Νέες ταινίες: Ο Εντ Χάρις ταξιδεύει ως το μακρινό Κάνσας για ένα Κodachrome [κριτική & τρέιλερ]

Ο Εντ Χάρις ταξιδεύει ως το μακρινό Κάνσας για ένα Κodachrome, ζόμπι επιτίθενται σε ένα τρένο που κατευθύνεται στο Μπουσάν κι ένα έγκλημα αναζητάει τη λύση του στην Αργεντινή.

Οι ταινίες που θα δούμε στις κινηματογραφικές αίθουσες αυτήν την εβδομάδα.

Ζωή σε Φιλμ (Kodachrome)
Σκηνοθεσία: Μαρκ Ράσο
Παίζουν: Εντ Χάρις, Τζέισον Σουντεΐκις, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Μπρους Γκρίνγουντ

Περίληψη: Διαζευγμένος και στα πρόθυρα να χάσει τη δουλειά του, ο Ματ αιφνιδιάζεται από την απρόσμενη επίσκεψη της Ζούι, της κοπέλας που προσέχει τον άρρωστο και χρόνια αποξενωμένο πατέρα του, Μπεν. Εκείνη τον ενημερώνει ότι ο πατέρας του, ένας διάσημος φωτογράφος, είναι βαριά άρρωστος και του ζητάει να τους συνοδεύσει μέχρι το Κάνσας. Εκεί, ο Μπεν σκοπεύει να εμφανίσει φωτογραφίες τραβηγμένες σε Kodachrome, λίγο πριν κλείσει το τελευταίο εργαστήριο εμφάνισης αυτού του φιλμ που η Kodak αποσύρει οριστικά από την αγορά.

Ο Μαρκ Ράσο υπογράφει ένα άρτια ερμηνευμένο road trip, περιγράφοντας το τέλος μιας εποχής.

Βασισμένος στην αληθινή ιστορία του Kodachrome, ενός φιλμ που αποσύρθηκε οριστικά από την αγορά με την επικράτηση της ψηφιακής τεχνολογίας, κι σε ένα άρθρο των « New York Times» για το τελευταίο μηχάνημα στον κόσμο που εμφάνιζε Kodachrome σε ένα εργαστήρι στο Κάνσας, ο σεναριογράφος Τζόναθαν Τρούπερ («Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε») εμπνεύστηκε ένα υπέροχο ταξίδι.

Ο Ματ , ένας ανιχνευτής μουσικών ταλέντων, που ακόμα γοητεύεται από την αληθινή μουσική, κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, αν δεν κλείσει μια συνεργασία με ένα συγκρότημα που κάποτε το λάτρευε, όμως πλέον κινείται σε mainsterm δρόμους. Μια μέρα δέχεται την επίσκεψη της Ζούι, της κοπέλας που προσέχει τον άρρωστο κι ετοιμοθάνατο πατέρα του, τον Μπεν με τον οποίο έχει να μιλήσει χρόνια. Ο τελευταίος, διάσημος φωτογράφος, επιθυμεί να επισκεφτεί το τελευταίο εργαστήριο που θα εμφανίσει φωτογραφίες τραβηγμένες σε Kodachrome, λίγο πριν κλείσει. Αν και στην αρχή ο Ματ είναι εντελώς απρόθυμος να δεχτεί την πρόταση του εγωκεντρικού Μπεν, τελικά πείθεται καθώς αυτό το ταξίδι θα του εξασφαλίσει το ραντεβού με το συγκρότημα που θα τον σώσει επαγγελματικά. Τελικά όμως μέσα από αυτό το ταξίδι, που είναι ουσιαστικά μια διαδρομή στο παρελθόν, αυτοί οι τρεις άνθρωποι θα βρουν τη λύτρωση.

