλλον. Στην ηλικία μου, βλέπεις, ο άνθρωπος ζει με τις αναμνήσεις του. Και οι δικές μου είναι πολύ πικρές» αποκάλυπτε στη συνέντευξη.
Συνεργάστηκε με συνθέτες όπως ο Τσιτσάνης ο Καλδάρας ο Χατζιδάκις, ο Χιώτης ο Ξαρχάκος. Τα τραγούδια της ερμήνευσαν ο Καζαντζίδης, η Καίτη Γκρέι, ο Μπιθικώτσης, η Μαίρη Λίντα,ο Αγγελόπουλος, η Μοσχολιού και πάρα πολλοί άλλοι.
Το 1960 πέθανε η πρωτότοκη κόρη της, Μαρία. Για να αντέξει τον χαμό έγραψε το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και το έριξε στα χαρτιά. Έπαθε εμμονή με την τράπουλα. Άρχισε να παίζει όπου έβρισκε. Σε καφενεία, σε λέσχες, σε καταγώγια. Όχι κουμ-καν «αυτό το παίζουν οι ανιαρές κωλόγριες» έλεγε. Είχε εθιστεί στην πόκα....
Διαβάστε την ιστορία της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στο Bovary.gr