O εναλλακτικός τίτλος αυτού του άρθρου θα μπορούσε να είναι «Δεν είναι τι λες, αλλά πώς το λες».
Ο Γάλλος συγγραφέας Λα Ροσφουκώ είχε πει ότι «Το βασικό στοιχείο μιας καλής συζήτησης δεν είναι τόσο η εξυπνάδα, όσο η εμπιστοσύνη», ενώ ο Αμερικανός συγγραφέας Stanley Horowitz είχε επισημάνει ότι «Τίποτε δεν υποβιβάζει τόσο πολύ το επίπεδο μιας συζήτησης όσο το να υψώνεις τη φωνή».
Η συζήτηση έχει τη δική της «τέχνη». Τι κι αν μιλά κάποιος ακατάπαυστα: αυτό δεν τον καθιστά καλό (συν)ομιλητή.
Ζούμε σε έναν κόσμο που -στο μεγαλύτερο μέρος του- αγνοεί τους κανόνες που καθιστούν ορθή την επικοινωνία δύο ή περισσότερων ανθρώπων. Με άλλα λόγια, μιλάμε αλλά δεν συνεννοούμαστε.
Ο καλός συνομιλητής έχει δεξιότητες που καλλιεργήθηκαν σε βάθος χρόνου και δεν αφορούν απαραίτητα τις γνώσεις του: έχουν να κάνουν κυρίως με την αντίληψή του για τον κόσμο που τον περιβάλλει, τις αρετές της προσωπικότητάς του, τον τρόπο που επιλέγει να αποτυπώσει με λέξεις της σκέψεις του και τον «χώρο» που αφήνει στους άλλους να εκφράσουν τις δικές τους. Ο καλός συνομιλητής είναι παράλληλα καλός ακροατής.
Ποια είναι τα συνηθέστερα λάθη που κάνουμε ως συνομιλητές;
Οι πέντε συνήθειες στην συζήτηση που εκνευρίζουν τους γύρω σου, στο bovary.gr.