Την χήρα του ιδρυτή του «Βήματος» και των «Νέων» Δημητρίου Λαμπράκη, και μητέρα τού εκλιπόντος Χρήστου Λαμπράκη, Ελζα, αποχαιρέτησαν την Τρίτη συγγενείς και φίλοι από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Η Ελζα Λαμπράκη έφυγε την Κυριακή πλήρης ημερών, σε ηλικία 104 ετών.
Όπως γράφουν σήμερα τα ΝΕΑ, η Ελζα Λαμπράκη έζησε δύο «ζωές». Μία με τον άντρα της Δημήτρη, μέχρι τον θάνατό του το 1957, και έπειτα στο πλευρό του γιού της Χρήστου, που ανέλαβε από τότε τη διοίκηση του φερώνυμου Δημοσιογραφικού Οργανισμού (ΔΟΛ).
Πέρασε τα παιδικά της χρόνια σε διαμέρισμα της οδού Ερμού, στην Αθήνα. Ο πατέρας της, Παναγιώτης Τσαουσόπουλος, ήταν από την Τρίπολη, ενώ η μητέρα της, Πηνελόπη Παπαγεωργίου, είχε γεννηθεί στη Βιέννη από γονείς Καστοριανούς.
Η Ελζα παντρεύτηκε, στα δεκαοκτώ της, τον κατά 20 χρόνια μεγαλύτερό της Δημήτριο Λαμπράκη, που ήταν ήδη ιδιοκτήτης και εκδότης του «Ελεύθερου Βήματος»
Στο πλευρό του, γνώρισε τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Μάλιστα, στο γαμήλιο ταξίδι τους στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 1926, συνάντησε το πολιτικό ίνδαλμα της ίδιας και της οικογενείας της, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το ζεύγος Βενιζέλου τούς είχε καλέσει για πρόγευμα.
«Τι περηφάνια αισθάνθηκα όταν με πήρε δεξιά του, ως νεόνυμφη κυρία, σε τι δύσκολη όμως θέση βρέθηκα στο τραπέζι του προγεύματος», θυμόταν η ίδια αργότερα.
«Μπροστά μου είδα ένα ποτήρι της σαμπάνιας και μέσα ένα μεγάλο μισό λεμόνι, δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Να το στύψω ή να το κόψω; Ευτυχώς ο Βενιζέλος κατάλαβε την αγωνία μου και, παίρνοντας το κουτάλι του, μου λέει: "Αυτό κυρία Λαμπράκη είναι ένα γκρέιπφρουτ, στην Ελλάδα δεν το έχουμε". Και άρχισε να το τρώει. Σαν μαϊμού πήρα κι εγώ το κουταλάκι μου και άρχισα να το τρώω».
Η Ελζα Λαμπράκη κατέγραψε σε τρία μικρά βιβλία, τις περιπέτειες που έζησε στη ζωή της και μεταξύ αυτών την απόπειρα δολοφονίας του συζύγου της το 1944 στη Βηρυτό, όταν προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν. Μια απόπειρα που ήταν δάκτυλος, όπως γράφει, της Intelligence Service, δηλαδή της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας.
Με τον Δημήτρη Λαμπράκη απέκτησε τρία παιδιά: τη Λένα, τον Χρήστο και την Αννα, και ευτύχησε να δει τέσσερα εγγόνια και τέσσερα δισέγγονα. Εχασε όμως τον γιο της Χρήστο πριν φύγει εκείνη, όπως έχασε και μία εγγονή 22 ετών, που έφερε το όνομά της.
Η σύζυγος και μητέρα των δύο ιστορικών ιδιοκτητών του ΔΟΛ δεν αναμείχθηκε ποτέ στην πολιτική ή τη δημοσιογραφία, ωστόσο πολλοί την συμβουλεύονταν για την πείρα και την οξυδέρκειά της.
Για την προσωπικότητά της γράφουν στο σημερινό τους άρθρο τα ΝΕΑ: «Οι οικείοι της την περιγράφουν ως άνθρωπο με έμφυτη κομψότητα και φυσική ευγένεια, ως πρόσχαρη, πρακτική και ειλικρινή. Δεν γκρίνιαζε ποτέ και για τίποτα. Ηταν φιλομαθής και φιλοπερίεργη, της άρεσαν τα ταξίδια, ήξερε από μουσική, από φαγητό, από καλούς τρόπους. Είχε και μια αθόρυβη - πλην σταθερή - φιλανθρωπική δράση, βοηθώντας κυρίως το Ασυλο Ανιάτων.
Οσο όμως κι αν ταξίδευε, πάντα ήθελε να επιστρέφει. Στο διαμέρισμα της οδού Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι, αλλά κυρίως στον Πόρο, τα καλοκαίρια. Πήγαινε στον Πόρο από παιδί και γι' αυτό αγόρασαν εκεί με τον σύζυγό της μεγάλο κτήμα όπου αργότερα έφτιαξαν εξοχική κατοικία. Πήγαινε ανελλιπώς κάθε καλοκαίρι μέχρι και πέρσι. Εκεί γιόρταζε και τα γενέθλιά της κάθε τέλος Αυγούστου, με πολύ κόσμο πάντα. Μέχρι που στα 98 της, κουράστηκε. Και δήλωσε ότι θα γιόρταζε πλέον μόνο τα στρογγυλά της γενέθλια!
Ηλπιζε να πάει και φέτος. ´Ηθελε να πεθάνει εκεί. Εντέλει έσβησε στην Αναγνωστοπούλου, ήρεμη στον ύπνο της, τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Περιστοιχισμένη από τους αγαπημένους της, χορτασμένη από τη ζωή».