Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές αναμένεται να θέσει επί τάπητος το θέμα της απόλυσης 50.000 δημοσίων υπαλλήλων και να εξετάσει την αλλαγή της σχέσης προσλήψεων και συνταξιοδοτήσεων στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Καθημερινής από τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει το ΚΕΠΕ , στο πλαίσιο της επαναξιολόγησης των δαπανών, προκύπτει ότι η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 έως το 2015 μέσω συνταξιοδοτήσεων δεν είναι εφικτή, όπως εκτιμούσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Η τρόικα αντιμετώπιζε ευθύς εξαρχής με επιφυλάξεις την εκτίμηση του υπουργείου. Από μια προσεκτική επεξεργασία των στοιχείων προκύπτει ότι ακόμη κι αν τηρηθεί κατά γράμμα η σχέση προσλήψεων προς συνταξιοδοτήσεις στο 1:5 (κάτι το οποίο δεν έγινε τα δύο πρώτα χρόνια εφαρμογής του Μνημονίου), η μείωση της απασχόλησης στο Δημόσιο δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 100.000 άτομα. Κατά συνέπεια, η απόλυση περίπου 50.000 δημοσίων υπαλλήλων θα τεθεί επί τάπητος αμέσως μετά τις εκλογές.
Σύμφωνα με τις πηγές του υπουργείου Οικονομικών, από το ΚΕΠΕ έχει ζητηθεί η επεξεργασία εναλλακτικών σεναρίων, όπως για παράδειγμα να υπολογιστεί το δημοσιονομικό αποτέλεσμα από την αλλαγή της σχέσης πρόσληψης προς συνταξιοδοτήσεις στο 1:8 ή 1:10.
Ωστόσο, αυτό είναι περισσότερο μια άσκηση αριθμών και ούτε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ούτε το ΚΕΠΕ μπορούν να γνωρίζουν ότι με μια τέτοια σχέση εν θα δημιουργηθούν κενά σε κρίσιμους τομείς τους κράτους, όπως η παιδεία, η δημόσια ασφάλεια και η υγεία.
Γι'αυτό άλλωστε η τρόικα, αλλά και κάποια από τα στελέχη του απερχόμενου οικονομικού επιτελείου, εισηγούντο ήδη από τα τέλη του 2010 και εν όψει της κατάρτισης του προϋπολογισμού του 2011 το κλείσιμο δημοσίων φορέων με απομάκρυνση του προσωπικού τους.
Ωστόσο, η πρότασή τους, απορρίφθηκε. Συνολικά, το ΜΠΔΣ θα πρέπει να περιλαμβάνει επιπλέον μέτρα 11,5 δισ. ευρώ για την περίοδο 2013-2014. Το ποσό αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα αναθεωρηθεί προς τα πάνω τον Μάιο. Αλλά ακόμη κι αυτό το ποσό είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί χωρίς να θιγούν οι μεγάλες κατηγορίες δαπανών (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα) που αποτελούν το 85% των πρωτογενών δαπανών.