10 Οκτωβρίου 1974. Η Τίνα Λιβανού βρίσκεται νεκρή στο ξενοδοχείο «Ντε Σαντελιέ» του Παρισιού.
Ο θάνατός της αποδόθηκε σε υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών. Στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν ο σύζυγός της Σταύρος Νιάρχος.
Έτσι γράφτηκε πριν από 44 χρόνια το τέλος της Τίνας Λιβανού, μιας γυναίκας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα πούπουλα και χάρη στην ομορφιά της έγινε αντικείμενο του πόθου για δύο από τους ανθρώπους που σφράγισαν το ελληνικό επιχειρείν και με τον τρόπο τους την ιστορία του τόπου. Η Τίνα Λιβανού στα 17 της έγινε κυρία Ωνάση και πολλά πολλά χρόνια αργότερα έγινε (και πέθανε ως) κυρία Νιάρχου. «Έφυγε» στα 45 της έχοντας ζήσει μια ζωή με πολύ χρυσόσκονη αλλά και με πολλές ταραχές.
Η ταραχώδης ζωή της Τίνας Λιβανού
Κόρη του πατριάρχη των Ελλήνων εφοπλιστών Σταύρου Λιβανού, η Τίνα μεγάλωσε ανάμεσα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, σαν γαλαζοαίματη. Φοίτηση στα καλύτερα κολέγια, διακοπές στα κοσμικά θέρετρα ανά την υφήλιο και ζωή κοσμικής από μικρό παιδί.
Εκτός όμως από πλούσια με ζηλευτό κύκλο, αφού από παιδί ακόμη συναναστρεφόταν πρίγκιπες και βασιλείς, διάσημους ηθοποιούς και περίφημες προσωπικότητες, η Τίνα Λιβανού ήταν και μια καλλονή της εποχής. Καστανόξανθη, λεπτεπίλεπτη με μια έμφυτη κομψότητα είχε τη φήμη ενός από τα ωραιότερα κορίτσια του διεθνούς τζετ σετ.
Αδιαμφισβήτητα πιο όμορφη από την αδελφή της Ευγενία δεν πέρναγε απαρατήρητη στα κοσμικά σαλόνια, ενώ κατάφερνε με ευκολία να κλέψει τις εντυπώσεις στα πάρτι που διοργάνωνε ο πατέρας της.
Και κάπως έτσι την έβαλαν στο μάτι τόσο ο Αριστοτέλης Ωνάσης, όσο και ο Σταύρος Νιάρχος.
Ανερχόμενοι εφοπλιστές και οι δύο την εποχή εκείνη, ξεχωρίζουν αμέσως την Τίνα Λιβανού.
«Ο Ωνάσης ζήλευε τις επιτυχίες του Νιάρχου με ασήμαντες, αλλά πάντα εξαιρετικής καλλονής ερωμένες, τον ζήλευε για την κομψότητά του και έβραζε με τον καταραμένο ευρωπαϊκό του αέρα. Ο Ωνάσης δεν μπορούσε να φορέσει ούτε το πιο ακριβό κοστούμι για περισσότερο από ένα πρωινό χωρίς να το κάνει να φαίνεται παρακατιανό. Ο Νιάρχος απέπνεε την ανία των πολύ πλουσίων, ο Ωνάσης τη χαρά της ζωής των πληβείων», αναφέρει στη βιογραφία του Ωνάση, ο Πίτερ Έβανς.
Πρώτος πλησιάζει τον Λιβανό για να του ζητήσει το χέρι της μικρής Τίνας ο Σταύρος Νιάρχος. Ο Λιβανός όμως, δεν ακούει κουβέντα. Του συστήνει υπομονή καθώς όπως του λέει πρέπει πρώτα να παντρευτεί η κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη Ευγενία.
Δεύτερος, αλλά όχι καταϊδρωμένος, όπως αποδεικνύεται, φθάνει ο Αρίστος. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης θυμίζει λιγότερο πρίγκιπα του παραμυθιού (το μόνο στοιχείο που λείπει για να συμπληρωθεί ο παραμυθένιος κόσμος της Τίνας) και περισσότερο Ανατολίτη παραμυθά.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης ζητάει από τον Λιβανό το χέρι της 14χρονης Τίνας εκείνος του συστήνει επίσης επιμονή, αλλά τον δαιμόνιο Αρίστο δεν μπορεί να τον σταματήσει τίποτα.
Η Τίνα είναι πολύ ερωτευμένη και ο Ari The Greek πολύ επίμονος.