Ο Μαρκ Ράσο μέσα από μια τρυφερή οικογενειακή ιστορία που επενδύει στη σχέση πατέρα γιου, μιλάει τελικά για έναν κόσμο που εξελίσσεται, αποτίνοντας φόρο τιμής σε όσα αφήνουμε πίσω μας: στους δίσκους από βινύλιο, στη μουσική που γράφεται με νότες κι όχι με λάπτοπ, στις φωτογραφίες που κάποτε εμφανίζαμε από φιλμ. Με διάθεση νοσταλγίας αλλά χωρίς μιζέρια , μας συστήνει τρεις χαρακτήρες που αντιμετωπίζουν την εξέλιξη ως παρατηρητές , πριν γίνουν κι οι ίδιοι κομμάτι της, ενώ ταυτόχρονα αποχαιρετούν όλα όσα έχουν αγαπήσει. Η συγχώρεση κι η αποδοχή γίνεται λυτρωτική και για τους τρεις, ενώ η μνήμη για όσα έζησαν κι αγάπησαν μοιάζει καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία τους.
Επενδύοντας στις στιβαρές ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών του- ο Έντ Χάρις δίνει ρέστα για μια ακόμα φορά, σχεδιάζοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια , ενώ ο Τζέισον Σουντεΐκις και η Ελίζαμπεθ Όλσεν με μέτρο και εσωτερική ένταση στέκονται επάξια στο πλευρό ενός ιερού τέρατος της υποκριτικής- ο Ράσο κινηματογραφεί με φιλμ- δεν θα μπορούσε άλλωστε να κάνει διαφορετικά- μια ταινία που συγκινεί, κάνοντας ταυτόχρονα το δικό του σχόλιο για τον ψηφιακό κόσμο που καλούμαστε πλέον να ζήσουμε.

Έγκλημα στην αμμοθύελλα (Los que aman odian/ In Love and In Hate/)
Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Μάσι
Παίζουν: Γκιγιέρμο Φραντσέλα, Λουιζιάνα Λοπιλάτο

Περίληψη: Αργεντινή, μέσα της δεκαετίας του '40. Ο Ενρίκε Ούμπερμαν είναι ένας μοναχικός μεσήλικας εργένης γιατρός, που χρειάζεται επειγόντως διακοπές για να ξεκουραστεί. Επιλέγει να πάει στο ξενοδοχείο της ξαδέρφης του, που βρίσκεται σε μια ερημική παραλία. Για κακή του τύχη, η γυναίκα την οποία προσπαθεί να ξεχάσει, βρίσκεται εν αγνοία του στο ίδιο ξενοδοχείο.

Μια αστυνομική περιπέτεια μυστηρίου σε στυλ Αγκάθα Κρίστι, αυτή τη φορά με φόντο την Αργεντινή.

Βασισμένος στο βιβλίο « Όποιος Αγαπά Μισεί» των Μπιόυ Καζάρες και Σιλβίνα Οκάμπο, ο Αλεχάντρο Μάσι με μια καλή αναπαράσταση της εποχής ξετυλίγει το νήμα μια δολοφονίας.
Σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, που στέκει απελπιστικά μόνο του σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία που πλήττεται από ισχυρές αμμοθύελλες, συναντιούνται πρόσωπα που τους ενώνει μια παράξενη κοπέλα, η Μάρη. Εκείνη, όμορφη, ανεξάρτητη και καλλιεργημένη, προκαλεί συνεχώς τους άνδρες και προκαλεί άλλου είδους « θύελλες» . Ανάμεσά τους ο πρώην εραστής και ομοιοπαθητικός γιατρός Ενρίκε Ούμπερμαν, αλλά κι ο αρραβωνιαστικός της αδερφής της. Η ζήλια και το πάθος κυριαρχούν, οπότε αναπόφευκτα μια μέρα συμβαίνει η αναμενόμενη δολοφονία. Οι ύποπτοι είναι αρκετοί, αφού πολλοί ένοικοι του ξενοδοχείου αγαπούσαν και μισούσαν το θύμα.
Αν και στις περισσότερες ταινίες μυστηρίου στην αρχή γίνεται ο φόνος, και στη συνέχεια με φλας μπακ παρακολουθούμε πώς έγιναν τα πράγματα μέχρι να φτάσουμε στον ένοχο, ο Μάσι ακολουθεί μια γραμμική αφήγηση, οπότε η δολοφονία συμβαίνει μετά το μέσο της ταινίας. Το υποψήφιο θύμα είναι δεδομένο από την αρχή και η λύση της υπόθεσης που εδώ δεν έρχεται από τον επιθεωρητή ως είθισται, είναι αρκετά εμφανής, ειδικά για τους φαν του είδους. Η σκηνοθεσία όμως του Μάσι και οι ερμηνείες των ηθοποιών δημιουργούν σασπένς και ενδιαφέρον στον θεατή.
Το αρνητικό είναι ότι η δράση εστιάζει ως επί το πλείστον σε τέσσερα πέντε πρόσωπα, χωρίς να εμπλέκει τους υπόλοιπους ένοικους του ξενοδοχείου, που ούτε για μια στιγμή δεν μπορούν να θεωρηθούν ύποπτοι, πράγμα που ποτέ δεν έκανε η Κρίστι. Όμως ο Μάσι επενδύει στις ψυχοσυνθέσεις των χαρακτήρων και στις ισχυρές σχέσεις των κεντρικών προσώπων, χρησιμοποιώντας τους δευτερεύοντες ρόλους αποτελεσματικά, ενώ ταυτόχρονα συνδυάζει εύστοχα το φαινόμενο της αμμοθύελλας με την εσωτερική κατάσταση των προσώπων του.

