Το αξίωμα «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελάνε...», ουδέποτε απέτρεψε τους ανθρώπους από το να κάνουν σχέδια...
Έτσι, στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός και το στενό του επιτελείο γράφουν, διορθώνουν και σβήνουν σενάρια και σχέδια για το ποιος ο ευνοϊκότερος για την κυβέρνηση χρόνος να προκηρύξει εκλογές. Αν όχι για να τις κερδίσει, τουλάχιστον για να εξασφαλίσει τέτοια αποτελέσματα που να δυσχεραίνουν την επίτευξη αυτοδυναμίας της ΝΔ και πάντως να επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ κεντρικό ρόλο για την «επόμενη μέρα» και την μη αλλαγή της απλής αναλογικής από τις μεθεπόμενες εκλογές. Που, στην χειρότερη περίπτωση, σκέπτεται να εκβιάσει, με αφορμή την προεδρική εκλογή. Στο σενάριο της σύντομης «δεξιάς παρένθεσης»...
Το δυσάρεστο για τον κ. Τσίπρα είναι ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, δεν διαθέτει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Κόμματα, ξένοι παράγοντες και κοινωνία έχουν καταλήξει στην εκτίμηση ότι ήδη «τρέχει» η προεκλογική περίοδος. Μακρά, απρόβλεπτου κλίματος, σίγουρα αρνητική ως προς την ανάταξη και ανάπτυξη που έχει πιεστική ανάγκη η χώρα.
Η τραγωδία στο Μάτι, το αποτυχόν πυροτέχνημα της «καθαρής εξόδου» και φυσικά οι πρόσφατες εξελίξεις με αφορμή την κόντρα Κοτζιά- Καμμένου, (και την μετά δυσκολίας διατήρηση της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ...) δεν αφήνουν περιθώρια στον πρωθυπουργό για κάποιο ευνοϊκό προεκλογική αφήγημα-έστω σ’ επίπεδο εντυπώσεων.
Το αρχικό σχέδιο του κ. Τσίπρα, ήταν να μην επιτευχθεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Σκοπιανή βουλή, ώστε να καθυστερήσει πολύ στην γειτονική χώρα η αναγκαία συνταγματική αναθεώρηση ( προσφυγή στις κάλπες, εξασφάλισε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για τον κ. Ζάεφ, επανεκκίνηση των διαδικασιών συνταγματικής αλλαγής), οπότε η συμφωνία των Πρεσπών θα (αν ερχόταν...) ερχόταν στην ελληνική Βουλή (και θα γινόταν ελληνικό πρόβλημα...) Φεβρουάριο ή Μάρτιο του 2018.
Ο Καμμένος (ξεδοντιασμένος από πιστούς βουλευτές...), θα αποχωρούσε από την κυβέρνηση, ο Τσίπρας θα εξασφάλιζε την υπερψήφιση της συμφωνίας (διαθέτει τις απαραίτητες ψήφους) και στην συνέχεια θα προσέφευγε στις κάλπες με την «νίκη» για την συμφωνία των Πρεσπών, και «λάβαρο» την μη (προσωρινή, προεκλογική, έστω ) περικοπή των συντάξεων που θα εξασφάλιζε ως αντάλλαγμα από τους συμμάχους και εταίρους, και θα προκήρυσσε τετραπλές εκλογές τον Μάιο του 2018. Ποντάροντας στην εκτόνωση της λαϊκής δυσφορίας με την ψήφο στις νομαρχιακές, δημοτικές και ευρωπαϊκές εκλογές, ώστε στις βουλευτικές ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς να έχανε, να μην υφίστατο όμως εκλογική κατάρρευση.