Ξεκινάει ένα στενό μαρκάρισμα, το οποίο θα κρατήσει τρία χρόνια και θα χρειαστεί ένα χρυσό μπρασελέ με την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου με σκαλισμένη την αφιέρωση «Σάββατο, 17 Απριλίου 1943, 7μ.μ. “T.I.L.Y” (σ.σ: Tina, I Love You)», πολλά κυριακάτικα μπάρμπεκιου και βόλτες με το σκάφος.
Όλα γίνονται για κείνη και η Τίνα το ξέρει -κι ας κάνει πως δεν προσέχει πως ο Αρίστος «γράφει» με τον αφρό του κρις κραφτ «ΤΙLY».
Τρία χρονία αργότερα, ο Ωνάσης, καταφέρνει να πείσει τον Λιβανό να του δώσει το χέρι της Τίνας. Η Τίνα Λιβανού είναι μόλις 17 ετών, ο Αριστοτέλης Ωνάσης 46.
Ο γάμος γίνεται στη Νέα Υόρκη το 1946 με κουμπάρο τον εφοπλιστή Ανδρέα Εμπειρίκο. Είναι το απόλυτο κοσμικό γεγονός.
Ο γάμος αυτός έμελε να γίνει η αρχή ενός επικών διαστάσεων μίσους ανάμεσα στους δύο πλουσιότερους Ελληνες της εποχής, τον Αριστοτέλη Ωνάση και τον Σταύρο Νιάρχο.
Οχι ο Σταύρος Νιάρχος δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Οργίστηκε και απάντησε ως εξής: Ενα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε την εξίσου περιζήτητη αλλά λιγότερη όμορφη αδελφή της Τίνας, Ευγενία Λιβανού.
Τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου και των δύο γυναικών, περνούν ανέφελα.
Οι πόρτες της υψηλής κοινωνίας παγκοσμίως έχουν ανοίξει και για τους δύο ανερχόμενους Ελληνες εφοπλιστές ενώ τα δύο κορίτσια του Λιβανού συνεχίζουν τη χλιδάτη και κοσμική ζωή τους.
Ο Ωνάσης έχει ως πλωτό ανάκτορο τη «Χριστίνα», ο Νιάρχος την «Κρεολή», ο Ωνάσης δημιουργεί έναν καταπράσινο ιδιωτικό παράδεισο στον Σκορπιό, ο Νιάρχος στη Σπετσοπούλα.
Τα επόμενα χρόνια έρχονται και τα παιδιά. Στις 30 Απριλίου του ’48, σε ιδιωτική κλινική της Νέας Υόρκης, η Τίνα Λιβανού φέρνει στον κόσμο ένα αγόρι που θα ονομαστεί Αλέξανδρος, και δύο χρόνια αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου του ’50, ένα κοριτσάκι, την Χριστίνα.
Και κάπου εκεί αρχίζουν τα σύννεφα...
Οι δεσμοί του ζευγαριού με τα χρόνια ατονούν, δεν βρίσκονται μαζί παρά μόνο όταν πρόκειται να παραστήσουν τους ευτυχισμένους οικοδεσπότες.
Η Τίνα ξέρει πως ο Αρίστος κοιμάται με άλλες γυναίκες, ξέρει το πότε, ξέρει με ποια.
Όταν, όμως εκείνος, μαθαίνει για το ρομάντσο της γυναίκας του με τον νεαρό, Βραζιλιάνο εκατομμυριούχο και playboy Ρεϊνάλντο Χερέρα, γίνεται έξαλλος.
Και ο Αρίστος παίρνει τη ρεβάνς πέφτοντας στον έρωτα της ντίβας Μαρίας Κάλλας.
Ήταν το καλοκαίρι του 1959 όταν ο ήδη ισχυρός και βαθύπλουτος Αριστοτέλης Ωνάσης κάλεσε την υψίφωνο και τον σύζυγο της, Μπατίστα Μενεγκίνι σε μία κρουαζιέρα με την πολυτελή θαλαμηγό του Χριστίνα
Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά με την Τίνα Λιβανού να απολαμβάνει την συντροφιά της Κάλλας και να δείχνει εντελώς ανυποψίαστη για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Με το πέρασμα των ημερών όμως, φημολογείται πως η κόρη του μεγαλοεφοπλιστή Σταύρου Λιβανού άρχισε να υποψιάζεται πως ανάμεσα στον σύζυγο της και την σπουδαία τραγουδίστρια έχει γεννηθεί ένας έρωτας.
Στα μέσα τους ταξιδιού τους η παρέα επισκέπτεται το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και οι δύο γυναίκες απαθανατίζονται παρέα. Ηταν η στιγμή που ένας γάμος τελείωνε και ένας νέος έρωτας σήκωνε αυλαία.
Μέχρι το τέλος του ταξιδιού ο Αριστοτέλης δεν μπορούσε να κρύψει τον έρωτα του για την Μαρία ενώ η Λιβάνου άφησε την θαλαμηγό άρον-άρον.
