Γιορτάζοντας έναν θάνατο

Δεν υπάρχει άνθρωπος στον «πολιτισμένο» κόσμο που έχει ζήσει την 11η Σεπτεμβρίου (και όσα ακολούθησαν), ο οποίος να μην έχει συνδέσει το όνομα του Μπιν Λάντεν με το «κακό». Δεν υπάρχει δηλαδή σήμερα κανείς που να μη χαίρεται που -κατά κάποιον τρόπο- κλείνει ο κύκλος της απειλής και της βίας, τουλάχιστον με τον Λάντεν πρωταγωνιστή. Γίνεται, όμως, να γιορτάζεις σε ολόκληρο τον κόσμο έναν θάνατο; Ο Paul Brandeis Raushenbush στη Huffington Post σχολιάζει…Είναι παράξενο και αντικρουόμενο συναίσθημα το να γιορτάζεις έναν θάνατο. Τα προφανή πιστεύω μου περιλαμβάνουν τη λύτρωση από το κακό και την πιθανή επικράτηση του καλού σε όλη την ανθρωπότητα. Ωστόσο, αισθάνθηκα αγαλλίαση όταν διάβασα τον τίτλο «ΝΕΚΡΟΣ» για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τα τελευταία δέκα χρόνια ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν η θρησκευτική προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Ήταν ένας φονταμελιστής και ζηλωτής των δικών του πιστεύω και πρόθυμος να σκοτώσει όσους πίστευαν κάτι διαφορετικό. Προσλάμβανε νεαρόκοσμο στις τάξεις του, καπηλευόμενος την απόγνωσή τους και εφάρμοζε τη βία στο όνομα του Θεού. Μέσα από τις δράσεις και τις απόψεις του βεβήλωνε το όνομα του Θεού και διέσυρε όλους τους ανθρώπους της πίστης.Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν αισθάνθηκε ποτέ τύψεις για τις δολοφονικές πράξεις του και την απόγνωση που άφηνε πίσω του. Θεωρούσε τις πράξεις του μέρος ενός αγώνα που του επέτρεπε να ξεπερνάει κάθε ηθικό δίλημμα. Αυτός και οι οπαδοί του δολοφονούσαν καθημερινά αθώους. Ήταν αδίστακτος, χρησιμοποιούσε την πίστη ως μέσο για να πραγματοποιήσει τα χειρότερα. Θα επαναλάβω τα λόγια του Προέδρου στην ανακοίνωσή του για το θάνατο του Μπιν Λάντεν: «Ο Μπιν Λάντεν δεν ήταν μόνο ένας μουσουλμάνος ηγέτης, ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος μουσουλμάνων». Ο θάνατός του προκαλεί ικανοποίηση όχι μόνο για όσα έκανε, αλλά επειδή δεν πρόκειται στο μέλλον να ξανακάνει τις ίδιες βίαιες πράξεις στο όνομα της θρησκείας. Όταν σκέφτομαι τον Μπιν Λάντεν σκέφτομαι τον διάβολο. Πρέπει όμως να είμαι προσεκτικός στους πανηγυρισμούς για το θάνατο του Μπιν Λάντεν. Ήμουν εφημέριος στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Δύο μέρες μετά τις επιθέσεις, μερικοί από τους σπουδαστές μου έκαναν μια έκθεση τέχνης που ονόμασαν η Κουζίνα της Ειρήνης για να διαμαρτυρηθούν. Σε ένα από τα εκθέματα κάποιος φοιτητής είχε τοποθετήσει ένα φιλμ με το πρόσωπο του Μπιν Λάντεν πάνω σε έναν καθρέφτη, έτσι που να μπορούμε να δούμε το πρόσωπό του να μας κοιτάζει μέσα απ’ τον καθρέφτη. Αυτό που ήθελε να δείξει είναι ότι υπήρχε μια ισοδυναμία ανάμεσα σε εμάς και τον Μπιν Λάντεν, αλλά και να τονίσει ότι το κακό δεν είναι κάτι που υπάρχει μόνο έξω από μας και που μπορούμε να το εντοπίσουμε και να το εξαφανίσουμε μια και καλή. Δεν διαχειρίζεσαι το κακό με αυτόν τον τρόπο. Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε εν δυνάμει να είμαστε καλοί, αλλά επίσης μπορούμε να είμαστε αμαρτωλοί και να κάνουμε τα χειρότερα. Είναι μεγάλος πειρασμός και επίσης επικίνδυνη πρακτική να ψάχνουμε στον κόσμο για κακούς ανθρώπους και να τους κάνουμε στόχους. Αυτό είναι ακριβώς ό,τι έκανε ο Μπιν Λάντεν. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, να μην κάνουμε αυτά που απεχθανόμαστε. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο που χρησιμοποιούμε τη θρησκεία και το όνομα του Θεού για να προωθήσουμε αυτά που θωρούμε σωστά ή για να εμποτίσουμε στους ανθρώπους το μίσος. Ας γιορτάσουμε βουβά… Ας είναι η ικανοποίησή μας συγκρατημένη και επικεντρωμένη στη δικαιοσύνη που επέρχεται σε όλους αυτούς που έχουν υποφέρει στα ματωμένα χέρια του Μπιν Λάντεν. Κι επίσης η δικαιοσύνη για τα εγκλήματα κατά του Θεού - επειδή χρησιμοποίησε τον Θεό ως όργανο για να προκαλέσει τρόμο και δυσπιστία στους ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών και εθνοτήτων. Ας βάλουμε το σώμα του Μπιν Λάντεν στο χώμα και μ’ αυτό τον τρόπο ας θάψουμε και τη βλάσφημη και καταστροφική του κληρονομιά. Σίγουρα η κρίση δεν μπορεί να γίνει από εμάς. Πιστεύω όμως στον ένα και μοναδικό Θεό και πιστεύω ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, όσον αφορά όλες τις ανταμοιβές του Παραδείσου, δεν θα απολαύσει τη συνάντησή του με το Θεό της Δημιουργίας.