Το γεγονός ότι το ΔΝΤ δεν βλέπει, πλέον, «τρύπα» στον φετινό Προϋπολογισμό είναι καλό νέο. Το ότι δεν προβλέπει, όμως, υπερπλεονάσματα ούτε για το 2018 ούτε για το 2019, δυσκολεύει τους χειρισμούς της Αθήνας για τις συντάξεις και όχι μόνο.
Μέχρι σήμερα το ΔΝΤ (Fiscal Monitor Απριλίου 2018) υποστήριζε επισήμως ότι το φετινό πλεόνασμα θα διαμορφωθεί στο 2,9% αντί στόχου 3,5% κι αυτό σήμαινε πρακτικά ότι το Ταμείο υπολόγιζε ότι θα υπάρχει μια «τρύπα» περίπου 1 δις ευρώ. Το Fiscal Monitor του Οκτωβρίου, που δημοσιοποιείται λίγο πριν από το τετ-α-τετ του Ε. Τσακαλώτου με την Κ. Λαγκάρντ, αναθεωρεί τις αρχικές προβλέψεις κι επί της ουσίας ευθυγραμμίζεται με τους επίσημους στόχους από το 2018 ως και το 2022 για πλεόνασμα 3,5%. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία απολύτως πρόβλεψη για υπερπλεόνασμα.
Η αλήθεια είναι ότι το Ταμείο δυσκολεύεται ιδιαιτέρως να αναθεωρήσει στοιχεία και προβλέψεις. Είναι ενδεικτικό ότι στην Έκθεση του περασμένου Απριλίου επέμενε ότι το πλεόνασμα του 2017 ήταν 3,7%, παρά τα στοιχεία που είχαν σταλεί στη Eurostat κι έδειχναν πολύ υψηλότερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Τελικά έρχεται σήμερα κι αναγνωρίζει ότι το περσινό πλεόνασμα έφτασε στο 4,2%. Σημαίνει αυτό ότι θα ακολουθήσει ανάλογη τακτική για το φετινό ή τους επόμενους Προϋπολογισμούς και θα αναθεωρήσει; Δεν είναι καθόλου σίγουρο.
Από τη σημερινή Έκθεση δεν προκύπτει ότι αυτές οι αναθεωρημένες προβλέψεις έχουν ενσωματώσει ως πιθανότητα την αναστολή της περικοπής των συντάξεων. Θα ήταν, άλλωστε, περίεργο, αφού ακόμα και το Προσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών έχει τη ματαίωση των περικοπών ως εναλλακτικό σενάριο. Αυτό που ενδεχομένως θα μάθει ο Ε. Τσακαλώτος από την Κ. Λαγκάρντ και τον Π. Τόμσεν είναι αν συμμερίζονται τους υπολογισμούς του υπουργείου Οικονομικών για την «τράμπα» συντάξεων- αντίμετρων κι εξαγγελιών, χωρίς να θίγεται το 3,5%.
Το δεδομένο είναι ότι αν και το Ταμείο με βαριά καρδιά ανέβασε τον πήχη για το πλεόνασμα, δεν κάνει πίσω από τη θέση ότι η μείωση των συντάξεων είναι μέτρο διαρθρωτικού χαρακτήρα, αφού δημιουργεί μόνιμο δημοσιονομικό χώρο για αύξηση των κοινωνικών δαπανών σε άλλες «ευαίσθητες» ομάδες αλλά και για καλλίτερη κατανομή των φορολογικών βαρών.
Εντυπωσιακή κρίνεται, επίσης, η αναθεώρηση του ΔΝΤ για τη δυναμική του Χρέους. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του περασμένου Απριλίου, το Ταμείο υπολόγιζε ότι το Χρέος θα περιοριζόταν στο 165,1% του ΑΕΠ το 2023, ενώ τώρα κατεβάζει τον πήχη στο 151,1%, δηλαδή περίπου 30 δις ευρώ χαμηλότερα.
Το ζήτημα του Χρέους και ειδικότερα των δανείων του ΔΝΤ φαίνεται, πάντως, ότι θα είναι το βασικό αντικείμενο συζήτησης του υπουργού Οικονομικών με την επικεφαλής του Ταμείου. Πρόθεση του οικονομικού επιτελείου είναι να αξιοποιήσει μέρος του ταμειακού «μαξιλαριού», που υπολογίζεται ότι φτάνει σήμερα στα 30 δις ευρώ, προκειμένου να εξαγοράσει το ακριβό Χρέος του ΔΝΤ, που διαμορφώνεται στα περίπου 10 δις ευρώ και τοκίζεται με σχεδόν τετραπλάσιο επιτόκιο από αυτό του ESM.