Νέες ταινίες: Ο παθιασμένος έρωτας της συγγραφέως του «Φρανκενστάιν» με έναν μποέμ [κριτική & τρέιλερ]

Tα «Φανταστικά ζώα» της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ συναγωνίζονται τη βιογραφία της Μαίρη Σέλλεϋ, της συγγραφέως του «Φρανκεστάιν».

Αυτή την εβδομάδα και ο εικοσιεπτάχρονος Λούκας Ντοντ που μάς συστήνει ένα «Κορίτσι» εγκλωβισμένο στο σώμα ενός αγοριού.

Φανταστικά Ζώα: τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ ( Fantastic Beasts: The crimes of Grindelwald)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γέιτς
Σενάριο: Τζ. Κ. Ρόουλινγκ
Παίζουν: Έντι Ρέντμεϊν, Κάθριν Γουότερστον, Νταν Φόγκλερ, Άλισον Σούντολ, Έζρα Μίλερ, Τζουντ Λο, Τζόνι Ντεπ, Ζόι Κράβιτζ

Ο ισχυρός σκοτεινός μάγος Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ καταφέρνει να διαφύγει απ’ τη φυλακή του. Στόχος του είναι να συγκεντρώσει γύρω του όσους περισσότερους - ανυποψίαστους για τους πραγματικούς σκοπούς του - συμμάχους μπορεί, ώστε να θέσει σ’ εφαρμογή το σχέδιό του: ν’ αναθρέψει καθαρόαιμους μάγους που θα καταδυναστεύουν όλα τα Άμαγα πλάσματα.
Σε μια προσπάθεια ν’ ανατρέψει τα σχέδια του Γκρίντελβαλντ, ο Άλμπους Ντάμπλντορ καλεί τον πρώην μαθητή του Νιουτ Σκαμάντερ, που δέχεται να τον βοηθήσει, αγνοώντας τους αληθινούς κινδύνους της αποστολής του. Πολύ γρήγορα οι μάσκες θα πέσουν και οι διαχωριστικές γραμμές θα τεθούν, καθώς δοκιμάζεται η αγάπη και η αφοσίωση, ακόμη και ανάμεσα στους πιο κοντινούς φίλους ή στα μέλη της ίδιας οικογένειας, σ’ έναν κόσμο μαγείας που διχάζεται όλο και περισσότερο.

Τα «Φανταστικά Ζώα: Τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ», είναι η δεύτερη από τις συνολικά πέντε ταινίες του « Wizarding World» της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, που μας αποκαλύπτει το παρελθόν του Ντάμπλντορ.
Δύο χρόνια πριν, στο «Φανταστικά Ζώα και Πού Βρίσκονται», η χρυσή πένα της Ρόουλινγκ με φόντο την Αμερική της δεκαετίας του ’20, αναπτύσσεται μα ιστορία που υπαινικτικά είχαμε ακούσει στον Χάρι Πότερ, αυτή του Νιουτ Σκαμάντερ, που όταν τον έδιωξαν από το Χόγκουαρτς, κατέφυγε στον μοναδικό του υποστηρικτή, τον Καθηγητή Άλμπους Ντάμπλντορ και σε έναν πανίσχυρο σκοτεινό μάγο τον Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ, που αφού δημιούργησε χάος στην Ευρώπη, εξαφανίστηκε.

Σε αυτή τη δεύτερη ταινία, που ξεκινάει με την απόδραση του Γκρίντελβαλντ από τη φυλακή, μαθαίνουμε πώς αυτός ο σκοτεινός μάγος απείλησε την ειρήνη και την ισορροπία του κόσμου, αφού αποφάσισε να κινηθεί εναντίον των Άμαγων.
Ο μόνος που μπορούσε να τον αντιμετωπίσει είναι ο Ντάμπλντορ, αλλά αυτός δεν ήθελε να μπει σε αυτή τη διαμάχη, γιατί τον ενώνει ένα ισχυρό παρελθόν με τον Γκρίντελβαλντ. Έτσι επιστράτευσε τον Σκαμάντερ, που έφυγε για την Ευρώπη, μια Ευρώπη που ακόμα προσπαθούσε να επουλώσει τα τραύματα του πολέμου και ζούσε στη σκιά του ναζισμού, για να εκπληρώσει την αποστολή του δασκάλου του.

Αγαπημένοι χαρακτήρες της πρώτης ταινίας, νέα πρόσωπα αλλά και κάποια φανταστικά ζώα, που αν και δεν έχουν κεντρικό ρόλο, παραμένουν χαριτωμένα και εντυπωσιακά, πλαισιώνουν το μαγικό σύμπαν της Ρόουλινγκ. Ο Ντέιβιντ Γέιτς που έχει μεγάλη εμπειρία από τον Χάρι Πότερ, με όρους υπερθεάματος ζωντανεύει στην οθόνη αυτόν τον μυστηριώδη κόσμο, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τις λεπτομέρειες της Βρετανίδας συγγραφέα, ενώ υποστηρίζει τα υπαινικτικά της σχόλια κατά του ναζισμού, του μιλιταρισμού και του ρατσισμού.
Ο λόγος άλλωστε του Γκρίντελβαλντ στους μάγους- που είναι και η καλύτερη σκηνή της ταινίας- παραπέμπει άμεσα στην προπαγάνδα του Χίτλερ. Γι’ αυτό αυτή η ταινία είναι και η πιο σκοτεινή της Ρόουλινγκ, εξισορροπώντας μια πολιτική διάσταση με το στοιχείο του παραμυθιού.

Όμως οι πολλές παράλληλες ιστορίες και τα πρόσωπα που εισβάλουν δεν αφήνουν την πλοκή να εξελιχθεί, οπότε στην πραγματικότητα αυτό το δεύτερο μέρος ουσιαστικά λειτουργεί απλώς ως προάγγελος του τρίτου της σειράς.

Οι εξαιρετικοί πάντως ηθοποιοί του καστ υποστηρίζουν με τις ερμηνείες τους τον κόσμο της Ρόουλινγκ , δημιουργώντας ενδιαφέρουσες υποκριτικές κορυφώσεις που λείπουν από τη δραματουργία, κι ο Τζόνι Ντεπ κάνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του τα τελευταία χρόνια, αποδίδοντας σαιξπηρικά τον Γκρίντελβαλντ επενδύοντας όχι μόνο στη σκοτεινή και άρα προφανή πλευρά του Κακού, αλλά και στο γοητευτικό του προσωπείο που υπνωτίζει τις μάζες.

Μαίρη Σέλλεϋ (Mary Shelley)
Σκηνοθεσία: Χάιφαα αλ-Μανσούρ
Παίζουν: Ελ Φάνινγκ, Ντάγκλας Μπουθ, Μπελ Πόουλι

Η ζωή της Μαίρη Γουόλστονκραφτ Γκόντγουιν την περίοδο που υπήρξε παντρεμένη με τον ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ, οπότε κι έγραψε την εμβληματική γοτθική νουβέλα «Φρανκενστάιν», σε μια εποχή κατά την οποία οι γυναίκες συγγραφείς δεν έχαιραν ιδιαίτερου κύρους κι αναγνώρισης.

Διακόσια χρόνια μετά από την έκδοση του «Φρανκενστάιν», η Χάιφαα αλ-Μανσούρ έρχεται για να μας συστήσει τη γυναίκα που βρίσκεται πίσω από τη συγγραφή του βιβλίου που στιγμάτισε την παγκόσμια λογοτεχνία.

H δεκαεξάχρονη Μαίρη, γαλουχημένη στη πολιτική σκέψη από τον πατέρα της Γουίλιαμ Γκόντγουιν και έχοντας το πάθος και τη μαχητικότητα της φιλολόγου μητέρας της, ερωτεύεται τον ρομαντικό ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ. Η ζωή θα την φέρει σε επαφή με έναν κόσμο που δεν γνώριζε, όπου θα απελευθερώσει την σεξουαλική της φύση, και κυρίως θα της αποκαλύψει το ταλέντο της στη συγγραφή. Όταν εκείνη ένα βράδυ μετά από ένα στοίχημα θα γράψει τον Φρανκενστάιν που την επιτυχία του θα καρπωθεί ο σύζυγός της, η Σέλλευ οδηγείται στην προσωπική της ανεξαρτησία.

