Χρήστος Χωμενίδης, ένας αριστερός συγγραφέας στο Συνέδριο της ΝΔ -Τα επιχειρήματά του [εικόνες]

Ολα στο βιογραφικό του συγγραφέα Χρήστου Χωμενίδη τον προόριζαν για να είναι ενταγμένος στην Αριστερά. Στην κλασσική, την πιό παραδοσιακή αριστερά.

Ο συγγραφέας του «Σοφού Παιδιού», του βιβλίου που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και είναι εγγονός του συνιδρυτή του ΕΑΜ Χρήστου Χωμενίδη και του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ προπολεμικά, Βασίλη Νεφελούδη. Αδελφός της γιαγιάς του ήταν ο Δημήτρης Γληνός. Πιό αριστερή καταγωγή δεν γίνεται.

Ο ίδιος ποτέ δεν εντυπωσιάστηκε όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ και ποτέ δεν έκρυψε την ενόχλησή του για την μισαλλόδοξη και διχαστική ρητορική του κυβερνώντος κόμματος, όπως ο ίδιος έχει γράψει.

Η συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα

Ο Χρήστος Χωμενίδης όμως ποτέ δεν δελεάστηκε, ποτέ δεν εντυπωσιάστηκε με την Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα. Μάλιστα μιλώντας στο iefimerida, το 2017, είχε μιλήσει μάλλον πολύ αυστηρά, έως απαξιωτικά για τον Πρωθυπουργό:

«Τον είχα συναντήσει σε ένα πάνελ όταν έβαζε υποψηφιότητα για τον δήμο της Αθήνας. Ηταν τριάντα χρόνων. Ηταν πολύ συμπαθής και μου θύμιζε τον Φοίβο Δεληβοριά, σαν να αντέγραφε το στυλ του, κι αυτό ήταν θετικό. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι φορούσε κόκκινα μποτάκια. Και μάλιστα είχα την αίσθηση ότι με τα παπούτσια αυτά είχε περπατήσει... Ηταν συμπαθής, αλλά όχι κάποιος που θα μπορούσε να ηγηθεί. Ενας χαριτωμένος νεαρούλης. Στην πορεία είχα τόσες πολλές αντιρρήσεις και σ΄ αυτά που έλεγε και σ΄ αυτά που έκανε, έφτασα στο σημείο να τον απεχθάνομαι, να τον βδελύσσομαι. Εβλεπα ότι κοροϊδεύει τον κόσμο, ότι παίζει με τις ελπίδες του. Κι αυτό το θεωρώ πολύ χυδαίο».

Ο Χρήστος Χωμενίδης και το Δημοψήφισμα του 2015

Από την πιό έντονες στιγμές στην πολιτική παρουσία του Χρήστου Χωμενίδη ήταν η καμπάνια που έκανε υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα: «Για μένα η πιο σημαντική στιγμή στο 2015 ήταν η συμμετοχή μου στον αγώνα για το “ναι” στο δημοψήφισμα και όχι η συγγραφική αναγνώριση για τη “Νίκη”. Και αυτό θα λέω αργότερα και στην κόρη μου (σ.σ. έχει μία εξάχρονη κόρη, τη Νίκη, από το γάμο του με τη σεναριογράφο Αλεξάνδρα Κ.). Οτι ήμουν εκεί. Οτι έκανα το καθήκον μου ως πολίτης με πάθος. Σκεφτείτε ότι έβγαλα και λόγο σε πλατεία. Στα Χανιά. Δεν έχω τίποτα εναντίον όσων ψήφισαν “όχι”. Αλλά είναι πολύ πικρό που δικαιωθήκαμε με τον πιο τραγικό τρόπο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα».

Ο Χρήστος Χωμενίδης και η πολιτική

Ο Χρήστος Χωμενίδης ήταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του 2009 -«χωρίς μισθό και μόνο για τρεις εβδομάδες», λέει, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ έως το 2013 -«η ΔΗΜΑΡ έδινε κάποια εχέγγυα όταν συστάθηκε»- αλλά σε κάθε περίπτωση δηλώνει ότι ποτέ δεν θα εγκατέλειπε την τέχνη του για την πολιτική. Αν σήμερα επιχειρούσαμε να τον εντάξουμε σε ένα ρεύμα σκέψης, μάλλον θα του ταίριαζε ο πάλαι ποτέ χώρος των εκσυχρονιστών. Αλλά το βασικό τώρα είναι να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζει ο Χρήστος Χωμενίδης όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε από το ρεύμα των φιλελεύθερων εκσυχρονιστών.

Ο Χρήστος Χωμενίδης στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας

Αυτές οι απόψεις τον έφεραν στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας το περασμένο Σαββατοκύριακο, όπου δήλωσε:

«Αν κάποιος γνώριζε το οικογενειακό μου παρελθόν θα περίμενε να με δει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ όμως ο επίγονος του "αυριανισμου" δεν θα δεχόταν κάποιον σαν εμένα», είπε . Ο γνωστός συγγραφέας ξεκαθάρισε οτι «δεν πρόκειται ποτέ να με δείτε να ζητώ κανενός την ψήφο. Δεν είμαι ΝΔ», συνέχισε τονίζοντας πως «είναι καιρός να τελειώνουμε με τα διχαστικά διλήμματα που έχουν γίνει προφάσεις για δημαγωγούς».
Και πρόσθεσε: «Το κακό με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η πρώτη φορά αριστερά, αλλά ότι αποτελεί την πιο μισαλλόδοξη εκδοχή της αριστεράς που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Όπως ακριβώς οι ΑΝΕΛ είναι η καρικατούρα της δεξιάς».

