«Τα μεγάλα, γαλανά μάτια της, έχουν μια λάμψη αγορίστικης κατεργαριάς», έγραφε για την Seberg ο Francois Truffaut. «Όταν εμφανίζεται στην οθόνη, δεν μπορείς να κοιτάξεις πουθενά αλλού. Κάθε της κίνηση είναι γεμάτη χάρη, κάθε ματιά της έχει ακρίβεια. Το σχήμα του κεφαλιού της, η σιλουέτα της, το περπάτημά της, όλα είναι τέλεια…»
Το 1974, μετά από μια δύσκολη περίοδο για κείνη, η «τέλεια» Tζιν Σέμπεργκ, η ηγερία της παρισινής nouvelle vague είχε εξομολογηθεί σε ένα περιοδικό: «Αν θα ήθελες να μάθεις τι θα κάνω σε 10 χρόνια από τώρα, δεν θα μπορούσα να σου πώ. Είναι σαν να ρωτάς μια γυναίκα, αν θα είναι όμορφη και γεμάτη χάρη, στα 45 της…».
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 40 της, θα βρισκόταν νεκρή και σε προχωρημένη αποσύνθεση, στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου, σε ένα βρώμικο σοκάκι, στο Παρίσι. Τυλιγμένο σε μια κουβέρτα, το σώμα της είχε μείνει επί 10 μέρες στα αζήτητα. Ήταν Αύγουστος. Η νεκροψία έδειξε «υπερβολική δόση βαρβιτουρικών σε συνδυασμό με αλκοόλ», η γαλλική αστυνομία καταχώρισε το περιστατικό ως «πιθανή αυτοκτονία».
Στα χέρια της Σέμπεργκ βρέθηκε ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα προς το γιo της, Diego. «Συγχώρεσέ με, δεν μπορώ άλλο να ζήσω με τα νεύρα μου. Κατάλαβέ με. Ξέρω ότι μπορείς και ξέρεις πως σε αγαπάω. Να είσαι δυνατός. Η μητέρα σου, που σε αγαπάει, Jean».
Διαβάστε όλη την ιστορία του παράφορου έρωτα του Κλιντ Ίσγουντ και της Τζιν Σέμπεργκ, στο bovary.gr