Η ζεστή φωνή της Μονσερά Καμπαγιέ σίγησε για πάντα σε ένα νοσοκομείο της Βαρκελώνης και ο καλλιτεχνικός κόσμος και όχι μόνο, θρηνεί.
Η soprano lirico, που γεφύρωσε την όπερα με την ροκ δίχως να διστάζει να συνεργαστεί με καλλιτέχνες έξω από το ρεπερτόριό της, ήταν μία από τις τελευταίες αληθινές ντίβες.
Αυτό αποδεικνύει περίτρανα και η απάντηση της Μαρίας Κάλλας όταν ρωτήθηκε ποια θεωρούσε άξια διάδοχό της: «Μόνο η Καμπαγιέ».
Η Μαρία Κάλλας, πιθανότατα, αναγνώρισε όχι μόνο το ταλέντο της Καμπαγιέ, αλλά και την αφοσίωσή της στη μουσική.
«Δεν αισθάνομαι ντίβα»
Πριν από 24 χρόνια, η σοπράνο είχε συναντήσει την δημοσιογράφος του Independent Φιάμετα Ρόκο. Η δημοσιογράφος την είχε ρωτήσει «πώς είναι να είσαι ντίβα» με την Καμπαγιέ να απαντά: «Δεν αισθάνομαι ντίβα», προσπαθώντας να αποφύγει τη συζήτηση.
Τότε, η Ρόκο έγραφε: «Είναι πολύ κοντή. Τα μαλλιά της είναι βαμμένα μαύρα σαν πίσσα και είναι χτενισμένα σαν ένα μεγάλο κράνος. Φορά ένα μαύρο σιφόν, αν και είναι απόγευμα. Ισως, αυτό ήταν το μυστικό της. Ή μάλλον ήταν τα διαμάντια, τα οποία ήταν τοποθετημένα σε καλαθάκια χρυσού στα δάχτυλα και τους λοβούς της. Ή μήπως το χρυσό M που φορούσε στο χέρι της. Θα μπορούσε να είναι τα κομμάτια της ντίβας, που την κάνουν ντίβα;».
«Δεν αισθάνομαι ντίβα. Νιώθω σαν ένα άτομο που έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή στη μουσική. Προσπαθώ να την υπηρετήσω όσο καλύτερα μπορώ και να μοιραστώ με το κοινό το χάος με το οποίο γεννήθηκα», είχε δηλώσει η Καμπαγιέ προσθέτοντας: «Είμαι πρεσβευτής που μεταδίδει της ειδήσεις που θέλει ο συνθέτης να πει στο κοινό και αυτό είναι ένα είδος υπηρέτη... Να μεταδώσει ένα μήνυμα από έναν άνθρωπο που δεν ζει πια. Είναι μια μεγάλη ευθύνη. Είναι ένα είδος θαύματος».
Η Μονσερά Καμπαγιέ πάντα θεωρούσε τη φωνή της δώρου Θεού. Οι περισσότεροι σπουδαίοι καλλιτέχνες αισθάνονται ότι είναι μέρος ενός μεγάλου μυστηρίου στο οποίο έχουν επιλεγεί, αυθαίρετα, για να λάβουν ένα καταπληκτικό δώρο. Η Καμπαγιέ δεν αποτελούσε εξαίρεση.
«Ολοι μας έχουμε κάτι ιδιαίτερο όταν γεννιόμαστε. Ετσι μαζί μου γεννήθηκε αυτός ο ήχος... Για να το αναπτύξω, πρώτα αγάπησα τη μουσική και μετά της αφιερώθηκα. Είναι ένας τρόπος να πω ευχαριστώ για αυτό το θαυμάσιο δώρο. Επειδή δεν έχουν όλοι την ευκαιρία».
Το δώρο είναι... δώρο, αλλά χρειάζεται καλλιέργεια. Η σοπράνο δούλευε πολύ σκληρά και ένα από τα ενδιαφέροντά της ήταν να ανακαλύπτει παλιούς συνθέτες και το βράδυ να εργάζεται με τον πιανίστα της. Οταν δεν τραγουδούσε, μερικές φορές παρακολουθούσε κονσέρτα, αλλιώς έμενε σε ξενοδοχεία και έβλεπε τηλεόραση στο κρεβάτι.
Η Μονσερά Καμπαγιέ «έφυγε» από τη ζωή, αλλά το έργο της παραμένει γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία της όπερας.
Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα στην Βαρκελώνη.
