Μετά από 78 ημέρες στην εντατική, βγήκε ο Δημήτρης Φιλιππής που τραυματίστηκε, έπεσε σε κώμα και νοσηλεύτηκε μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι.
Μιλώντας στον ΑΝΤ1 περιέγραψε την συγκλονιστική του ιστορία.
Το μοιραίο απόγευμα της 23ης Ιουλίου βρισκόταν μαζί με συγγενείς στην κατασκήνωση ορειβατών – φυσιολατρών στο Μάτι. Είδε τις φλόγες να έρχονται και έτρεξε να ζητήσει βοήθεια για τους δικούς του ανθρώπους. Εγκλωβίστηκε όμως με τη μηχανή και αναγκάστηκε να σταματήσει και να τρέξει να σωθεί μακριά από τη φωτιά.
«Μπήκα σε ένα στενό που ήξερα ότι καταλήγει στη θάλασσα, αλλά ο δρόμος είχε κουκουνάρια καμμένα και γλίστρησα και έπεσα κάτω. Μετά βούτηξα στη θάλασσα, μετά ήρθαν κάποια στιγμή και μας πήραν οι βάρκες και μετά λεπτομέρειες δεν θυμάμαι πρέπει να λιποθύμησα» λέει.
Την ίδια στιγμή η σύντροφος και ο γιος του βρισκόταν σε άλλο σημείο στο Μάτι και η μητέρα είχε μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους: Πώς θα σώσει το παιδί. Η ίδια δηλώνει πως «το μόνο που ήθελα ήταν να σώσω το παιδί μου. Και γι’ αυτό το έστειλα ασυνόδευτο με τις πρώτες βάρκες που ήρθαν προκειμένου να σωθεί εκείνο από εκεί που καιγόμασταν κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα».
Ο Δημήτρης Φιλιππής, μόλις ξύπνησε από το κώμα, το πρώτο που ζήτησε να μάθει ήταν η τύχη της συντρόφου του και του 5χρονου γιου του.
«Μόνο τότε ησύχασα, γιατί δεν ήξερα τι είχαν απογίνει ούτε το παιδί, ούτε η γυναίκα μου, ούτε οι συγγενείς. Κανένας» δήλωσε στο δελτίο του ΑΝΤ1.
Η σύντροφός του ήταν στο πλάι του. «Πάντα έμπαινα μέσα στην εντατική του μίλαγα παρ’ όλο που ήταν σε καταστολή και πάντα είχα το χαμόγελο στα χείλη και την ελπίδα ότι θα βγει από εκεί» είπε.
Ο τραυματίας, περιγράφοντας τις στιγμές φρίκης που βίωσε, γυρίζει πίσω στις εφιαλτικές μνήμες. «Έφτασα σε σημείο που με το ζόρι κράταγα το κεφάλι μου έξω από το νερό και έλεγα ότι αν δεν έρθουν να μας πάρουν θα πνιγώ. Από το κάψιμο θα πνιγόμουν. Είχα τρομερή κούραση και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έβλεπα που έβαζαν πανιά στα πρόσωπά τους να καλυφθούν και εγώ μόλις έβαζα το πανί ήταν τόσο αδύνατη η αναπνοή μου που δεν μπορούσα να αναπνεύσω, πνιγόμουν».
Οι μνήμες, επίμονες, εφιαλτικές: «Παλεύω κάθε μέρα και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πως κάηκαν 100 άνθρωποι χωρίς λόγο. Δεν υπήρχε κράτος, δεν υπήρχε τίποτα. Όλοι ήταν απών» λέει στον ΑΝΤ1.
Μετά από 3,5 περίπου μήνες, ανάρρωσης στον Ευαγγελισμό, ο Δημήτρης Φιλιππής δακρύζει όταν αναφέρεται στους γιατρούς που τον περιέθαλψαν. «Αυτοί οι άνθρωποι μου έσωσαν τη ζωή, ήμουν πολύ χάλια. Όλο το προσωπικό του ευαγγελισμού μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν παιδί τους. Τους ευχαριστώ για όλα».
Δείτε το βίντεο από τον ΑΝΤ1