Οι μουσικές της έχουν συνδεθεί με τις πιο ταξιδεμένες εικόνες μας, τα παγωμένα βουνά, τα απόκοσμα τοπία του Αγγελόπουλου, αλλά και τα Ιψενικά τρίγωνα που «έντυνε» στις ιστορικές παραστάσεις του Απλού θεάτρου. Η έμπνευση για την Ελένη Καραΐνδρου είναι καθημερινό και φυσικό φαινόμενο.
Το νέο της άλμπουμ ECM «New Series Tous des oiseaux» μόλις κυκλοφόρησε από την ΑΝ Music και περιλαμβάνει την πρωτότυπη μουσική που έγραψε η συνθέτρια για την παράσταση «Tous des oiseaux» του Λιβανο-Καναδού Wajdi Mouawad καθ΄ως και τη μουσική της ταινίας «Bomb, a love story» του Ιρανού ηθοποιού και σκηνοθέτη Payman Maady.
Η δημιουργός πολύτιμων soundtrack για τον κινηματογράφο και το θέατρο μιλά στο iefimerida για το νέο της άλμπουμ, τα πρώτα βήματα στο χωριό, τη χούντα, το Παρίσι, την κλιματική αλλαγή
«Στο νέο μου άλμπουμ έχουν καταγραφεί δύο νέα μου ταξίδια το χώρο της τέχνης του θεάτρου και του κινηματογράφου. Δύο νέες συναντήσεις μου με δυο ταλαντούχα άτομα που και τα δυο ανήκουν στην ίδια γενιά, την γενιά των 40ρηδων και τους έχουν σφραγίσει ανεξίτηλα τραγωδίες δεμένες με τον τόπο καταγωγής τους» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Ο ένας ο Wajdi Monawad, έχοντας βιώσει σαν παιδί τον εμφύλιο της πατρίδας του, του Λίβανου, πήραν τον δρόμο του ξεριζωμού με την οικογένεια του, έζησε στην Γαλλία και κυρίως στον Καναδά, σπούδασε, διέπρεψε, βραβεύτηκε, έγραψε υπέροχα θεατρικά (περίπου 14), μυθιστορήματα, διηγήματα, πήρε βραβείο από την γαλλική Ακαδημία και η χώρα αυτή αποφάσισε να του δώσει την καλλιτεχνική διεύθυνση του πιο σημαντικού της Εθνικού θεάτρου {La Colline} το 2016. Τότε με αναζήτησε ενώ είχε στα σκαριά το νέο του θεατρικό «Τouς les oiseaux» .
«Η συνάντησή μου μαζί του σηματοδότησε, ένα νέο μου άνοιγμα θεατρικό, στο τώρα, στο σήμερα και ιδίως στα πυρπολημένα μέρη της Μέσης Ανατολής.
Το ίδιο συνέβη λίγο αργότερα με τον Payman Maadi και το Bomb a love Stay. Μια ευαίσθητη, τρυφερή καταγραφή ανθρωπίνων σχέσεων μιας γειτονιάς στην Τεχεράνη όταν ήταν στο έλεος των βομβαρδισμών από το Ιράκ.
Και οι δυο δημιουργοί μου αποκαλύπτουν ότι έγραφαν τα έργα τους ακούγοντας τη μουσική μου , αυτή που είχε ταξιδέψει στον Καναδά και στο Ιράν μέσω της ΕCM, της εταιρείας μου εδώ και 30 χρόνια. O Manfred Eichter είχε την έμπνευση να υπάρχουν και τα δυο έργα στο άλμπουμ γιατί έχουν μια βαθύτερη συγγένεια που αποτυπώνεται στην μουσική μου» αναφέρει η Ελένη Καραϊνδρου.
«Τέτοια πράγματα και τέτοιες συναντήσεις ενεργοποιούν μέσα μου μυστικές διεργασίες που ανασύρουν συναισθήματα πρωτόγνωρα» σημειώνει.
«Βέβαια χρησιμοποιώντας την έννοια ‘εμπνέομαι’ αυτό κυρίως σημαίνει ταράζομαι, συγκλονίζομαι, συγκινούμαι… Τέτοια συναισθήματα προκαλούνται σήμερα μέσα μας συνεχώς και δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε την πηγή που τα προκαλεί. Κάποια στιγμή θα βρουν διέξοδο μέσα από την δημιουργία ενός καλλιτέχνη χωρίς να γνωρίζει το πώς, πότε και γιατί».
«Σήμερα και πάντοτε στη μουσική μου έκφραση, δίνουν διέξοδο οι συναντήσεις. Αυτές είναι ζωογόνες και ανασύρουν από μέσα μας βαθειά κρυμμένα βιώματα. Σήμερα ο Wajdi Monawad και το Τouς les oiseaux, το έργο του και η παράσταση, που προκαλούν ρίγη συγκίνησης σε χιλιάδες ανθρώπους, αλλά και η ταινία του Payman Maadi Bomb a love Stay, απετέλεσαν για μένα ιδιαίτερα σημαντικές συναντήσεις και σ’ αυτά τα έργα ακούμπησε η έμπνευσή μου. Παράλληλα όμως λειτουργούν εντός μου σαν ανεκτίμητη περιουσία, όλοι οι αποχωρισμοί, όλα τα ματαιωμένα ταξίδια, όλοι οι ξεριζωμοί και όλα τα βάσανα της πατρίδας μου. Οι χαρές οι ανεκτίμητες στιγμές ευτυχίας στη ζωή μας είναι για όλους μας ένα πολύτιμο φυλαχτό, για τις μπόρες που αναπόφευκτα θα συναντήσουμε στη ζωή μας».