Η Χάιφα αλ-Μανσούρ, που είχε σπάσει τα ταμπού στη Σαουδική Αραβία προ πενταετίας ως η πρώτη γυναίκα-σκηνοθέτης της χώρας με την ταινία «Απαγορευμένο Ποδήλατο», έχει σαφώς την πρόθεση να προσεγγίσει την ιστορία της Σέλλεϋ όχι ως μια τυπική βιογραφία, αλλά ως τον αγώνα μιας γυναίκας να επικρατήσει και να ορθώσει τη δική της φωνή στον κόσμο των ανδρών, γεγονός που επιτυγχάνει ως έναν βαθμό.
Όμως συχνά η πολυτάραχη ζωή της ηρωίδας, που είχε και πολλές σκοτεινές γωνίες, όπως τουλάχιστοτην συνέγραψε η σκηνοθέτης με την συν-σεναριογράφο της Έμα Τζένσεν, θυμίζει περισσότερο μια κινηματογραφική μεταφορά ενός βιβλίου της Ώστιν, ενώ η ανατρεπτική Σέλλεϋ παρουσιάζεται περισσότερο ως μια άλλη εκδοχή της Τζέιν Έιρ. Η σωστή αναπαράσταση της εποχής και η ακαδημαϊκή κινηματογράφηση της αλ- Μανσουρ συχνά οδηγούν την ιστορία της Σέλλεϋ σε ένα ρομαντικό δράμα εποχής, που δεν κουβαλάει την ανατρεπτική φύση της συγγραφέα, η οποία άφησε το δικό της στίγμα, όχι μόνο με το λογοτεχνικό της έργο, αλλά και με την ίδια της τη ζωή.

Κορίτσι (Girl)
Σκηνοθεσία: Λούκας Ντοντ
Παίζουν: Βίκτορ Πόλστερ, Άριε Βολτχάλτερ, Ολιβερ Μπόνταρντ

Η δεκαπεντάχρονη Λάρα είναι αποφασισμένη να γίνει επαγγελματίας μπαλαρίνα. Με την υποστήριξη του πατέρα της, ρίχνεται στη μεγάλη μάχη. Όμως η αγανάκτηση και η ανυπομονησία της μεγαλώνουν, καθώς συνειδητοποιεί ότι το σώμα της δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κλασικού χορού- γιατί γεννήθηκε αγόρι.
To σκηνοθετικό ντεμπούτο του Λούκας Ντοντ που βραβεύθηκε στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών κι έφτασε μέχρι τα Ευρωπαϊκά Βραβεία ,βασίζεται σε αληθινά περιστατικά κι αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που εγκλωβίστηκε σε ένα ανδρικό σώμα.

Η Λάρα είναι μία έφηβη που ζει με τον πατέρα της και τον μικρό της αδελφό. Πρόσφατα έχουν μετακομίσει σε μία καινούργια περιοχή, προκειμένου εκείνη να μπορέσει να σπουδάσει μπαλέτο σε μία ακαδημία υψηλών προδιαγραφών. Αν κι όλα μοιάζουν ιδανικά υπάρχει ένα πρόβλημα: η Λάρα γεννήθηκε αγόρι. Με την υποστήριξη του πατέρα της, αλλά κι ενός ψυχαναλυτή, ετοιμάζεται για μία εγχείρηση αλλαγής φύλου. Η διαδικασία όμως είναι χρονοβόρα και η νεαρή Λάρα ασφυκτιά μέσα σε ένα σώμα που δεν είναι δικό της.

Ο Λούκας Ντοντ επιλέγει ένα ιδιαίτερο θέμα και μία ασυνήθιστη ιστορία για την ταινία του που έχει ως κεντρικό άξονα τη διαφορετικότητα.Αναμφίβολα ο Φλαμανδός δημιουργός έχει ικανότητες και βαθιές επιρροές από το ρεαλιστικό σινεμά των αδερφών Νταρντέν, όμως η σκιαγράφηση της πορείας των χαρακτήρων και κυρίως της Λάρα, έχει προβλήματα. Ποτέ δεν καταλαβαίνουμε γιατί αυτό το πλάσμα θέλει να αλλάξει φύλο. Η περίπτωσή της δεν είναι βιολογική , δεν είναι δηλαδή ερμαφρόδιτη, και η ίδια είναι σε πολύ μικρή ηλικία για μία τέτοια επιλογή. Είναι άραγε το όνειρό της να διαπρέψει στο μπαλέτο; Αυτό όμως θα μπορούσε να το έχει επιτύχει και ως αγόρι. Ή μήπως προσπαθεί να υποκαταστήσει τη μητέρα που δεν έχει πια, εξ ου και ο Ντοντ συχνά την παρουσιάζει άλλοτε ως μάνα για τον μικρό της αδερφό κι άλλοτε ως κυρία του σπιτιο;.
Ταυτόχρονα, ο σκηνοθέτης επιλέγει να δημιουργήσει για την ηρωίδα του ένα εντελώς υποστηρικτικό και φιλελεύθερο περιβάλλον, που στέκεται με αγάπη στο πλευρό της ανενδοίαστα. Έτσι όμως δεν φωτίζει συνολικά το θέμα της διαφορετικότητας, που εκ των πραγμάτων ενέχει κάποιες μορφές ρατσισμού. Ο Ντοντ βέβαια επικεντρώνεται περισσότερο στην εσωτερική σύγκρουση της ηρωίδας του, την οποία ερμηνεύει εκπληκτικά ο χορευτής και ηθοποιός Βίκτωρ Πόλστερ.
Η πλοκή όμως δεν εξελίσσεται, ούτε γίνεται κατανοητό γιατί ο σκηνοθέτης επέλεξε αυτή την ιδιαίτερη ιστορία, οπότε από ένα σημείο και μετά η ταινία αρχίζει να επαναλαμβάνεται και ο Ντοντ για να σώσει την κατάσταση οδηγεί τα πράγματα σε ένα απροσδόκητο φινάλε, που για μερικά λεπτά σοκάρει, στην ουσία όμως δραματουργικά μένει αστήριχτο.

