Στις φυλακές Θηβών οδηγήθηκε μια 53χρονη καθαρίστρια, η οποία εργαζόταν σε παιδικό σταθμό του δήμου Βόλου. και πλαστογράφησε απολυτήριο του Δημοτικού.
Η 53χρονη είχε παρουσιάσει πλαστό τίτλο σπουδών της ΣΤ’ τάξης Δημοτικού, ενώ ήταν απόφοιτη της Ε’ τάξης Δημοτικού, προκειμένου να εργαστεί στον δήμο.
Στη γυναίκα επεβλήθη δεκαετή ποινή κάθειρξης από το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας, απόφαση που έχει προκαλέσει ήδη αντιδράσεις από φορείς του Βόλου, όπως αναφέρει το taxydromos.gr.
Η υπόθεση είχε απασχολήσει προ διετίας, όταν σε πρώτο βαθμό από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η 53χρονη είχε καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξης για πλαστογραφία και απάτη, με την αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση να τη διατηρεί εκτός φυλακής. Στο Εφετείο ωστόσο κρίθηκε ένοχη μόνο για την απάτη, καθώς η πλαστογραφία έχει παραγραφεί, και της επιβλήθηκε η δεκαετής ποινή. Η γυναίκα καταδικάστηκε για την απάτη κατ’ εξακολούθηση, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημία.
«Ημουν σε απελπιστική κατάσταση» είχε πει κατά τη διάρκεια της απολογίας της, «Δεν γνώριζα πως αυτό που έκανα ήταν τόσο επιβαρυντικό. Εγώ το έκανα το παραδέχομαι όμως δεν μπορώ να το πάρω πίσω».
Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στα οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο και είπε πως ο διορισμός της πίστευε πως θα της έδινε μια λύση, ενώ ζήτησε από το δικαστήριο «μια δεύτερη ευκαιρία».
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, όπως αναφέρει το eleftheria.gr, η 53χρονη πήγε στο Δημοτικό Σχολείο όπου φοιτούσε και πήρε ένα πιστοποιητικό, το οποίο και πλαστογράφησε, γράφοντας πως είχε ολοκληρώσει και την ΣΤ’ τάξη. Ετσι, πληρούσε τα τυπικά προσόντα για να συμμετάσχει σε διαγωνισμό πρόσληψης τακτικού προσωπικού σε θέση καθαρίστριας ενός κρατικού παιδικού σταθμού που προκηρύχτηκε από το τότε Υπουργείο Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η αρμόδια επιτροπή τη διόρισε και από το 1996 μέχρι να γίνει γνωστή η πράξη της, της καταβλήθηκαν μικτές αποδοχές αρκετών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, για τα οποία η υπεράσπιση τόνισε πως «τα εργάστηκε αυτά τα χρόνια» ενώ προστέθηκε ότι κατά τη διάρκεια της εργατικής της θητείας στη συγκεκριμένη θέση, έδειξε ζήλο και αφοσίωση προσκομίζοντας μάλιστα και σχετικές εκθέσεις.
Σε ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας αναφέρει ότι η 53χρονη καθαρίστρια έχει παιδιά και σύζυγο με αναπηρία σε ποσοστό 67%.
Με ανακοίνωση που εξέδωσε τονίζει: «Γυναίκα με παιδιά και σύζυγο με αναπηρία 67%, πραγματική πρωταγωνίστρια της ζωής, δόθηκε βορά στους σφουγγοκωλάριους ενός συστήματος. Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ΄ το τραπέζι, καταδικάζουν το δικαίωμα στη δουλειά! Αυτοί που μας παίρνουν τα βιβλία, μας κατηγορούν που δεν μπορέσαμε να τελειώσουμε ούτε το Δημοτικό γιατί έπρεπε να τραφεί η φαμελιά. Έστω και μια μέρα φυλάκιση σημαίνει φυσική και οικονομική εξόντωση της ίδιας και της οικογένειάς της».
Από την πλευρά του το Σωματείο Καθαριστριών Νομού Μαγνησίας αναφέρει: «Δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει», αναφέρει εξάλλου το Σωματείο Καθαριστριών Νομού Μαγνησίας που επίσης παρεμβαίνει με ανακοίνωσή του υπέρ της αποφυλάκισης της καθαρίστριας: «Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ Δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία. Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της επιβληθεί της στις φυλακές Θήβας. Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα που νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, που νόμιμα και παράνομα φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Που η αστική δικαιοσύνη έχει «ερμητικά κλειστά τα μάτια» μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στην φτώχεια και στην ανέχεια χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».