Εάν ήσασταν σε μια πόλη του εξωτερικού και ψάχνατε να βρείτε ένα μπαρ, ποιο σύμβολο θα αναζητούσατε; Το ποτήρι του Μαρτίνι φυσικά!
Το συγκεκριμένο ποτήρι μπορεί να περηφανεύεται πως στην ιστορία του είχε μόνο έναν αντίπαλο, το ποτήρι του κοκτέιλ. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, τα βιβλία συνταγών κοκτέιλ ανέφεραν τα γυάλινα ποτήρια διαφόρων ειδών, μόνο ως «μεγάλα», «μεσαία», «φανταχτερά» και ούτω καθεξής – και αργότερα, ως highball ποτήρια.
Αλλά καθώς τα κοκτέιλ εξελίχθηκαν, το ίδιο έκαναν και τα γυάλινα σκεύη. Τα φρουτώδη και υπερβολικά γλυκά παρασκευάσματα που ήταν δημοφιλή στην Βικτοριανή εποχή, έδωσαν τη θέση τους σε μια όλο και μεγαλύτερη ποικιλία αρωματικών ποτών που παρασκευάζονταν από πικρά και αρωματικά κρασιά. Αυτές οι πιο ντελικάτες δημιουργίες έπρεπε να μην επηρεάζονται από την ζεστασιά του χεριού, που απομάκρυνε τις πιο εφήμερες γεύσεις του ποτού. Το ποτήρι του κοκτέιλ – μια ευθεία απόληξη σε ένα ποτήρι του κρασιού, ήταν μία λύση.
Το ποτήρι του μαρτίνι ήταν μια κομψή παραλλαγή, με ένα καθαρό σχήμα V, ένα μακρύτερο στέλεχος και ένα ευρύτερο άνω μέρος. Έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Τέχνης Décoratifs et Industriels Modernes στο Παρίσι, το 1925 – την γενέτειρα του Art Deco. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως ένα ακόμη ποτήρι σαμπάνιας. Αλλά καθώς η Art Deco έγινε όλο και πιο δημοφιλής, το ίδιο συνέβη και με την ζήτηση για κοκτέιλ, ειδικά εκείνα που γίνονταν με τζιν, το κύριο παράνομο ποτό της απαγόρευσης.
Αυτό ήταν καλό για το μαρτίνι, ένα μίγμα τζιν και βερμούτ, των οποίων η προέλευση ήταν επίσης θολή όπως και κάποιος που έχει πιει τέσσερα από αυτά. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930, το γυάλινο ποτήρι διατίθεντο με το σέικερ, που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1925, ως «μαρτίνι σετ».
Το Χόλιγουντ προήγαγε και έκανε δημοφιλή αυτή την τάση: ο Πολ Βάντερκιλ, ο εκατομμυριούχος της Νέας Υόρκης στην ταινία «το παιδί του Μανχάταν» (του 1933), απολάμβανε ένα μαρτίνι όπως και ο γοητευτικός δημοσιογράφος του Κλαρκ Γκέιμπλ στο «After Hours» του 1935.
Οι πολιτιστικοί αυτοί συσχετισμοί ήταν τόσο ισχυροί που το ποτήρι του μαρτίνι έγινε μοναδικό ανάμεσα στα άλλα ποτήρια των μπαρ και δεν έχει ποτέ επανασχεδιαστεί. Μπορείς να βάλεις κάποιο αναψυκτικό σε ένα ποτήρι highball ή χυμό σε κάποιο άλλο. Αλλά το να τολμήσεις να βάλεις κάτι άλλο πέρα από κοκτέιλ σε ένα ποτήρι μαρτίνι, είναι ιεροσυλία!
Η δημοτικότητα του συγκεκριμένου ποτηριού είναι εκπληκτική, δεδομένου ότι οι νόμοι της φυσικής είναι εναντίον του. Φανταστείτε να κρατάτε ένα γεμάτο ποτήρι με κρασί. Προσπαθήστε να κινηθείτε μέσα στο πλήθος γρήγορα. Το ποτό ανεβαίνει στο χείλος έτσι όπως μετακινείστε και σας σπρώχνουν, η επιφάνεια του κρασιού μοιάζει με ταραγμένη λίμνη, αλλά το γεγονός ότι τα τοιχώματα του ποτηριού κλίνουν προς τα μέσα είναι σίγουρο ότι στο τέλος... κάτι θα μείνει στο ποτήρι σας και δεν θα καταλήξει όλο πάνω σας. Αν όμως κάνετε την ίδια διαδρομή κρατώντας το ποτό σας το οποίο είναι τοποθετημένο σε ποτήρι μαρτίνι, τότε θα καταλάβετε ότι η όλη σας προσπάθεια ήταν... μάταιη.
Το ποτήρι του Μαρτίνι, πάντως, λέγεται ότι κατασκευάστηκε επίτηδες έτσι, αν κα ήταν αντιληπτό ότι το περιεχόμενό του θα χύνεται πιο εύκολα. Σύμφωνα με το μύθο, το ποτήρι του Μαρτίνι σχεδιάστηκε έτσι ώστε οι πότες, ακόμη και κατά τη διάρκεια ενός καβγά, να μπορούν να πιουν μια και κάτω το ποτό τους, πριν εμφανιστούν οι αστυνομικοί. .
Στη δεκαετία του ‘80, το ποτήρι του μαρτίνι έγινε μεγαλύτερο, μαζί με τα χτενίσματα και τα φανταχτερά κοστούμια με τις υπερβολικές βάτες. Αυτό το μεγαλύτερο μέγεθος απαιτούσε ένα «στήριγμα» κάπου στη μέση ή γύρω από το χείλος, για να συγκρατεί το περιεχόμενο.
Ευτυχώς αυτές οι τάσεις ανήκουν πια στο παρελθόν. Το ποτήρι του μαρτίνι συρρικνώνεται, γεγονός που το καθιστά λιγότερο δυσκίνητο (και οι κυνικοί μπορούν να πουν πως χωρά λιγότερο ποτό). Παραμένει ωστόσο ένα κλασικό ποτήρι για να συνοδεύει τα κοκτέιλ μας.
Φωτογραφίες: Shutterstock