Θα αρκούσε να αναφέρει κανείς ότι το Χρέος της Ιταλίας «χωράει» οκτώ φορές το ελληνικό, για να κοπεί κάθε διάθεση χαλαρής προσέγγισης της κρίσης, που όλοι απεύχονταν αλλά είναι εδώ. Ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα.
Σκαλίζοντας τα ποιοτικά στοιχεία του ιταλικού Χρέους, θα διαπιστώσει ότι περίπου το 20% αυτού βρίσκεται μοιρασμένο σε ιταλικές τράπεζες. Για την ακρίβεια, δέκα ιταλικές τράπεζες εμφανίζουν πάνω από το 100% των «σκληρών» κεφαλαίων τους (αυτά που μετράνε οι Εποπτικές Αρχές για να διαπιστώσουν τη φερεγγυότητα των τραπεζών) εκπεφρασμένο σε τίτλους του ιταλικού Δημοσίου. Μεταξύ αυτών, είναι η Unicredit και η Intesa Sanpaolo, δύο “κολοσσοί», ενώ στη λίστα συμπεριλαμβάνονται η Banco BPM, η Monte dei Paschi di Siena, με ποσοστά 327% και 206% αντιστοίχως, αντιστοίχισης ομολόγων- κεφαλαίων Tier 1.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι όσο τα ιταλικά ομόλογα θα πέφτουν, τόσο θα «χαλάνε» οι τράπεζες, οι οποίες με τη σειρά τους για να περιορίσουν τις ζημιές, θα αρχίσουν να «ξεφορτώνονται» ομόλογα κι όσο ξεπουλάνε ομόλογα τόσο θα πέφτει η απόδοση τους, σε ένα κύκλο καταστροφής. Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν περιορίζεται εντός των ιταλικών συνόρων, για δύο απλούστατους λόγους: 1) τράπεζες άλλων ευρωπαϊκών χωρών κατέχουν ιταλικά ομόλογα 2) τράπεζες άλλων ευρωπαϊκών χωρών έχουν σημαντική έκθεση στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα.
Ξεκινώντας από το πρώτο, στοιχεία της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής δείχνουν ότι κυρίως γαλλικές και ισπανικές τράπεζες, έχουν στα χαρτοφυλάκια τους τίτλους του ιταλικού δημοσίου, ύψους περίπου 44 δις ευρώ. Σύμφωνα με έρευνα του IESEG School of Management, που επεξεργάστηκε στοιχεία της ΕΒΑ, η γαλλική BNB Paribas διακρατεί ιταλικά ομόλογα αξίας 16 δις ευρώ, η γαλλοβελγική Dexia- που διασώθηκε δύο φορές από χρεοκοπία- άλλα 15 δις ευρώ και η ισπανική Banco Sabadell 10,5 δις ευρώ.
Υπολογίζεται ότι σε κάθε 10 μονάδες αύξησης του ασφαλίστρου κινδύνου της Ιταλίας, αντιστοιχεί ζημιά 28 εκατ. Ευρώ στα κεφάλαια της Sabatell, η οποία έχει ένα ακόμα «μυστικό»: το ένα τρίτο των επενδεδυμένων κεφαλαίων της είναι σε ισπανικά ομόλογα.
Το δεύτερο στοιχείο είναι, επίσης, εντυπωσιακό και θυμίζει την περίπτωση της ελληνικής κρίσης, πριν και κατά τη διάρκεια του πρώτου Μνημονίου: την μεγάλη έκθεση γερμανικών και γαλλικών τραπεζών στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Bank of International Settlements, που έχει ως βασικούς μετόχους τις μεγαλύτερες Κεντρικές Τράπεζες, η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα φτάνει στα 317,3 δις ευρώ!!! Ακολουθούν οι γερμανικές τράπεζες με 87,6 δις ευρώ, οι ισπανικές με 83,9 δις ευρώ, οι ολλανδικές με 30 δις ευρώ.
Αναμφίβολα, η ιταλική οικονομία είναι ένας από τους γίγαντες του κόσμου, με ΑΕΠ γύρω στο 1,7 τρις ευρώ, που αντιστοιχεί στο 11,2% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κατά κεφαλήν εισόδημα γύρω στις 34.000 ευρώ, με ανεργία 9,7%. Ωστόσο, το τεράστιο Χρέος της και το δημοσιονομικό της έλλειμμα, δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό, που αν σκάσει, τίποτε δεν θα είναι ίδιο στην Ευρώπη...