«Το όνομά μου έχει πράγματι μια πρωτοτυπία και μια μοναδικότητα. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα θετικό, μπορεί και να γελάσει κάποιος.
Εχω διαβάσει ότι είναι το πιο πολεμοχαρές όνομα γιατί παραπέμπει στο καριοφίλι. Δεν είναι έτσι όμως. Το όνομά μου γράφεται με δύο ύψιλον και δύο λάμδα και η ετυμολογία του είναι από την δίανθο την καρυόφυλλο, που είναι η επιστημονική ονομασία του φυτού που παράγει τα μοσχοκάρφια ή γαρύφαλλα, ή τα καρυόφυλλα, όπως τα λέμε στα μέρη μας τα μαύρα αρωματικά γαρύφαλλα που βάζουμε στο φαγητό και στα γλυκά.
Εχω τις καλύτερες μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια, αισθάνομαι τυχερή. Εμείς είχαμε τα έπιπλα του χωριού, τα υφαντά καλύμματα, το τραπέζι με το πλαστικό κάλυμμα, τους σοφράδες, τα χαμηλά στρογγυλά τραπέζια γύρω από τα οποία καθόμασταν πάνω σε μαξιλάρες και τρώγαμε από την μεγάλη γαβάθα. Φέρναμε το νερό από το πηγάδι ή από μια βρύση που ήταν έξω από το χωριό όπου πηγαίναμε με τις στάμνες.
Η πορεία μου χτίστηκε με πολύ κόπο και οικονομικές δυσκολίες. Δυστυχώς στην Ελλάδα το να υπηρετείς την τέχνη δεν αμείβεται το ίδιο καλά με τα εμπορικά θεάματα. Πάντα αισθανόμουν κι εγώ και οι άλλοι τον ασφυκτικό κλοιό του “θα τα βγάλω πέρα;”. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, στα χρόνια της κρίσης, κάνουμε πέντε παραγωγές μέσα στην σεζόν. Υπήρξε εποχή που έκανα πρόβα το πρωί, παράσταση στο Εθνικό το απόγευμα και βραδινή στο Επί Κολωνώ. Αν δεν είχα πρόβλημα επιβίωσης δεν θα δούλευα τόσο πολύ...»
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη στο Bovary.gr