«Αν δεν πρόκειται να κερδίσω, δεν θα τρέξω» είχε πει ο Harold M. Abrahams στους «Δρόμους της Φωτιάς», για να του απαντήσει η Sybil Gordon σε μια έκρηξη ειλικρίνιας «Αν δεν τρέξεις, δεν πρόκειται να κερδίσεις».
Είναι νωρίς το απόγευμα και η κίνηση στο Παλαιό Φάληρο δοκιμάζει τα όρια των οδηγών. Το ραντεβού μας με τη Γλυκερία δόθηκε στις 4.30 στο Δημοτικό Στάδιο. Μια ώρα που το φυσικό φως είναι στα καλύτερά του και βοηθά τον φωτογραφικό φακό να απαθανατίσει την αλήθεια. Το κρύο αεράκι κι ένα ψιλόβροχο που μια σταματούσε-μια ξεκινούσε, δεν φάνηκε να πτοούν τους αθλητές που είχαν προπόνηση εκείνη την ώρα. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ζέσταμα, διατάσεις, σφυρίχτρες, οδηγίες, τρέξιμο, κοιλιακοί. Ένας ζωντανός οργανισμός, δύο βήματα από την πολύβουη και μποτιλιαρισμένη λεωφόρο Ποσειδώνος.
Η Γλυκερία με υποδέχτηκε στον φυσικό της χώρο, το ταρτάν, με την ζωντάνια ενός παιδιού και την ευγένια ενός ενήλικα. Ανταλλάξαμε τους πρώτους τυπικούς (αλλά θερμούς) χαιρετισμούς και ξεκινήσαμε να μιλάμε.
«Αυτή είναι η τρίτη φορά που συμμετέχω σε κάποιον από τους παράλληλους αγώνες του Μαραθωνίου της Αθήνας» μου λέει η Γλυκερία «είχα κερδίσει τις δύο προηγούμενες φορές στον παιδικό αγώνα των 1.200 μέτρων και φέτος κατέκτησα την 5η θέση στα 10.000μ.
Το χάρηκα πάρα πολύ. Στόχος μου δεν ήταν η θέση αλλά να πετύχω μια καλή επίδοση την οποία για μένα πέτυχα. Θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικό να βελτιώνεσαι, γιατί μια θέση σε έναν αγώνα δεν είναι πάντα αντικειμενική».
Με δομημένη σκέψη και εντυπωσιακή εκφορά του λόγου, η Γλυκερία με ξαφνιάζει γιατί -μάλλον κακώς- δεν περιμένω ένα κορίτσι 12μιση ετών να δείχνει τέτοια ωριμότητα...
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη και δείτε τη φωτογράφιση της Γλυκερίας στο Bovary.gr