Τον περίμεναν «αρνάκι», αλλά τους βγήκε... λιοντάρι! Ο λόγος για τον Σκοπιανό πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ.
Ο μετριοπαθής διάδοχος του σκληροπυρηνικού εθνικιστή Γκρούεφσκι, θεωρήθηκε από του ευρωατλαντιστές ως μοναδική ευκαιρία για να λυθεί το «ονοματολογικό» και ν’ ανοίξει ο δρόμος για την είσοδο αυτής της χώρας στα μεγάλα σαλόνια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ- και να γίνει το ισχυρό ανάχωμα απέναντι στην ρωσική διείσδυση στα Δυτικά Βαλκάνια.
Το ίδιο πίστεψε και η ελληνική κυβέρνηση. Πως ο Ζάεφ θα είναι ένας εύκολος και πρόθυμος για υποχωρήσεις διαπραγματευτής. Κι’ έτσι, ικανοποιώντας και τις «προτροπές» των Δυτικών, δέχθηκε με ευκολία την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Πιστεύοντας ότι θα της προσέφεραν μια εύκολη νίκη, και μάλιστα σ’ ένα χρονίζον εθνικό πρόβλημα.
Όσο προχωρούσαν, όμως, οι διαπραγματεύσεις, ο Ζάεφ αποδεικνυόταν σκληρό καρύδι. Που εκμεταλλευόταν την κάθε διαλλακτικότητα της ελληνικής πλευράς, η οποία πίστεψε ότι σ’ αυτή την υπόθεση της δινόταν μια μοναδική ευκαιρία να... διχάσει την αξιωματική αντιπολίτευση, οπότε το κέρδος της θα ήταν διπλό.
Όταν μετά τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις (μυστικές, χωρίς καμιά συνεννόηση με την αντιπολίτευση για να χαραχτεί μια ενιαία εθνική θέση...), υπεγράφη η συμφωνία των Πρεσπών, αναπόφευκτα ήρθαν στο φως όλες οι γκρίζες «λεπτομέρειες» που αυτή περιελάμβανε. Ιδίως στο άκρως κρίσιμο θέμα της εθνότητας και της γλώσσας των βορείων γειτόνων, για τα οποία προειδοποιούσε η αντιπολίτευση, θεωρώντας τα τον πυρήνα του αλυτρωτισμού. Και όπως αποδείχθηκε, είχε δίκιο...
Μόλις με περίεργους και νομικά αμφιλεγόμενους τρόπους ο Ζάεφ κατάφερε να «πείσει» την εθνικιστική αντιπολίτευση να εγκρίνει κατ’ αρχήν τις συνταγματικές αλλαγές που προέβλεπε η συμφωνία, άλλαξε πρόσωπο. Και εν όψει των κρίσιμων επί των αναθεωρητέων άρθρων που είναι σε εξέλιξη, από... συναινετικός και διαλλακτικός ξανάγινε ο σκληρός εθνικός ηγέτης που... εξασφάλισε και κατοχύρωσε και την «μακεδονική γλώσσα», και την «μακεδονική εθνότητα» αλλά και το δικαίωμα της χώρας του να ενεργεί και να προασπίζει τα συμφέροντα της «μακεδονικής μειονότητας» που ζει στην «Μακεδονία του Αιγαίου», όπως ανέκαθεν αποκαλούσαν την... Ελλάδα οι Σκοπιανοί!
Ο σάλος που ξέσπασε στην Ελλάδα λόγω της δικαίωσης των ενστάσεων της αντιπολίτευσης στα κρίσιμα αυτά ζητήματα, υποχρέωσαν και τον «διεθνή παράγοντα» να συστήσει στον Ζάεφ «μετριοπάθεια και περιορισμό στα όσα προβλέπει η συμφωνία...». Αλλά, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, μετά από μια τυπική και ανούσια δήλωση πως «παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις του» (στην Βουλή και μαγνητοσκοπημένες...), όχι μόνο τις... επανέλαβε σε επόμενες κοινοβουλευτικές και δημόσιες ομιλίες του, αλλά τις κλιμάκωσε επί το επιθετικότερο!
Επιμένει ότι τα όσα λέει προκύπτουν από το κείμενο της συμφωνίας των Πρεσπών και «είναι δικαίωμά του να τα επικαλείται!», η ελληνική κυβέρνηση απαντά εμφανώς αμήχανη ότι με τα όσα διατείνεται ο Ζάεφ επιχειρείται μια... παρερμηνεία του «πνεύματος της συμφωνίας», και η αντιπολίτευση (σύσσωμη πλέον, όχι μόνο η αξιωματική) τον καλεί να μην φέρει καν την συμφωνία στην ελληνική Βουλή, αφού πριν καν ολοκληρωθεί η τυπική έγκρισή της, με τα περί «ερμηνείας» και «πνεύματος» αποδείχθηκε ότι είναι μια κακή, επικίνδυνη για τα εθνικά μακροχρόνια συμφέροντα... επιδεχόμενη διαφορετικών ερμηνειών συμφωνία!
Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει, όπως παρατηρούν πολιτικοί και διπλωματικοί κύκλοι, είναι γιατί ο Ζόραν Ζάεφ, παρά τις αντιδράσεις στην Αθήνα και τις προτροπές, συνεχίζει τις προκλήσεις και μάλιστα με όλο και πι επιθετική γλώσσα.
Προφανώς, ο Ζάεφ θέλει να υπερκεράσει τυχόν «εκπλήξεις» στις κατ’ άρθρον ψηφοφορίες για τα προς αναθεώρηση άρθρα του συντάγματος, που θα έχουν ολοκληρωθεί το αργότερο μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου. Ταυτόχρονα, όμως, επιδιώκει την ισχυροποίηση του ίδιου και του κόμματός του στο πολιτικό σκηνικό των Σκοπίων, και μετά την έγκριση της αναθεώρησης του συντάγματος, προβαλλόμενος ως «ο εθνικός ηγέτης, που έλυσε το πρόβλημα με την Ελλάδα, εξασφάλισε την (πολυπόθητη) ευρωατλαντική ένταξη χωρίς μάλιστα να... ακυρώσει τα πάγια αλυτρωτικά σχέδια τη χώρας!»
Και δεν φοβάται μήπως αυτή ή όψιμη εθνική αδιαλλαξία του θέτει σε κίνδυνο την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και (αργότερα) στην ΕΕ, διότι έχει λάβει διαβεβαιώσεις από τους μελλοντικούς συμμάχους του πως «με τον ένα ή τον άλλο τρόπο» (π.χ. με «καθεστώς ειδικής σχέσης») θα εξασφαλίσει το όνειρο των Σκοπίων!
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ακόμη και η ΝΔ είχε προειδοποιήσει, από την εποχή των διαπραγματεύσεων ήδη, ότι και μόνο η υπογραφή της συμφωνίας, δημιουργεί τετελεσμένα «που δεν θα μπορούν ν’ ανακληθούν στο μέλλον...». Και ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, ακόμη και χθες στην Βουλή, δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει ούτε τώρα ούτε μετά τις εκλογές, αν έρθει, την συμφωνία στην Βουλή», αλλά δεν προχωρά και στην δέσμευση ότι «ως κυβέρνηση, θα προβάλλει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ», κάτι που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συμβεί (όταν θα την δέχονται όλα τα άλλα μέλη της συμμαχίας), αλλά και το έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα σε συνέντευξή του και ο αντιπρόεδρος του κόμματος κ. Γεωργιάδης.
Ενδιαφέρουσα είναι και η «στροφή» του κ. Τσίπρα, όπως καταγράφηκε στην ομιλία του χθες στην Βουλή. «Αν δεν γίνουν όλα τα απαραίτητα που προβλέπει η συμφωνία των Πρεσπών, ας γνωρίζουν οι βόρειοι γείτονές μας ότι η συμφωνία δεν θα έρθει για κύρωση στην Βουλή, θα καταργηθεί, θα ξαναρχίσουμε από την αρχή...».
Ο πρωθυπουργός, όπως αξιολογούν πολιτικοί παρατηρητές, με την «μεταστροφή» του αυτή, όχι μόνο... παίζει εκ του ασφαλούς, αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται (σε προεκλογική περίοδο, και με το Σκοπιανό να έχει σχεδόν εκμηδενίσει την ισχύ του ΣΥΡΙΖΑ στην βόρεια Ελλάδα...) και «εθνικά αδιάλλακτος», σ’ ένα κρίσιμο εθνικό θα που έχει φέρει την πλειοψηφία της κοινωνίας απέναντί του.
Κατά τους ίδιους παρατηρητές, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, δεν θα ενοχλούσε και πολύ τον κ. Τσίπρα να μην κυρώσει την συμφωνία στην Βουλή για «εθνικούς λόγους», και επιπρόσθετα να... πετάξει την καυτή πατάτα στην επόμενη κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οπότε αυτός ή θα αποδειχθεί ανακόλουθος με τα όσα λέει και θα την υπερψηφίσει, ή θα έρθει σε άμεση σύγκρουση με τους συμμάχους και εταίρους μας (παραδοσιακούς φίλους της κεντροδεξιάς) σερ ΝΑΤΟ και ΕΕ....