Εναν νέο ορισμό της δολοφονίας της γυναίκας, την «γυναικοκτονία», χρησιμοποιούν εσχάτως ορισμένοι πολιτικοί, αλλά και έντυπα της αριστεράς.
Ενας ορισμός που προκαλεί όμως αντιδράσεις, αφού για άλλους, ξεχωρίζει τον άνθρωπο από την γυναίκα. Για όσους υποστηρίζουν τον νεολογισμό «γυναικοκρατία», αυτός ορίζει το έγκλημα της γυναίκας, επειδή είναι γυναίκα και επειδή αρνήθηκε να υποταχθεί στον ρόλο της. Και γι αυτό πρέπει να διαφοροποιείται από την ανθρωποκτονία, που μπορεί να αφορά την δολοφονία μιας γυναίκας που πέφτει πχ θύμα εγκληματικής ενέργειας στην διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας. Για άλλους είναι απλώς μια λέξη της μόδας που έχει να κάνει με τις ιδεοληψίες της Αριστεράς.
Ηδη η εφημερίδα Η Αυγή χρησιμοποιεί τον όρο «γυναικοκτονία», για την δολοφονία της 28χρονης κοπέλας από τον πατέρα της στην Κέρκυρα, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο πατέρας που σκότωσε την 28χρονη κόρη του, το έκανε γιατί δεν ενέκρινε την ερωτική σχέση που είχε συνάψει με αλλοδαπό.
«Γυναικοκτονία με ρατσιστικά κίνητρα στην Κέρκυρα» είναι ο τίτλος της Αυγής.
Αλλά και η Γενική Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Σύριζα Μαρία Γιαννάκη σε ανάρτησή της, υποστηρίζει την χρήση του νεολογισμού:
«Νέα γυναικοκτονία με το καλημέρα της καινούριας χρονιάς. Once again, η πατριαρχία σκοτώνει.»
Αλλά και η βουλευτής του Σύριζα Αννέτα Καβαδία χρησιμοποιεί πλέον τον όρο Γυναικοκτονία:
Η πατριαρχια σκοτώνει! Ο ρατσισμός σκοτώνει! Ως εδώ! Γυναικοκτονία με ρατσιστικά κίνητρα στην Κέρκυρα.
Η χρήση του όρου προκαλεί πάντως αντιδράσεις και στο διαδίκτυο:
«Ευτυχώς" δηλαδή που ήταν "γυναικοκτονία" και όχι ανθρωποκτονία; Αχ κακομοίρα κυρα Γιαννακάκη μου, που μου θέλεις και γραμματεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τράβα σπίτι να κάνεις καμία τυρόπιτα στον πλαστογράφο τον άνδρα σου, για παραπάνω δεν είσαι... »
«Ο όρος "γυναικοκτονία" είναι ρατσιστικός διότι θεωρεί δεδομένο ότι η νεκρή ήταν γυναίκα, αφαιρώντας της το δικαίωμα της επιλογής στην ταυτότητα φύλου (Ν.4491/2017). Κοινώς, ορισμένοι ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΕΣ, προσβάλλουν τη μνήμη του νεκρού ατόμου για να τσιμπήσουν φεμινιστικά ψηφαλάκια.»
«Ο ορος γυναικοκτονια ειναι αδόκιμος. Παρα τη χρηση του απο διεθνείς οργανισμούς (οπως εδω ο who), παραμένει αδόκιμος και βλαπτικά προσβλητικός για το γυναικείο φύλο. Εκτος αυτου, δεν ειναι και νομικά δόκιμος, αφου δεν εμφανίζεται σε κανενα νομοθέτημα ή νομολογία.»
«Στην ελληνική δεν υπάρχει λέξη «γυναικοκτονία». Υπάρχει μόνο η ανθρωποκτονία, π καλύπτει όλα τα φύλα. Ο νεολογισμός αυτός της αριστεράς αποδεικνύει έλλειψη μορφώσεως κ ιδεοληψία! Ασε που μπορεί να θεωρηθεί ρατσιστικός εις βάρος γυναικών. Δεν είναι οι γυναίκες άνθρωποι, σύντροφοι?»
Οσοι αντιδρούν στον νεολογισμό τον χαρακτηρίζουν σεξιστικό, αφού διαχωρίζει τον άνθρωπο από την γυναίκα, θεωρούν παράλογο να διαχωρίζεται η δολοφονία ανάλογα με το φύλο και υποστηρίζουν ότι ο όρος εισβάλει στο ελληνικό λεξιλόγιο λόγω της αριστερής αντίληψης ότι και η γλώσσα πρέπει να είναι political correct.
Ο όρος είναι πρόσφατος και διεθνώς με την λέξη να έχει γίνει ευρύτερη γνωστή- στα αγγλικά femicide- και να υιοθετείται από την εγκληματολογία μετά το 1992, χάρη στο πολύ επιτυχημένο βιβλίο με τίτλο «Femicide: the politics of woman killing». Μιά συλλογή δοκιμίων που επιμελήθηκαν από κοινού η ακαδημαϊκός Τζιλ Ράντφορντ (Jill Radford) και η εγκληματολόγος Νταϊάνα Ράσελ (Diana E. H. Russell).