«Θα ήθελα να μείνω γνωστή ως ένας άνθρωπος που πάλεψε για την ελευθερία την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την ευημερία όλων των ανθρώπων». Αυτά είναι τα λόγια μιας γυναίκας που κατάφερε με μια μικρή άρνηση να αλλάξει τον κόσμο.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, η 42χρονη ράφτρα Ρόζα Παρκς μόλις είχε τελειώσει από τη δουλειά και το μόνο που ήθελε ήταν να καθίσει. Πονούσε παντού, ένιωθε τα πόδια και τα χέρια της να τρέμουν. Μπήκε στο λεωφορείο για την επιστροφή στο σπίτι και αφού πλήρωσε το εισιτήριό της, είδε μια κενή θέση στην πρώτη σειρά, ακριβώς μετά το τέλος του τμήματος όπου κάθονταν οι λευκοί. Πλησίασε και κάθισε. (Εκείνη την εποχή ήταν σε εφαρμογή οι νόμοι Jim Crow που πήραν το όνομά τους από μια καρικατούρα. Οι απαράδεκτοι αυτοί νόμοι διαχώριζαν τους έγχρωμους από τους λευκούς. Για το σχολείο, οι λευκοί μαθητές μπορούσαν να πάρουν το λεωφορείο, αλλά τα μαύρα παιδιά έπρεπε να περπατήσουν. Οι τάξεις ήταν χωρισμένες, οι δημόσιες τουαλέτες, οι βρύσες, οι μεταφορές...)
Στα μέσα της διαδρομής επιβιβάστηκε ένας λευκός άνδρας, έψαξε να καθίσει αλλά δεν υπήρχαν κενά καθίσματα στη λευκή περιοχή. Τότε ο οδηγός που τον παρατηρούσε, σταμάτησε το λεωφορείο, σηκώθηκε από τη θέση του και πήγε στη Ρόζα. Την κοίταξε και της ζήτησε να σηκωθεί από τη θέση της για να καθίσει ο λευκός άνδρας.
Διαβάστε τι συνέβη όταν η Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να σηκωθεί, στο Bovary.gr