Η μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης μπορεί να έχει ως συνέπεια το λεγόμενο brain drain στο εσωτερικό, ωστόσο για τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού αποτέλεσε το εφαλτήριο ανανέωσης.
Η νέα πνοή που έδωσαν οι -κατά κύριο λόγο- υψηλού μορφωτικού επιπέδου «νεομετανάστες» και οι οικογένειες τους όμως συνοδεύεται από την ανάγκη εκσυγχρονισμού των δομών και υπηρεσιών που προσφέρει η Πολιτεία στους Έλληνες του εξωτερικού, καθώς πολλές από τις κοινότητες που τώρα τείνουν να αριθμού χιλιάδες μέλη είχαν τα προηγούμενα χρόνια περιέλθει σε μαρασμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ελληνική κοινότητα των Βρυξελλών. Παρότι η παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην πόλη ήταν διαχρονικά αισθητή, από το 2010 και έπειτα καταγράφεται σταθερή αύξηση στον αριθμό αυτών που εγκαθίστανται εκεί με σκοπό την εύρεση εργασίας. Η μαζική μετακίνηση Ελλήνων στις Βρυξέλλες έφερε στην επιφάνεια την αναγκαιότητα στέγασης του Ελληνικού Σχολείου σε μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Το κτίριο όπου στεγάζονται από τη δεκαετία του 1970 το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο όπου φοιτούν τα Ελληνόπουλα των Βρυξελλών χρονολογείται από τις αρχές του περασμένου αιώνα και αποτελεί δωρεά της οικογένειας του επιχειρηματία Λεωνίδα Κεστεκίδη, ιδρυτή της σοκολατοποιείας «Leonidas».
Όπως εξηγεί στο iefimerida η διευθύντρια του Γυμνασίου – Λυκείου Βρυξελλών Ζωή Πατάλα, το Κεστεκίδειο είναι το μοναδικό δωρεάν – ανοιχτό σε όλα τα Ελληνόπουλα σχολείο στην πόλη και αυτό διότι στο Ευρωπαϊκό Σχολείο -στο οποίο επίσης λειτουργεί ελληνικό τμήμα- έχουν δικαίωμα φοίτησης αποκλειστικά τα παιδιά μελών της διπλωματικής αντιπροσωπείας της χώρας μας ή εργαζομένων στις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Το Γυμνάσιο και το Λύκειο έχουν σήμερα 88 μαθητές, αριθμός αισθητά αυξημένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ενδεικτικό της αύξησης αυτής είναι ότι στο παρελθόν στο Κεστεκίδειο φοιτούσαν κυρίως παιδιά στρατιωτικών που υπηρετούσαν στο ΝΑΤΟϊκό επιτελείο, ενώ σήμερα η πλειοψηφία των μαθητών αποτελείται από παιδιά ‘νεομεταναστών’», σημειώνει η κυρία Πατάλα.
Από την πλευρά της η διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Βρυξελλών (το οποίο αριθμεί περί τους 60 μαθητές) Ελένη Κατόπη, τονίζει ότι στο σχολείο επικρατεί ένα οικογενειακό κλίμα, που πάντως έχει και τις δυσκολίες του: «Όπως εξάλλου συμβαίνει και σε κάθε οικογένεια, η συνύπαρξη δεν είναι πάντα εύκολη. Στο Δημοτικό φοιτούν αρκετοί μαθητές που έχουν αδέρφια σε μεγαλύτερες τάξεις και αυτό καλλιεργεί το αίσθημα της αλληλοβοήθειας. Από την άλλη πλευρά δεν παύει να δημιουργεί και προστριβές μεταξύ τους, ιδίως όταν όλα τα παιδιά από την ηλικία των έξι μέχρι των 18 ετών προαυλίζονται σε έναν κοινό και αρκετά περιορισμένο χώρο, ενώ για κάποιες ώρες στον ίδιο χώρο βρίσκονται και τα παιδιά του νηπιαγωγείου που επίσης στεγάζεται στο ίδιο συγκρότημα. Πάντως, έχουμε ήδη εκθέσει το πρόβλημα στο υπουργείο Παιδείας και ευελπιστούμε σε λύση».
