Δεν κάνουμε πια παιδιά -κάνουμε όλο και λιγότερα. Κι αν εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να αποφασίσουμε για τις γεννήσεις, δυστυχώς, είμαστε και οι μόνοι που δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για τους θανάτους.
Γι΄αυτό και η χώρα, η δική μας χώρα, μέσα στην κρίση και τα προβλήματα, μέσα στην ανασφάλεια και την ανεργία, βλέπει τον πληθυσμό της να μειώνεται συστηματικά.
Μέσα στο 2017 έφυγαν από τη ζωή περίπου σαράντα χιλιάδες άνθρωποι περισσότεροι από εκείνους που ήρθαν. Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, της γνωστής ΕΛΣΤΑΤ (δόθηκαν στη δημοσιότητα προχθές, 1η Οκτωβρίου 2018) δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας: Οι 88.554 γεννήσεις δεν «αντικατέστησαν» τους 124.501 θανάτους. Και σύμφωνα με τις αναλύσεις των ειδικών το φαινόμενο φυσικά και δεν είναι καινούργιο. Κάθε χρόνο μειώνονται οι αριθμοί στα παιδιά που γεννιούνται ενώ αυξάνονται οι αριθμοί στους θανάτους.
Μπορεί να ακούγεται λογικό, αλλά αν σκεφτεί κανείς την προβολή του φαινομένου στο μέλλον, τότε θα αντιληφθεί ότι η υπογεννητικότητα ισοδυναμεί με το τέλος μιας χώρας...
Διαβάστε το άρθρο της Μυρτώς Λοβέρδου για την υπογεννητικότητα στο Bovary.gr