Οι Κληρονόμοι (Las Herederas)
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Μαρσέλο Μαρτινέσι
Παίζουν: Άνα Μπρουν, Μαργκαρίτα Ιρούν, Άνα Ιβάνοβα

Η Τσέλα και η Τσικίτα, δύο γυναίκες που προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες της Ασουνσιόν στην Παραγουάη, συμβιώνουν για πάνω από τριάντα χρόνια. Το τελευταίο διάστημα η οικονομική τους κατάσταση δεν είναι καλή κι αρχίζουν να πουλάνε κάποια από τα αντικείμενα που έχουν κληρονομήσει. Όταν η Τσικίτα καταδικάζεται για απάτη λόγω των χρεών και φυλακίζεται, η Τσέλα αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και καταλήγει να κάνει την οδηγό για μια παρέα ηλικιωμένων και πλούσιων κυριών. Αρχίζει να συνηθίζει σε έναν καινούριο τρόπο ζωής, όμως όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει την αρκετά νεότερή της Άντζι, που της κεντρίζει το ενδιαφέρον και την ωθεί να βγει από το καβούκι της και να κάνει την προσωπική της επανάσταση.

Μια άκρως γυναικεία ταινία από την άγνωστη κινηματογραφικά Παραγουάη, που απέσπασε τρία βραβεία στο 68ο Φεστιβάλ Βερολίνου (Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας / Αργυρή Άρκτος Alfred Bauer Κινηματογραφικής Πρωτοπορίας / Βραβείο FIPRESCI Διεθνούς Διαγωνιστικού) και τη Χρυσή Αθηνά Καλύτερης Ταινίας στις Νύχτες Πρεμιέρας , ενώ είναι και η επίσημη πρόταση της χώρας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2019.

Αν και η Παραγουάη είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες στον κόσμο, ο Μαρσέλο Μαρτινέσι στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο αφηγείται την ιστορία δυο αστών γυναικών, που έχουν χάσει την οικονομική τους άνεση και πλέον πρέπει να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες.
Η Τσέλα και η Τσικίτα είναι ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό ζευγάρι: ομοφυλόφιλες και μεσήλικες, πράγμα που από μόνο του είναι ριζοσπαστικό, καθώς η σεξουαλικότητα για τις γυναίκες θεωρείται απαγορευμένη μετά από κάποια ηλικία/. Όταν η Τσικίτα φυλακίζεται για χρέη, η Τσέλα αρνείται να απαρνηθεί τις μικρές της πολυτέλειες, όπως το παλιό της αυτοκίνητο ή την υπηρέτριά της . Οπότε για να τα βγάλει πέρα, αρχίζει να κάνει την σοφέρ ηλικιωμένων γειτόνων της, ενώ παράλληλα επισκέπτεται τη σύντροφό της στη φυλακή. Όταν όμως γνωρίζει την κατά πολύ νεότερή της Άντζι, ο συναισθηματικός της κόσμος ανατρέπεται και σταδιακά οδηγείται στην προσωπική της χειραφέτηση.

Οι άνδρες απουσιάζουν πλήρως από την ταινία του Μαρτινέσι, που με ευαισθησία, επιδέξια κινηματογράφηση και πυκνές ατμόσφαιρες, ανιχνεύει τον ψυχισμό των γυναικών, επιμένοντας σε μικρές λεπτομέρειες που αντικατοπτρίζουν τον ξεπεσμό μιας αστικής τάξης, αλλά και σκηνές που αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της χώρας του, έστω κι αν ποτέ δεν δηλώνεται σαφώς ο τόπος και ο χρόνος.
Όμως δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά στο σενάριό του, οπότε η ιστορία του παρουσιάζει συνεχώς κενά , με αποτέλεσμα να μην δικαιολογούνται οι πράξεις των ηρωίδων του και να μην εμβαθύνει ουσιαστικά στα κίνητρα και τις ανάγκες τους, που τελικά μόνο υπονοούνται από το γενικότερο κλίμα. Ταυτόχρονα, αν και έχει μια χαρισματική ομάδα ηθοποιών, με προεξάρχουσα την εκφραστική Άνα Μπρουν, ελάχιστες φορές χαρίζει στις πρωταγωνίστριές του μια δυνατή σκηνή, που θα τους έδινε τη δυνατότητα να απογειώσουν την ιστορία του.

