Ως έσχατο επικοινωνιακό όπλο, προσπάθεια διεμβολισμού της αντιπολίτευσης (κυρίως ΝΔ και ΚΙΝ.ΑΛ) και επιχείρηση συγκράτησης και συσπείρωσης των αριστερών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζεται σχεδόν από το σύνολο των αντιπολιτευόμενων κομμάτων η αναθεώρηση του συντάγματος την οποία προωθεί η κυβέρνηση.
Και μάλιστα, ελάχιστους μήνες πριν από τις εκλογές, ενώ το εγχείρημα περιλαμβανόταν στις προγραμματικές δηλώσεις της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεπτέμβριο του 2015, και η έναρξη των σχετικών διαδικασιών είχε εξαγγελθεί πανηγυρικά από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα τον Ιούλιο του 2016 για να ακολουθήσουν... 2,5 χρόνια πλήρους απραξίας!
Είναι χαρακτηριστικό, κατά την εκτίμηση της αντιπολίτευσης, ότι μιλώντας στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας αφού τυπικά ζήτησε την συναίνεση και την συνεννόηση όλων των κομμάτων, προς τα οποία και απήθυνε «πρόσκληση διαλόγου», στην συνέχεια... εξαπέλυσε πρωτοφανή επίθεση, χαρακτηρίζοντάς τα «το παλιό, σάπιο» που πρέπει να αντικατασταθεί από το «νέο και άφθαρτο», κατηγόρησε την ΝΔ ότι δεν συναινεί στην συνταγματική αναθεώρηση όπως την προτείνει ο ίδιος «επειδή φοβάται και δεν θέλει ν’ αλλάξει το καθεστώς περί ευθύνης των υπουργών»! Πρόταση που είχε καταθέσει προσωπικά ο σημερινός αρχηγός της ΝΔ πριν 4,5 χρόνια, ερήμην του κόμματός του, και η οποία δεν συγκέντρωσε παρά μόνο 10 υπογραφές βουλευτών, εκ των οποίων οι δύο ήταν από το ΠΑΣΟΚ...
Υπό τέτοιες συνθήκες, αλλά και ενστάσεις ακόμη και τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ σ’ ότι αφορά την μη ρητά αναφερόμενη στις υπό αναθεώρηση διατάξεις του πλήρους χωρισμού Κράτους- Εκκλησίας καθώς επίσης και προβληματισμού για την προτεινόμενη (εμμέσως) εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας απ’ ευθείας από τον λαό, εκτιμάται ως περίπου βέβαιο ότι πέρα από τα επικοινωνιακά οφέλη που προσδοκά ο πρωθυπουργός να έχει από την προτεινόμενη αναθεώρηση τελικά δε πρόκειται να προκύψει κανένα αποτέλεσμα. Και θα χαθεί η δυνατότητα εκσυγχρονιστικής αναθεώρησης του συντάγματος τουλάχιστον για πέντε χρόνια...
Εντύπωση προκαλεί η επιμονή του κ. Τσίπρα ν’ αποσυνδεθεί η εκλογή Προέδρου από την υποχρεωτική, λόγω αδυναμίας εξασφάλισης της απαιτούμενη πλειοψηφίας, διάλυση της Βουλής και προκήρυξης εκλογών, με δεδομένο ότι τον Δεκέμβριο του 2014 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που χρησιμοποίησε την συγκεκριμένη διάταξη του Συντάγματος για να... ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά! Σήμερα, την θεωρεί ως... υπονομευτική των θεσμών, και προτείνει μια διαδικασία η οποία μετά από... 9 ψηφοφορίες σε διάστημα τουλάχιστον 6 μηνών, προβλέπει την απ’ ευθείας από τον λαό ανάδειξη Προέδρου, με ουσιαστικό αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το θεσμικό σύστημα της χώρας, και από Προεδρευόμενη να καθίσταται Προεδρική Δημοκρατία!
Κατά την άποψη της αντιπολίτευσης, και οι άλλες προτεινόμενες προς αναθεώρηση διατάξεις (πλην της αλλαγής του καθεστώτος περί ευθύνης υπουργών, που συμφωνούν όλα τα κόμματα) και η εμφάνιση νέων συνταγματικών προβλέψεων όπως η... ενίσχυση της «λαϊκής παρέμβασης» στην νομοθετική διαδικασία(;), η «απ’ ευθείας συμμετοχή του λαού στην διαμόρφωση πολιτικής και λήψης κρίσιμων αποφάσεων»(που, πώς πότε;), και η ρητή συνταγματική δυνατότητα να γίνονται δημοψηφίσματα για «μείζονα ζητήματα, εθνικά ή άλλα...», και μάλιστα με λαϊκή πρωτοβουλία και συγκέντρωση 500.000 υπογραφών, εδράζονται περισσότερο σε ιδεοληπτικές εμμονές του κυβερνώντος κόμματος και επί της ουσίας «προκαλούν» την αντιπολίτευση σε «δεξιές αντιλαϊκές θέσεις».
Υπό το πρίσμα αυτό, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η αποστροφή της ομιλίας του κ. Τσίπρα στην Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «όσοι αντιδρούν στην θέσπιση του θεσμού των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία του λαού, και την δυνατότητα άμεσης συμμετοχής της κοινωνίας στην νομοθετική διαδικασία, αποβλέπουν στην διατήρηση και ενίσχυση του καθεστώτος... αριστοκρατίας, που υπάρχει σήμερα...»!
Η ΝΔ, επίσης σε μια κίνηση εντυπωσιασμού και εξουδετέρωσης του επικοινωνιακού ελιγμού του κ. Τσίπρα, πρότεινε τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση να υπερψηφίσουν τις συνταγματικές αλλαγές που βάζουν στο τραπέζι και οι δυο πλευρές, και να εξαρτηθεί τόσο το περιεχόμενο των (ψηφισμένων, πια) προς αναθεώρηση διατάξεων... από την επόμενη Βουλή! Καθιστώντας, έτσι, τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές σε... λαϊκό δημοψήφισμα για την συνταγματική αναθεώρηση...
Πέραν του παράδοξου της πρότασης αυτής, θεωρείται απολύτως αδύνατον να συμφωνήσει μ’ αυτήν η κυβέρνηση ( αφού θα δεχόταν, μεταξύ άλλων, και την δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, θέμα ταμπού για τη Αριστερά...). Ο κ. Τσίπρας, κατά την αξιωματική και όχι μόνο αντιπολίτευση, θα επιμείνει στο επικοινωνιακό-προεκλογικό τέχνασμα, να καλεί τα άλλα κόμματα να συμφωνήσουν με τις δικές του προτάσεις, και σε ενάντια περίπτωση (όπερ και προβλέπεται να συμβεί) θα τα στηλιτεύει χαρακτηρίζοντάς τα «αντιδραστικά, συντηρητικά, φοβικά στην ανάγκη εκσυγχρονισμού των θεσμών...».