Το ξερίζωμά μου από το χωριό, τον παράδεισό μου, στα επτά μου χρόνια και η απώλεια της μάνας μου, οδήγησαν τα βήματά μου στο πιάνο
«Το πιάνο και η μουσική είναι η ύψιστη «παρηγοριά» ψυχής, είναι τρόπος ζωής σε τέτοιο βαθμό που από παιδί, σπίτι χωρίς πιάνο μου φάνταζε σαν σπίτι χωρίς ψυχή. Το ξερίζωμά μου από το χωριό, τον παράδεισό μου, στα επτά μου χρόνια και η απώλεια της μάνας μου, οδήγησαν τα βήματά μου στο πιάνο, το βρήκα στο σχολείο μου σ’ αυτή την ηλικία. Μου μίλησε και έγινε η παντοτινή μου παρέα».
Η χούντα, το Παρίσι, ο Αγγελόπουλος
«Η μουσική, μου αποκαλύφθηκε σαν ένα προϋπάρχον στοιχείο της ζωή μου. Όλα ήρθαν από μόνα τους όλα έγιναν από αγάπη. Αυτοσχεδίαζα από μικρή, δεν ήξερα όμως ότι αυτό ήταν σύνθεση. Ούτε και με απασχολούσε. Εγώ πέρναγα ωραία. Διαβάζοντας ένα ποίημα του Ελύτη, από τις «έξι και μια τύψεις για τον ουρανό», γοητεύτηκα, συγκινήθηκα και σχημάτισα μια πρώτη ολοκληρωμένη σύνθεση.
Και λίγο αργότερα την ξέχασα… Έγινε η χούντα, τα ξεχάσαμε φαινομενικά όλα. Στο Παρίσι κι εγώ, με παρακίνηση της Μαρίας Φαραντούρη κι από αγάπη γι αυτήν, αποτόλμησα να κωδικοποιήσω σε μουσικό λόγο τραγούδια γι αυτήν, πάνω σε ποίησης του Κ.Χ.Μύρη που είχαν σαν άξονα τον καημό όλων μας τότε για την δικτατορία και την ελπίδα για ξεσηκωμό. «Θ άρθει μια μέρα της φωτιάς…» Ήταν η μεγάλη Αγρυπνία (1972 )
Στη συνέχεια, κεφάλαια τεράστια, το θέατρο και το σινεμά μπήκαν στη ζωή μου από το … παράθυρο. Όταν γύρισα στην Ελλάδα, με την μεταπολίτευση».
Σαν να φτώχυνε η Ελλάδα με την απουσία του Θόδωρου Αγγελόπουλου
«Δεν θ’ αναφερθώ στις συναντήσεις, ήταν πολλές, πολύτιμες και η μια έφερε την άλλη. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στον Αγγελόπουλο, 8 ταινίες και μια ζωή, στον Manfred Eichter, παραγωγό μου και ιδρυτή της ΕCM με 14 άλμπουμ, αλλά και σε σημαντικούς μουσικούς που με έχουν εμπνεύσει, έχω ευτυχήσει να παίξω μαζί τους και να γράψω έργα γι αυτούς. Αναφέρομαι στον Βαγγέλη Χριστόπουλο, ομποϊστα, τον Νίκο Γκάτσο -κλαρινέτο- την Στέλλα Γαδέδη φλάουτο και τους Γιαν Γκαρμπάρεκ, Κίμ Καρκασιάν, Τόμας Ντεμένγκα, όλοι τους μεγάλες συναντήσεις.
Για μένα οι μουσικοί που επιλέγω και συνεργάζομαι είναι συνένοχοι μου, τους θεωρώ συνδημιουργούς και παίρνουν μια θέση στην καρδιά μου: Σινόπουλος, Μποτίνης, Χατζηιορδάνου, Ντέιβιντ Λίντς και τόσοι άλλοι, όλοι αγαπημένοι και αναντικατάστατοι».
«Στη ζωή μας, μάς σημαδεύουν οι αποχαιρετισμοί, οι απουσίες. Και οι απόντες γίνονται εσαεί παρόντες. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι ακριβώς αυτή η περίπτωση. Σαν να φτώχυνε η Ελλάδα με την απουσία του κι εγώ για 28 χρόνια άκουγα τη φωνή του να γεννάει νέα ταξίδια. Αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις ένα παντοτινό φως η παρουσία-απουσία του. Όμως τα νέα ταξίδια είναι εκεί έξω και περιμένουν. Μερικά ήρθαν κι εγώ νοιώθω ευγνώμων γι αυτά. Ονομάζονται Wajdi Monawad και Payman Maadi».
«Για τη νέα χρονιά; Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου η ανθρωπότητα να συνειδητοποιήσει τον ορατό κίνδυνο καταστροφής του πλανήτη μας».