Και κατέληξε: «Δεν διατηρώ καμία αμφιβολία ότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα σαρώσει στις εκλογές. Σας βλέπω όλους το βράδυ της ανοιξιάτικης Κυριακής να ευτυχείτε. Θα είμαι από απόσταση αλλά με την καρδιά μου μαζί σας».

Ο Χρήστος Χωμενίδης ήταν ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ

Ο ένας του παππούς, ο Χρήστος Χωμενίδης, πήρε μέρος στις συσκέψεις για την ίδρυση του ΕΑΜ και υπέγραψε την ιδρυτική του πράξη ως εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδα. Μετείχε στην εθνική αντίσταση και τον Απρίλιο του 1944 όταν προσπάθησε να περάσει στην Πελοπόννησο μαζί με το στέλεχος της ΠΕΕΑ Δημήτρη Πετρίδη, συνελήφθη. Στις 9 Μαΐου τον απαγχόνισαν μαζί με άλλα 10 μέλη του ΕΑΜ ως κομμουνιστές, για αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ.

Στην εκτέλεση ήταν παρούσα η σύντροφος του η Κλυτώ η οποία αφού έδωσε χρήματα στον νεκροθάφτη για να τον βάλει σε ατομικό και όχι σε ομαδικό τάφο, αυτοκτόνησε μετά από λίγες ημέρες.

Ο Βασίλης Νεφελούδης ήταν ιστορική μορφή του ΚΚΕ

Ο άλλος παππούς του Χρήστου Χωμενίδη, ήταν ιστορική φυσιογνωμία του Κομμουνιστικού Κινήματος. Ο Βασίλης Νεφελούδης ήδη από το 1931 διορίστηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ από την Κομμουνιστική Διεθνή. Το 1932 εκλέχθηκε πρώτος σε ψήφους βουλευτής Αθηνών του ΚΚΕ, ενώ το 1934 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων. Το 1934 στο 5ο Συνέδριο του ΚΚΕ ανέλαβε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ο Νίκος Ζαχαριάδης Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Η διαφωνία του με την Ζαχαριάδη οδήγησε στην διαγραφή του, λόγω επαφών με τις «αρχές ασφαλείας»...

Αποκαταστάθηκε στο 1961 στο 8ο συνέδριο του ΚΚΕ. Από πιό συγκλονιστικά στοιχεία της βιογραφίας του ήταν η παραμονή του για 8 ολόκληρα χρόνια κλεισμένος σε ένα σπίτι, γιατί αν τον συνελάμβαναν θα τον εκτελούσα. Αυτήν την ιστορία διηγήθηκε εκτενώς στο βιβλίο του Νίκη, που δεν είναι άλλη από την κόρη του Βασίλη Νεφελούδη, που μικρό παιδί έμεινε κι αυτή κλεισμένη μέσα στο σπίτι...

Ο Χρήστος Χωμενίδης μιλάει για την μητέρα του Νίκη

Ενα από τα τελευταία βιβλία του Χρήστου Χωμενίδη είναι αφιερωμένο στην μητέρα του Νίκη, την κόρη του Βασίλη Νεφελούδη. Ο ίδιος είχε πεί λίγο πρίν την έκδοση του βιβλίου στο iefimerida:

Το κεντρικό πρόσωπο είναι βεβαίως η μάνα μου. Η οποία, ως κόρη του γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ στο Μεσοπόλεμο, βρέθηκε εξ απαλών ονύχων, από τις φασκιές στην κυριολεξία, μέσα στην τρομερή δίνη της εποχής. Ένα σού λέω μόνο: Όταν η Νίκη ήταν εννιά ετών, μπήκε με τους γονείς της στη «βαθιά παρανομία». Κλείστηκαν δηλαδή σε ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη, με ψεύτικα ονόματα, και καλά-καλά δεν ξεμύτιζαν επί οκτώ ολόκληρα χρόνια! Διότι απλούστατα, εάν τους συνελάμβαναν, θα τους εκτελούσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Το Κόμμα δε, είχε διαγράψει και αποκηρύξει τον παππού μου ως αντίθετο στη ζαχαριαδική γραμμή. Η μάνα μου δεν πήγε στο σχολείο. Της έκανε μάθημα ο παππούς μου, όλα τα μαθήματα δημοτικού και γυμνασίου, αντικαθιστώντας βέβαια από την ύλη των Νέων Ελληνικών τα ποιήματα του Δροσίνη και του Σκίπη με Παλαμά και με Βάρναλη. Η παρανομία έληξε το 1955. Η μάνα μου βγήκε, έπιασε αμέσως δουλειά για να βγάλει το ψωμί της και ερωτεύθηκε τον πατέρα μου, ο οποίος προσωποποιούσε ό,τι είχε εκείνη στερηθεί: Τη χαρά της ζωής. Ήταν ένας ανορθόδοξος άνθρωπος με αμείωτο κέφι και με εξαιρετικά καυστικό χιούμορ. Κι ας ήταν γιός εκτελεσθέντος αριστερού...