Το Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών (Train to Busan)
Σκηνοθεσία: Γιέον Σανγκ-χο
Παίζουν: Γκονγκ Γιου, Μα Ντονγκ-σέοκ, Γιουνγκ Γιου-μι, Κιμ Σου-αν

Περίληψη: Ένας αγνώστου ταυτότητας ιός σαρώνει τη Νότια Κορέα, εξελίσσεται σε πανδημία και μεταμορφώνει τους κατοίκους της σε ζωντανούς νεκρούς. Η Κυβέρνηση αναγκάζεται να θέσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου δεν είναι αρκετή. Οι μοναδικοί σώοι επιβάτες μιας υπερταχείας με προορισμό το Μπουσάν, που έχει αποκλείσει τη μετάδοση του ιού, πρέπει να παλέψουν μέχρι θανάτου για να επιβιώσουν. Ο Σέοκ-γου, ένας χωρισμένος χρηματιστής, θα πολεμήσει με νύχια και με δόντια για να σώσει τη μικρή του κόρη. Στα 453 χιλιόμετρα αυτής της αιματηρής διαδρομής, οι επιβάτες θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν ζωντανοί.

Βραβευμένο ως Καλύτερη Ταινία και Καλύτερη Ασιατική Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Fantasia του Montreal, το κορεάτικο blockbuster του Γιέον Σανγκ-χο – μάλιστα πρόκειται για την πρώτη κορεάτικη παραγωγή με ζόμπι, αν και η λέξη αναφέρεται μόνο μια φορά στην ταινία- , προσφέρει στους λάτρεις τους είδους καταιγιστική δράση, αλλά και μια συγκινητική ιστορία.

