28 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, συνεχίζει να ασκεί μια εκπληκτική γοητεία στη νεολαία.
Τόσα χρόνια μετά, και οι θαυμαστές του έργου του, όλο και αυξάνονται. Τα τραγούδια του, έχουν καθημερινά, χιλιάδες χτυπήματα στο Youtube. Ο Παύλος έχει αναγνωριστεί, από όλους τους χώρους, τον σέβονται όχι μόνο οι ρόκερς, αλλά και αυτοί που ακολουθούν το πανκ ή το χιπ-χοπ. Η εταιρεία MINOS, έχει συμπεριλάβει τον δίσκο του, Φλου, στις 100 Μεγάλες Ηχογραφήσεις του Αιώνα.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, είναι ένα φαινόμενο μοναδικό του ελληνικού ροκ. Υπήρξε αυθεντικός, τίμιος και ευγενής. Το πάθος του, που τον σκότωσε, δεν προσπάθησε να το κρύψει. Το επεσήμανε σε όλα σχεδόν τα τραγούδια του, όμως ως παράδειγμα προς αποφυγή. Συνήθιζε να λέει στις συναυλίες «Ούτε στον χειρότερό μου εχθρό, δεν θα ήθελα να του συμβεί αυτό που βασανίζει εμένα. Πρέζες υπάρχουν πολλές, αλλά η ηρωίνη σκοτώνει!».
Πολλοί πιστεύουν πως με τα τραγούδια του, διαφήμιζε την ηρωίνη. Το αντίθετο ακριβώς. Ο Παύλος, ποτέ, σε κανένα τραγούδι, δεν μιλά υπέρ των ναρκωτικών. Εκείνο που έκανε, ήταν να περιγράφει με τίμιο τρόπο, το μαρτύριό του, τον φριχτό κόσμο όπου η άσπρη σκόνη τον είχε βάλει. Από τα τραγούδια του, μαθαίνουμε την σκληρή πραγματικότητα, την σκοτεινή φυλακή, το κάτεργο στο οποίο θα σε ρίξει η πρέζα. Από αυτή την άποψη, τα τραγούδια του Παύλου, ίσως έπρεπε με κατάλληλο τρόπο, να διδάσκονται στα σχολεία της χώρας, ώστε να πληροφορούνται οι νέοι μας, την αλήθεια.
Ο τάφος του Παύλου Σιδηρόπουλου, βρίσκεται στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου. Ο Παύλος, κοιμάται τον αιώνιο ύπνο, κάτω από το μάρμαρο, δίπλα από τους γονείς του. Μία χάλκινη προτομή, που φιλοτέχνησε η γλύπτρια Δώρα Βουτσινά, στημένη πάνω στον οικογενειακό τάφο, θυμίζει την ωραία μορφή του.
Πολλοί, πηγαίνουν όλο το χρόνο εκεί, ιδιαίτερα όμως, στις δύο επετείους (6 Δεκ και 27 Ιουλ) θανάτου και γέννησης, για να αποδώσουν τιμή και να αφήσουν ένα ανάθημα αγάπης και σεβασμού. Μια γυναίκα, η Μαρία Π., φροντίζει να υπάρχουν στον τάφο ξηροί καρποί, πλαστικά κυπελλάκια, και κάποια ποτά (ουίσκυ, κονιάκ, και ούζο), για να πιουν οι φίλοι, στην μνήμη του Πρίγκιπα του ελληνικού ροκ.
Στα πλαϊνά τοιχώματα του τάφου, αλλά και αλλού, στον τοίχο του νεκροταφείου πίσω από τον τάφο, είναι γραμμένα ή χαραγμένα λόγια διάφορα, συνήθως στίχοι του Παύλου. Είναι γραμμένα με μαρκαδόρους, στυλό και μολύβια, πολλά φέρουν την υπογραφή εκείνου που τα έχει κάνει, όπως και την ημερομηνία γραφής. Τα παλαιότερα, ίσα που τα διακρίνεις. Καταστραμμένα από τη φθορά του σοβά, ή επικαλυμμένα από καινούργια. Κάποια από αυτά, γράφουν:
Σε ευχαριστούμε για την κληρονομιά (υπογραφή χαμένη)
Οι ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ Παύλο (Βασίλης/Γιώργος)
Παυλάκι γύρω σου πεθαίνουν τους φτάνει που ανασαίνουν.
Εσύ Παύλο ξέφυγες από τον Χάρο! (Μιχάλης)
Σε ό,τι μισώ
σε ό,τι αγαπώ
είμαι εγώ
μα πίσω μου εσύ
είσαι κρυμμένος
Φωτογραφίες: Μ. Νταλούκας