Τον Νοέμβρη του 1959 η κυρία Λιβανού- Ωνάση υποβάλλει αίτηση διαζυγίου στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης λόγω μοιχείας - η μόνη αιτία διαζυγίου που αναγνωριζόταν τότε στη Νέα Υόρκη- ζητώντας την κηδεμονία του Αλέξανδρου και της Χριστίνας.
Στους δημοσιογράφους κάνει λόγο για κάποια Τ.Ρ (υπονοώντας την παλιά της συμμαθήτρια Τζιν Ραϊλάντερ) κατηγορώντας την πως έχει διαπράξει μοιχεία με τον Ωνάση σε ξηρά και θάλασσα, στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Μόντε Κάρλο, την Ελλάδα και την Τουρκία. Δεν διανοείται να παραδεχθεί δημόσια ότι η Μαρία Κάλλας της έκλεψε τον άνδρα.
Ενα χρόνο αργότερα, η Τίνα Λιβανού κρατά στα χέρια της το διαζύγιό της από τον Αριστοτέλη Ωνάση. Στο επίσημο κείμενο δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στη μοιχεία.
Το 1961 η Τίνα Λιβανού θα παντρευτεί τον Τζων Σπενσερ - Τσώρτσιλ, Μαρκήσιο του Μπλάντφορντ και μετέπειτα 11ο Δούκα του Μάρλμπορο, με τον οποίο όμως θα χωρίσει το 1971.
Στο μεταξύ, στις 4 Μαΐου 1970 ο Νιάρχος απασχολεί και πάλι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όλου του κόσμου. Η γυναίκα του Ευγενία Λιβανού, 44 χρονών, βρίσκεται νεκρή στη Σπετσοπούλα, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο ιατροδικαστής βρήκε σημάδια πάλης και μώλωπες στο σώμα της. Αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε η Ευγενία; Η επίσημη εκδοχή είναι θάνατος από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών και η υπόθεση κλείνει για τον Νιάρχο με απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, παρά την παραπεμπτική πρόταση του εισαγγελέα. Η οικογένεια Λιβανού στέκεται στο πλευρό του Νιάρχου αποδεχόμενη ότι η Ευγενία πέθανε από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών και ότι οι μώλωπες προήλθαν, όπως υποστήριξε άλλωστε και ο Σταύρος Νιάρχος, από την προσπάθειά του να την συνεφέρει. Ηταν άλλωστε όπως αποδείχθηκε μικρές αμυχές που δεν επέφεραν το θάνατο.
Η πιο παράξενη απόφαση της Τίνας Λιβανού, έρχεται ένα χρόνο αργότερα από το θάνατο της αδελφής της, το 1971. Η πρώην κυρία Ωνάση, Τίνα Λιβανού παντρεύεται τον χήρο της αδελφής της Ευγενίας, Σταύρο Νιάρχο.
Μεγαλύτερη ένδειξη για την αθωότητα του Σταύρου Νιάρχου από το γάμο αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Ο γάμος αυτός αποτέλεσε ουσιαστικά την έμπρακτη στήριξη της πεθεράς του, Αριέττας Λιβανού. Στο μυαλό της Αριέττας, ο γάμος με τη μικρότερη κόρη της θα έδειχνε ξεκάθαρα ότι ο Νιάρχος απολάμβανε την απόλυτη αποδοχή της οικογένειάς της και θα υπογράμμιζε το γεγονός ότι δεν τον θεωρούσαν υπεύθυνο για τον θάνατο της Ευγενίας.
Για τον ίδιο τον Σταύρο Νιάρχο ο γάμος αυτός ήταν η εκπλήρωση του -ίσως- μεγαλύτερου απωθημένου του.
Ο γάμος έγινε το 1971.
Η απόφαση της τη φέρνει σε ρήξη με τον Ωνάση αλλά και με τον γιο της, Αλέξανδρο, που ήταν αντίθετος με την επιλογή της.
Ενα χρόνο αργότερα, όμως, έρχεται το αβάσταχτο, μεγαλύτερο όλων, χτύπημα. Στις 22 Ιανουαρίου του ’72, το Piaggio του Αλέξανδρου Ωνάση πέφτει και ο μικρός Ωνάσης χάνει τη ζωή του. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα και η Τίνα Λιβανού και ο Αριστοτέλης Ωνάσης είναι δυο ζωντανοί νεκροί.
Ενάμιση χρόνο αργότερα, στις 10 Οκτωβρίου του 1974, η Τίνα Λιβανού αφήνει την τελευταία της πνοή το Παρίσι. Επίσημη αιτία η υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών.
Μια ζωή σαν παραμύθι με ένα εξαιρετικά κακό τέλος.