Πέραν όμως του κτιριακού το Ελληνικό Σχολείο Βρυξελλών μπορεί να υπερηφανεύεται ότι σε τίποτα δεν υστερεί σε σύγκριση με τα σχολεία στην Ελλάδα. «Είμαστε ίσως από τα ελάχιστα σχολεία που ξεκινήσαμε τη χρονιά χωρίς ελλείψεις σε προσωπικό, παρότι τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών για απόσπαση έχει μειωθεί κυρίως λόγω του υψηλού κόστους ζωής που είναι αντιστρόφως ανάλογο του επιμίσθιου που ανέκαθεν αποτελούσε κίνητρο. Δεν νομίζω όμως ότι πολλά σχολεία στην Ελλάδα έχουν αυτήν την ‘πολυτέλεια’. Πέραν αυτού, η μοναδική διαφορά έγκειται στις αυξημένες ώρες διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας. Μάλιστα, σταδιακά το σχολείο θα γίνει δίγλωσσο, με διδασκαλία και άλλων μαθημάτων στα γαλλικά», προσθέτει η κυρία Κατόπη.
Με την πλειοψηφία των μαθητών να έχουν ως στόχο την επιστροφή στην πατρίδα με την ολοκλήρωση των λυκειακών σπουδών τους η διευθύντρια του Ελληνικού Γυμνασίου – Λυκείου Βρυξελλών δηλώνει υπερήφανα πως το σχολείο καταγράφει διαχρονικά σημαντικές επιτυχίες στις πανελλαδικές εξετάσεις των ομογενών που διεξάγονται τον Σεπτέμβριο. «Πέρυσι από τα επτά παιδιά που συμμετείχαν στις πανελλαδικές τα έξι πέρασαν σε ΑΕΙ και μάλιστα τα περισσότερα κατάφεραν να εισαχθούν στη σχολή πρώτης επιλογής τους», λέει η ίδια.
Επιπλέον, το Ελληνικό Σχολείο Βρυξελλών γίνεται αυτήν την εβδομάδα το πρώτο του εξωτερικού που εφαρμόζει τον θεσμό του σύμβουλου καθηγητή. «Με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και κατόπιν έγκρισης της συντονίστριας εκπαίδευσης, κυρίας Ρουμελιώτου, καλέσαμε δύο επιμορφώτριες, τις κυρίες Σιγανού και Λαμπίδη, οι οποίες μας εκπαίδευσαν και μας ενημέρωσαν σχετικά. Πρόκειται για έναν θεσμό που εφαρμόζεται ήδη εδώ και 10 χρόνια με τεράστια επιτυχία σε συγκεκριμένα ΕΠΑΛ και πλέον είναι υποχρεωτικός σε όλα τα ΕΠΑΛ της Ελλάδας. Ουσιαστικά, ο σύμβουλος καθηγητής προσπαθεί να βελτιώσει τη μαθησιακή διαδικασία και βοηθάει τα παιδιά να ενταχθούν στον σχολικό χώρο. Κάθε 15 ημέρες οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στον θεσμό συναντιούνται για περίπου 20 λεπτά με τον κάθε μαθητή ξεχωριστά και συζητούν μαζί του θέματα που τον απασχολούν. Οι καθηγητές ακούν και οι μαθητές μιλούν, δηλαδή συμβαίνει το αντίστροφο από ότι συνήθως. Στόχος του προγράμματος είναι μέσω της συζήτησης οι μαθητές να νιώσουν ότι το σχολείο πραγματικά νοιάζεται για αυτούς και ακούει τους προβληματισμούς τους. Οι συνάδελφοι των ΕΠΑΛ που έχουν συμμετάσχει στον θεσμό κάνουν λόγο για θεαματικά αποτελέσματα και βελτίωση της σχέσης τους με τους μαθητές», καταλήγει η κυρία Πατάλα.
