Σε σπιτάκια των 22 τετραγωνικών, στην 5η κατασκήνωση του Δήμου Μαραθώνα, ζουν οικογένειες που εγκαταστάθηκαν εκεί το καλοκαίρι μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και από τότε εγκαταλείφθηκαν όπως καταγγέλλουν στο iefimerida.gr.
Δημοτικές αρχές και φoρείς στέλνουν καθημερινά μερίδες φαγητού που μοιράζεται παγωμένο στην τραπεζαρία ενώ φούρνοι της περιοχής στέλνουν δωρεάν ψωμί.
Οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους και το μόνο που έχει διασωθεί είναι η αξιοπρέπεια τους. «Δεν είμαστε ζητιάνοι, θέλουμε να μας βοηθήσουν να φτιάξουμε τα σπίτια μας», λέει η Εφη Μπομπόνη, άνεργη οικονομολόγος που ζει σε ένα από τα σπιτάκια με τη μητέρα και την κόρη της. Στην αίθουσα της τραπεζαρίας, δίπλα στο μικρο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, στοιβάζονται κούτες με έπιπλα από ένα εργοστάσιο που έκλεισε και τα δώρισε στους πυρόπληκτους.
Στην 5η κατασκήνωση του Δήμου Μαραθώνα ζουν 75 άνθρωποι ενώ κάποιες ακόμα οικογένειες πυρόπληκτων φιλοξενούνται στις κατασκηνώσεις του στρατού και της αεροπορίας.
Κοιμούνται στο καμμένο σπίτι
Σοκαριστική είναι η προσωπική ιστορία του φυσιοθεραπευτή Παναγιώτη Ράμφου, ο οποίος την ώρα του πύρινου ολέθρου στο Μάτι έδωσε μάχη με το χρόνο για να σώσει ηλικιωμένους ασθενείς του. Τον συναντήσαμε στο καμένο σπίτι του απογοητευμένο από την πολιτεία που όπως λέει παρέχει μόνο υποσχέσεις.
Στην καγκελόπορτα ένα σημείωμα γράφει «μένω μέσα», καθώς πάντα υπάρχει και ο κίνδυνος των κατεδαφίσεων. Οπως εξηγεί έχει κι αυτός σπιτάκι στην 5η κατασκήνωση, όμως η μητέρα του αρνείται να εγκαταλείψει το κουφάρι του σπιτιού τους και κοιμάται στο υπόγειο που προοριζόταν για κοτέτσι. «Δεν ασχολείται κανείς μαζί μας, γιατί δεν είμαστε ούτε ανίψια, ούτε κολλητοί», λέει χωρίς να κρύβει την οργή του. Το σπίτι του απέχει 6,5 μέτρα από το δρόμο και του είπαν ότι δεν μπορεί να πάρει άδεια ανοικοδόμησης.
«Πρέπει να δώσουν άδειες χωρίς εξαιρέσεις. Είμαστε κατεστραμμένοι, δεν έχουμε που να πάμε . Άλλωστε η μάνα μου δούλευε σε όλη της τη ζωή για να φτιάξει αυτό το σπίτι», επισημάνει. Ολοι οι πυρόπληκτοι ζητούν από το κράτος να προχωρήσουν οι διαδικασίες αδειοδότησης που κινούνται με ρυθμούς χελώνας, ώστε να ξαναφτιάξουν τα σπιτικά τους.
Όλα - λένε- μπορούν να ξαναγίνουν, μόνο οι 100 ψυχές που χάθηκαν δε θα γυρίσουν πίσω και η απώλειά τους θα στοιχειώνει πάντα τη ζωή στο Μάτι.