Αιγαίο SOS
Σκηνοθεσία: Πιέρρος Ανδρακάκος
Παίζουν: Θοδωρής Αθερίδης, Πάνος Βλάχος, Eυαγγελία Συριοπούλου, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Κωνσταντίνος Mπιμπής, Nina Senicar, Νίκος Μίχας, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Σοφία Παυλίδου, Jerome Kaluta, Δήμητρα Κολλά, Κωνσταντίνος Μουταφτσής

Βραχονησίδες, τρέλα, έρωτες και στρατιώτες διατεθειμένοι να αλληλοσκοτωθούν για χάρη μιας γυναίκας, σε μια μάχη πολλών ρίχτερ.
Μια επίκαιρη στρατιωτική κωμωδία, η οποία είναι βασισμένη σε μια ιδέα του Κώστα Λαμπρόπουλου (ένας εκ των παραγωγών των επιτυχημένων ταινιών «Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο», «Ι-4: Λούφα και Απαλλαγή», «Τέλειοι Ξένοι» κ.α.) . Στο σκηνοθετικό τιμόνι ο Πιέρρος Ανδρακάκος, (γνωστός από τις τηλεοπτικές επιτυχίες «Ταμάμ» , «Μοντέρνα οικογένεια» , «Οι Βασιλιάδες» , «Λατρεμένοι μου γείτονες»).
Καλοκαίρι 2018. Ελληνικές και τουρκικές φρεγάτες οργώνουν το Αιγαίο. Ένας μεγάλος σεισμός όμως φέρνει στην επιφάνεια μια βραχονησίδα σε διεθνή χωρικά ύδατα. Έλληνες και Τούρκοι στέλνουν άμεσα στρατεύματα για να καταλάβουν το νησί. H κάθε διμοιρία καταλαμβάνει περίπου από μισό. Σύντομα όμως τα αστεία αλλά και σοβαρά περιστατικά μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων δεν αργούν να πάρουν διαστάσεις τσουνάμι.

Λπ (Ντοκιμαντέρ)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Χρήστος Πέτρου
Συμμετέχουν οι: Σαβίνα Γιαννάτου, Πάνος Δράκος, Γιάννης Παλαμίδας, Θάνος Σταθόπουλος, Νίκος Αϊβαλής, Κλέων Αντωνίου, Josh Cheon, Red Axes, Coti K, Alexis Taylor, Natureboy Flako, Γιάννης Κύρης, Κώστας Χατζόπουλος, Nteibint, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Έλλη Πασπαλά, Lena Willikens, Στάθης Γουργουρής, Felizol, Γιώργος Χρονάς

λπ (lambda pi) | trailer GR from heretic on Vimeo.

Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο της μουσικού Λένας Πλάτωνος, βασισμένο σε πλούσιο αρχειακό υλικό και τις αφηγήσεις φίλων, συνεργατών και σύγχρονων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών.
Το έργο της Λένας Πλάτωνος, μιας σημαντικής φιγούρας της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής με ριζοσπαστικές δουλειές που αποδείχθηκαν μπροστά από την εποχή τους, ακούγεται ολοένα περισσότερο διεθνώς χάρη στην επανακυκλοφορία των δίσκων της και στα remix των τραγουδιών της.
Με τη βοήθεια συνεργατών, φίλων και σημερινών Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, ο Χρήστος Πέτρου επιστρέφει στην εποχή που δημιουργήθηκαν αυτοί οι επαναστατικοί δίσκοι.
Όπως σημειώνει ο ίδιος : «Οι τρεις αυτές δισκογραφικές δουλειές, που είναι και το κύριο θέμα της ταινίας, έχουν υπερβεί τον χρόνο και νομίζω ότι ακόμα είναι μπροστά απ’ την εποχή μας. Το ντοκιμαντέρ αυτό λοιπόν είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας, που συνδυάζει την (υποκειμενική) αλήθεια των ανθρώπων που γνώρισαν και δούλεψαν με τη Λένα Πλάτωνος, τη δυναμική νέων μουσικών που ξαναβλέπουν το έργο της, την προσωπική μου εμπειρία μαζί της, αλλά και την αγάπη μου για εκείνη».