Σε μία εποχή που οι βιαιότητες των καρτέλ των ναρκωτικών στο Μεξικό και η εκρηκτική κατάσταση στα σύνορα με τις ΗΠΑ μονοπωλούν την ειδησεογραφία αλλά και τη ποπ κουλτούρα, ο Μεξικανός συγγραφέας Γιούρι Ερρέρα με το βιβλίο του «Σημάδια Πριν το Τέλος του Κόσμου» και τις τρεις ιστορίες που περιλαμβάνει, καταρρίπτει πολυάριθμα κλισέ σχετικά με την κλειστή κοινωνία των ναρκοβαρώνων.
Πίσω από το παρατσούκλι Λύκος κρύβεται ένας ταλαντούχος μεξικανός τροβαδούρος που εξυμνεί με τα κορίδος του τα κατορθώματα του αφεντικού ενός μεξικάνικου καρτέλ. Είναι ο Καλλιτέχνης που ζει μέσα στην αυλή του Βαρώνου, σκαρώνει αυτοσχεδιάζοντας στίχους για τη μεγαλειότητα του, ηχογραφεί τη δουλειά του αν και ξέρει ότι η κυβέρνηση στα πλαίσια της καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος θα λογοκρίνει κάθε του τραγούδι. Και στο τέλος της νουβέλας με τίτλο «Δουλειές του Βασιλείου» θα εκδιωχθεί από το Παλάτι όταν κάποιο τραγούδι του θα προκαλέσει την οργή του ναρκοβαρώνου.
Η Μάκινα, η ηρωίδα της δεύτερης ιστορίας με τίτλο «Σημάδια πριν το τέλος του Κόσμου» αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα. Είναι μία νεαρή Μεξικάνα που βιώνει την δική της Οδύσσεια προσπαθώντας να περάσει παράνομα τα σύνορα με τις ΗΠΑ για να συναντήσει το αδερφό της στην άλλη όχθη του Ρίο Γκράντε.
Η «Μετοικεσία των Σωμάτων» είναι η τρίτη ιστορία, η περιπέτεια ενός Απολυτρωτή, του ανθρώπου που πρέπει να μεσολαβήσει ώστε να γίνει ανταλλαγή ομήρων ανάμεσα σε δύο οικογένειες εμπόρων ναρκωτικών που μισούνται θανάσιμα.
Τώρα που η κατάσταση στα σύνορα του Μεξικού μονοπωλεί την επικαιρότητα, από τη μία με το καραβάνι των μεταναστών που φτάνει στα σύνορα και από την άλλη με το θέαμα της βίας των καρτέλ, έρχονται οι τρεις νουβέλες του Γιούρι Χερρέρα για να καταρρίψουν τα κλισέ που επικρατούν. Τα «Σημάδια Πριν το Τέλος του Κόσμου» (εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Μαργαρίτα Μπονάτσου) διαφέρουν ριζικά από κάθε άλλη αφήγηση σχετικά με τα σύνορα και την βία των καρτέλ.
Στις «Δουλειές του Βασιλείου» η αυλή του ναρκοβαρώνου θυμίζει περισσότερο τις ίντριγκες των αριστοκρατών στα παλάτια της μεσαιωνικής Ευρώπης παρά την αλληλοεξόντωση των εμπόρων στις πολυτελείς χασιέντας- καταφύγια που απεικονίζει η τηλεοπτική σειρά «Narcos». Το παράνομο πέρασμα της Μάκινα στα «Σημάδια Πριν το Τέλος του Κόσμου» στη γή της επαγγελίας, στις ΗΠΑ είναι μία σουρρεαλιστική αφήγηση που βρίθει από μαύρο χιούμορ για την τύχη των παράνομων μεταναστών στο αμερικάνικο έδαφος.
Εκεί που πλησιάζει με το δικό του αιρετικό ύφος την αλληλοεξόντωση των ναρκοβαρώνων στο Μεξικό είναι στη τρίτη ιστορία του την «Μετοικεσία των Σωμάτων». Είναι και η μόνη νουβέλλα όπου ξεφεύγει κάπως από την ονειρική γραφή των δύο προηγούμενων και επιτρέπει τον ρεαλισμό να εισβάλλει στην αφήγηση.
Λίγα χρόνια πριν ο αμερικανός συγγραφέας Ντον Γουίνσλοου περιέγραφε στο πολυσέλιδο μυθιστόρημα του, «Καρτέλ» (εκδόσεις Καστανιώτη) με έναν άκρως ωμό ρεαλισμό τον ολοκληρωτικό πόλεμο μεταξύ των συμμοριών στα βόρεια του Μεξικού, όπου εμπλέκονταν και η κυβέρνηση και ο στρατός και οι αμερικάνικες υπηρεσίες και οι τράπεζες που ξέπλεναν μαύρο χρήμα. Από τις σελίδες του ξεπηδούσαν, κομμένα, με ματσέτες, κεφάλια, καμένα πτώματα και συμμορίτες οπλισμένοι με εκτοξευτές ρουκετών και χειροβομβίδες κρεμασμένες από το λαιμό.
Ο Ερρέρα αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος. Γράφει για τα καρτέλ με τον τρόπο του Μπόρχες ή του Μαρκές. Οι επιρροές του δεν είναι τα ρεπορτάζ των εφημερίδων και οι αναφορές της αστυνομίας, αλλά τα θεατρικά του Σέξπιρ, οι αρχαίες τραγωδίες, οι λαικές δοξασίες, τα παλιομοδίτικα νουάρ και η φιλοσοφία για την ουσία της τέχνης. Στις ιστορίες του δεν υπάρχουν ονόματα ούτε των ναρκοβαρόνων, ούτε των καρτέλ, ούτε των πόλεων, ούτε καν της χώρας όπου εκτυλίσσονται. Και εξηγεί ότι αρνείται εσκεμμένα να χρησιμοποιήσει λέξεις όπως «ναρκωτικά», «διακίνηση», «καρτέλ», «Μεξικό» και «ΗΠΑ».
Γέννημα θρέμμα των συνόρων ο Ερρέρα με σπουδές πολιτικών επιστημών στο Μέξικο Σίτι, δημιουργικής γραφης στο Ελ Πάσο και ισπανικής φιλολογίας στο Μπέρκλει της Καλιφόρνια, ζει στο Ελ Πάσο αλλά πίνει τις τεκίλες του στη Σιουδάδ Χουάρες, την «πιο επικίνδυνη πόλη του Μεξικού». Οπότε γνωρίζει πολύ καλά πώς να γράφει σύγχρονους μύθους για την εκρηκτική κατάσταση στα σύνορα. Άλλωστε για τον ίδιο «η λογοτεχνία δεν μπορεί να καταπολεμήσει τη βία ή τη διαφθορά. μπορεί όμως να γίνει εργαλείο που θα μορφώσει τους πολίτες. Κι αυτό μπορεί να το καταφέρει μόνο όταν αρνείται να χρησιμοποιήσει την γλώσσα της εξουσίας είτε των ναρκοβαρόνων, είτε της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης».