Η ελληνική οικονομία χρειάζεται περισσότερες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις, τόνισε ο Νταλίπ Σινγκ, ο οποίος χαρακτήρισε ανεπαρκή την ελάφρυνση του χρέους και επισήμανε τον κίνδυνο να «ολισθήσει» η Ελλάδα, εξαιτίας της διεθνούς συγκυρίας.
Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας των ΗΠΑ, σε συνέντευξη στην ΕΡΤ, εξέφρασε την εκτίμηση ότι η ελληνική οικονομία έχει βγει από την κρίσιμη κατάσταση. Τόνισε όμως, ότι το διεθνές περιβάλλον δημιουργεί προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή πορεία της χώρας μετά το πρόγραμμα.
«Τα καλά νέα είναι ότι η Ελλάδα βγήκε από τη μονάδα εντατικής θεραπείας και έχει αρχίσει να περπατά και πάλι. Αλλά ο στόχος είναι να τρέξει. Και αν η Ελλάδα θέλει να τρέξει και να αναπτυχθεί πραγματικά, μια σειρά από πράγματα πρέπει να συμβούν», υπογράμμισε ο Σινγκ.
Αναφερόμενος στα επόμενα βήματα, ο Αμερικανός οικονομολόγος τόνισε ότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις και αποφασιστικά μέτρα για τη διευθέτηση του χρέους, σε συνδυασμό με την εξασφάλιση φθηνής χρηματοδότησης από τις αγορές, η οποία θα δώσει το απαραίτητο «οξυγόνο» στην οικονομία.
«Κίνδυνος να ολισθήσει και πάλι η Ελλάδα»
Προειδοποίησε όμως ότι «σε μια περίοδο που το εξωτερικό περιβάλλον γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο και τα επιτόκια αυξάνονται σε ολόκληρο τον κόσμο, οι αγορές γίνονται πιο νευρικές με τις χώρες που έχουν υψηλό χρέος. Επομένως σε μια περίοδο που η Ελλάδα μπορεί να είναι έτοιμη να τρέξει, οι αντίθετοι άνεμοι αυξάνονται και υπάρχει ο κίνδυνος να ολισθήσει και πάλι».
Η συμφωνία για το χρέος
Σχετικά με τον τρόπο που διευθέτησαν οι Ευρωπαίοι το ελληνικό χρέος, απάντησε ότι οι αποφάσεις του Eurogroup δεν είναι επαρκής, επειδή η συμφωνία βασίζεται σε υπερβολικά φιλόδοξες υποθέσεις για την ανάπτυξη.
«Νομίζω ότι οι συμφωνίες για το χρέος έχουν ως βασικό ρόλο να αλλάζουν την ψυχολογία, όταν το περιβάλλον αβεβαιότητας αποτρέπει τις επιχειρήσεις από το να προχωρήσουν σε προσλήψεις και επενδύσεις. Για να απομακρυνθεί αυτή η αβεβαιότητα οι εκάστοτε συμφωνίες για το χρέος πρέπει να είναι πολύ απλές και πολύ αποφασιστικές. Δεν νομίζω ότι περιλαμβάνονται όλα αυτά στην πρόσφατη συμφωνία. Και ο λόγος για τον οποίο δεν πιστεύω ότι έχουμε μια τέτοιου είδους συμφωνία είναι διότι η γερμανική πολιτική ηγεσία δεν έχει ακόμη αποφασίσει να εξηγήσει στους Γερμανούς πολίτες για ποιον λόγο μια ουσιαστική ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα είναι προς το συμφέρον και της Γερμανίας και όχι μόνο της Ελλάδας. Έως ότου υπάρξει αυτού του είδους η πολιτική ηγεσία στην Ευρώπη και ειδικά στην Γερμανία, οι ελαφρύνσεις χρέους θα υπολείπονται των αναγκών», εξήγησε.
Κριτική για λιτότητα και μεταρρυθμίσεις
Ασκησε κριτική στη μεγάλη εξάρτηση από τη δημοσιονομική λιτότητα, τη χλιαρή και καθυστερημένη αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά και στο δαιδαλώδες και χαοτικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που η ελληνική κυβέρνηση κλήθηκε να υλοποιήσει. Υπό αυτό το πρίσμα, διαπιστώνει ορισμένα λάθη, τα οποία σχετίζονται τόσο με το χρονικό πλαίσιο υλοποίησης όσο και με το ίδιο το μείγμα της πολιτικής του ελληνικού προγράμματος.
Αναγνώρισε ότι η λιτότητα ήταν σε κάποιο βαθμό απαραίτητη, αλλά σημείωσε ότι δόθηκε υπερβολική έμφαση στην εμπροσθοβαρή εφαρμογή της.
«Η υπερβολική εξάρτηση από τη δημοσιονομική λιτότητα εμπροσθοβαρώς είναι αντιπαραγωγική. Σε μια εύθραυστη οικονομία που είναι σχετικά μικρή και κλειστή και έχει σταθερή ισοτιμία και μεγάλο παραγωγικό κενό, η πολιτική αυτή συμπίεσε τους μισθούς και την ανάπτυξη και καθήλωσε τις οικονομικές προοπτικές, διότι το κεφάλαιο και το εργατικό δυναμικό έφυγαν από την χώρα», εξήγησε.
Αναφερόμενος στην ελάφρυνση χρέους, εξέφρασε την άποψη ότι έπρεπε να είχε γίνει μεγαλύτερη αναδιάρθρωση εμπροσθοβαρώς το 2010. «Θα έπρεπε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μην είχε αποπληρωθεί στο σύνολο της. Κάτι τέτοιο θα είχε μειώσει την εξάρτηση από την δημοσιονομική λιτότητα», σημείωσε.
Εντόπισε όμως αδυναμίες και στο μεταρρυθμιστικό σκέλος του προγράμματος, καθώς οι πολιτικές του δεν ήταν στοχευμένες και κατάλληλα προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας.
«Το άλλο σημαντικό λάθος ήταν η λογική που υιοθετήθηκε, ότι δηλαδή κάθε μη παραγωγική οικονομία είναι μη παραγωγική για τους ίδιους λόγους. Αντί να δοθεί στην Ελλάδα μια γενικόλογη λίστα εκατοντάδων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, η οποία κατέληξε να οδηγήσει σε παράλυση τις ελληνικές κυβερνήσεις, θα ήταν ορθότερο να είχε δοθεί προτεραιότητα σε μια εξορθολογισμένη λίστα μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα είχαν τη δυνατότητα να άρουν αναπτυξιακά εμπόδια και να επιφέρουν το μικρότερο δυνατόν πολιτικό κόστος», ανέφερε.
Τέλος, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στις δυνατότητες της ελληνικής επιχειρηματικότητας, υπό την προϋπόθεση πως η κυβέρνηση θα διαμορφώσει ένα κατάλληλο πλαίσιο για την ενθάρρυνση της καινοτομίας και της παραγωγικότητας.
«Τα τελευταία χρόνια είχε υπάρξει μια σειρά πολιτικών στην Ελλάδα που περιόρισαν την ανταγωνιστικότητα. Αυτές οι πολιτικές πρέπει να αλλάξουν. Και δεν εννοώ να φύγουν από τη μέση οι κυβερνήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να κάνει καθοριστικά βήματα για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα μέσα από την δημιουργία μάθησης, με την δημιουργία κινήτρων για την ανάληψη ρίσκου, με την δημιουργία κινήτρων για την επιχειρηματικότητα. Αυτοί είναι οι παράγοντες που θα μπορούσαν να απελευθερώσουν τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας», κατέληξε.