Αλλά οι εξελίξεις στα Σκόπια συντομεύουν τον χρονικό περιθώριο για να καταστεί η συμφωνία των Πρεσπών ελληνικό πρόβλημα. Τώρα, πλέον, οι συνταγματικές προσαρμογές στα Σκόπια είναι πιθανότατο να ολοκληρωθούν αρχές Δεκεμβρίου, οπότε η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να φέρει την συμφωνία στην ελληνική βουλή για την κρίσιμη ψηφοφορία Ιανουάριο, άντε Φεβρουάριο. Ο κ. Τσίπρας θα την «περάσει», αλλά θ’ ανοίξει ο ασκός... των εξελίξεων: θα έχει μετά την αποχώρηση Καμμένου κοινοβουλευτική πλειοψηφία η κυβέρνηση (αν η ΝΔ καταθέσει μετά τις 12 Δεκεμβρίου πρόταση δυσπιστίας, ή θέσει θέμα ψήφου εμπιστοσύνης η κυβέρνηση;
Φήμες λένε ότι ο κ. Ζάεφ έχει συμφωνήσει να «διευκολύνει» τον κ. Τσίπρα, καθυστερώντας όσο γίνεται την διαδικασία των συνταγματικών αλλαγών, ώστε να έρθει στην Αθήνα περί τον Μάρτιο. Δεν είναι, όμως, και πολύ πιθανόν ο Σκοπιανός πρωθυπουργός να ρισκάρει να χάσει το θετικό κλίμα στην χώρα του (και να δυσαρεστήσει τους ευρωατλαντικούς συμμάχους του που επείγονται να λήξει το θέμα μια ώρα αρχύτερα...), για να διευκολύνει μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό σε αποδρομή.
Αν έρθει η συμφωνία στην ελληνική Βουλή στις αρχές του 2019, τότε ο κ. Τσίπρας εξετάζει το ενδεχόμενο να προχωρήσει κανονικά σε αυτοδιοικητικές- ευρωπαϊκές (αν έχει εξασφαλίσει την παραμονή στην εξουσία, έστω ως κυβέρνηση στηριζόμενη σε ψήφους ανοχής), να εκφρασθεί η «χαλαρή ψήφος εκτόνωσης» τον Μάιο, και να πάει σε βουλευτικές στα τέλη του 2019. Αυτή την άποψη υποστηρίζουν και όσοι θεωρούν μέχρι τότε θα έχει βελτιωθεί η οικονομία, αλλά και θα έχουν γίνει αισθητές στον κόσμο οι επιπτώσεις των φιλολαϊκών μέτρων που θα θα ψηφισθούν Νοέμβριο-Δεκέμβριο στην Βουλή με οκτώ νομοσχέδια για φοροελαφρύνσεις, μειώσεις εισφορών, έκτακτες παροχές, μέτρα που θέλουν κάποιο χρόνο... επώασης για να γίνουν «απτές» στο εκλογικό σώμα.
Ο αντίλογος σ’ αυτήν την εκτίμηση, από άλλους κυβερνητικούς κύκλους, είναι ότι με την «χαλαρή ψήφο», όχι μόνο ενισχύεται η αντιπολίτευση, και κυρίως η ΝΔ, αλλά τ’ αποτελέσματα στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, θα καταστούν στην ουσία πρόκριμα στις βουλευτικές, που έτσι κι’ αλλιώς θα προκηρυχθούν 3-4 μήνες αργότερα.
Άλλο σχέδιο του Μεγάρου Μαξίμου, προβλέπει... τετραπλές εκλογές τον Μάιο (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωπαϊκές και βουλευτικές...) ώστε να εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια του κόσμου και να «τιμωρηθεί» σ’ αυτές η κυβέρνηση, η οποία όμως θα ελπίζει να επικρατήσει -και πάντως να υποστεί «ευπρεπή ήττα» και όχι κατάρρευση στις βουλευτικές.
Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι εκτός από... τα γέλια των θεών βλέποντας τα σχέδια των ανθρώπων είναι πως με τέτοια ρευστότητα, αστάθεια και αβεβαιότητα για τόσο μεγάλη προεκλογική περίοδο, η οικονομία αποτελματώνεται, μαζί με την αξιοπιστία της χώρας και τις προσδοκίες για επενδύσεις.