Η ισοπεδωτική απάντηση μιας μητέρας όταν της είπαν πως κακομαθαίνει το μωρό της [εικόνα]

Έχετε κοιτάξει ποτέ κάποιον και βιαστήκατε αν τον κριτικάρετε χωρίς να γνωρίζετε την ιστορία του όλη; Αν ναι, τότε θα πρέπει να το διαβάσετε.

Η Κέλι Ντίρκις, μια μητέρα που υιοθέτησε ένα παιδί, κοιτούσε τη δουλειά της χωρίς να ενοχλεί κανέναν την ώρα που έκανε τα εβδομαδιαία ψώνια της σε σούπερ μάρκετ, με την κόρη της στο μάρσιπο στο στήθος της.

Ξαφνικά, από το πουθενά, μαι γυναίκα την πλησίασε και είπε πως με το να μεταφέρει έτσι το παιδί της, την «κακομαθαίνει» και πως το μωρό «δε θα μάθει ποτέ να είναι ανεξάρτητο».

Η Ντίρκις δεν απάντησε, απλά χαμογέλασε και συνέχισε με τα ψώνια της, αφού πρώτα φίλησε το κεφάλι της μικρής. Εντούτοις, μέσα της, πονούσε.

Η Ντίρκις, που έχει υιοθετήσει κι άλλα παιδιά με σύνδρομο Down, κατέφυγε στο Facebook μετά το συμβάν και έγραψε μια ανοιχτή επιστολή στην γυναίκα που την κριτίκαρε.

Η επιστολή προφανώς προκάλεσε την αντίδραση άλλων γυναικών, καθώς έχει μοιραστεί πάνω από 31.000 φορές.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή της:

«Αγαπητή κυρία στο Target,
Το έχω ξανακούσει, ξέρετε. Ότι κακομαθαίνω αυτό το μωρό. Ήσασταν πεπεισμένη ότι δε θα μάθει ποτέ να είναι ανεξάρτητη. Σας χαμογέλασα, φίλησα το κεφάλι της και συνέχισα τα ψώνια μου.
Αν ξέρατε μόνο όσα ξέρω.
Αν ξέρατε μόνο πώς πέρασε τους πρώτους 10 μήνες της ζωής της εντελώς μόνη μέσα σε ένα αποστειρωμένο ταπεράκι νοσοκομείου, χωρίς να την παρηγορεί κανένας παρά μόνο να πιπιλάει τα δάχτυλά της.
Αν ξέρατε μόνο πώς ήταν το πρόσωπό της τη στιγμή που ο υπεύθυνος του ορφανοτροφείου μου την παρέδωσε στην αγκαλιά μου την πρώτη φορά – φευγαλέες στιγμές ηρεμίας γεμάτες με απόλυτο τρόμο. Κανείς δεν την είχε κρατήσει έτσι ποτέ πριν και δεν είχε ιδέα τι έπρεπε να κάνει.
Αν ξέρατε ότι κάθόταν στην κούνια της, όταν ξυπνούσε και ποτέ δεν έκλαιγε – γιατί μέχρι τώρα κανείς δεν απαντούσε στα κλάματά της.
Αν ξέρατε ότι το άγχος ήταν ένα τυπικό μέρος της ημέρας της, και πως κουνιόταν μόνη της αντί, να την κουνά κάποιος για να την ηρεμήσει, μέσα στην κούνια της.
Αν ξέρατε ότι αυτό το μωρό στον μάρσιπο είναι πραγματικά «ανεξάρτητο» - και πως θα περάσουμε λεπτά, ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια προσπαθώντας να παρακάμψουμε αυτό το τμήμα του εγκεφάλου που ουρλιάζει «τραύμα» και «ανασφάλεια».
Αν ξέρατε μόνο όσα ξέρω.
Αν ξέρατε ότι αυτό το μωρό τώρα κλαψουρίζει όταν την ακουμπάω κάπου αντί για όταν την παίρνω αγκαλιά.
Αν ξέρατε ότι αυτό το μωρό τώρα πλέον «τραγουδά» κάθε πρωί και μετά τον υπνάκο της, επειδή ξέρει ότι η φλυαρία της θα φέρει κάποιον για να την σηκώσει από την κούνια και να της αλλάξει την πάνα.
Αν ξέρατε ότι αυτό το μωρό τώρα πλέον κοιμάται στα χέρια της μαμάς του ή του μπαμπά του αντί να κουνιέται μόνο του για να νανουριστεί.
Αν ξέρατε μόνο όσα ξέρω.
Το να κακομάθω αυτό το μωρό είναι η πιο σημαντική δουλειά που έκανα ποτέ και είναι προνόμιο. Θα την κουβαλάω για λίγο παραπάνω – ή όσο θα με αφήσει – γιατί μαθαίνει ότι είναι ασφαλής. Ότι ανήκει κάπου. Ότι την αγαπούν κάποιοι.
Αν ξέρατε μόνο...».


Φυσικά, πολλοί ήταν αυτοί που την έγραψαν μηνύματα υποστήριξης. Ένας σχολίασε: «Νομίζω ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες που τώρα συμφωνούν μαζί σου. Πόσο σπουδαίο είναι που ο κόσμος μαθαίνει για τα ορφανά με ειδικές ανάγκες επειδή μια μαμά έγραψε κάτι στο Facebook».

Ένας άλλος πρόσθεσε: «Ήταν πολύ όμορφο και με έκανε να κλάψω» και ένας τρίτος: «Σας ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε αυτό μαζί μας. Καταρχήν, τι όμορφο κοριτσάκι! Δεύτερον, γιατί οι άνθρωποι βιάζονται τόσο πολύ να κρίνουν; Και τέλος, είστε καταπληκτική!».