Ο Γιέον Σανγκ-χο έχει γυρίσει το 2006 μια ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Seoul Station», που είναι ουσιαστικά το prequel του «Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών». Αυτή τη φορά στην πρώτη του live action απόπειρα, ξαναβάζει δυναμικά την Νότιο Κορέα στον χάρτη του horror, κινηματογραφώντας με ένταση κι ορμή ζωντανούς νεκρούς μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον ενός τρένου.
Ενώ λοιπόν όλη η χώρα πλήττεται από έναν ιό, οι αμόλυντοι επιβάτες μιας αμαξοστοιχίας πρέπει να δώσουν μάχη για να επιβιώσουν. Ανάμεσά τους κι ο Σέοκ- γουκ που θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει τη μικρή του κόρη.
Χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία τους είδους , αλλά και φανερά επηρεασμένος από τη δική του κουλτούρα -η κάθαρση, ας πούμε ,που επιδιώκει είναι ένα στοιχείο που σπανίως απασχολεί τους δημιουργούς ανάλογων ταινιών- , ο κορεάτης σκηνοθέτης εξαπολύει ορδές από ζόμπι, χτίζει δυνατές σχέσεις, αφήνει ακόμα και μερικές κοινωνικές νύξεις, αναφερόμενος με πλαγίους τρόπου στην επιδημία πνευμονίας που είχε ξεσπάσει στη χώρα του πριν από μερικά χρόνια, οδηγώντας την κυβέρνηση σε αναποτελεσματικά μέτρα, που δημιούργησαν χάος. Έτσι με γρήγορη κάμερα και συνέπεια στην κινηματογράφηση του, ο Σανγκ- χάο ανεβάζει στο κόκκινο την ένταση και την αγωνία, κάνοντας το ταξίδι με αυτό το τρένο αξιομνημόνευτο, ακόμα και για όσους δεν αγαπούν τις ταινίες με ζόμπι.

Για Καλό και Για Κακό (Ôtez-moi d’ u nDoute/ Just for sure)
Σκηνοθεσία: Καρίν Ταρντιέ
Παίζουν: Φρανσουά Νταμιέν, Σεσίλ Ντε Φρανς, Γκι Μαρσάντ, Αντρέ Βιλμς

Περίληψη: Τα πάνω, κάτω έρχονται στη ζωή του Εργουάν, που ζει καθαρίζοντας ξεχασμένες βόμβες και νάρκες στη γαλλική περιφέρεια, όταν μαθαίνει πως ο πατέρας που τον μεγάλωσε δεν είναι ο πραγματικός. Έτσι ξεκινάει διακριτικά να ανακαλύψει τον βιολογικό του πατέρα και καταφέρνει να εντοπίσει τον Τζόσεφ, έναν αξιαγάπητο παππούλη. Όταν τα πράγματα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια σειρά, μια άλλη αναπάντεχη «βόμβα» χτυπάει τον Εργουάν, με τη μορφή της όμορφης Άννα. Μόνο που η Άννα είναι η κόρη του Τζόσεφ!

Μια τεράστια εμπορική επιτυχία από τη Γαλλία που έκανε την πρεμιέρα της στο απαιτητικό Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του 70ού Φεστιβάλ Καννών.
Ο Εργουάν, πατέρας μιας νεαρής ανύπαντρης εγκύου , που περιμένει παιδί από έναν άγνωστο Ζορό που γνώρισε σε ένα αποκριάτικο πάρτι, ανακαλύπτει πως ο άνδρας που θεωρεί πατέρα του, δεν είναι ο βιολογικός γονιός του. Έτσι με τη βοήθεια μιας ιδιωτικής ντετέκτιβ θα μάθει πως ένας ηλικιωμένος κύριος ευθύνεται για τη γέννησή του, τον οποίο θα επιδιώξει να συναντήσει. Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει τυχαία μια γοητευτική γιατρό που θα την ερωτευτεί. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται , όταν ανακαλύψει η εκλεκτή της καρδιάς του πως μπορεί να είναι αδελφή του.
Αν όλα αυτά σας ακούγονται σαν σενάριο μιας κακόγουστης σαπουνόπερας, δεν έχετε άδικο, καθώς στο «Για καλό κια για κακό», οι συμπτώσεις δίνουν και παίρνουν. Παρ’ όλα αυτά Καρίν Ταρντιέ διαχειρίζεται αυτή την περίπλοκη ιστορία, έχοντας ως βασικό της άξονα την ιδέα πως την οικογένειά μας μπορούμε να τη διαλέξουμε, όπως και την αγάπη.
Η Γαλλίδα δημιουργός με χιούμορ και τρυφερότητα, αν χωρίς κινηματογραφικές εκπλήξεις, δημιουργεί καλοδομημένες σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα της ιστορίας, ακόμα κι αν αυτά δεν έχουν βασικό ρόλο, κι έτσι φτιάχνει μια ταινία συνόλου, με ανάλαφρή διάθεση. Δυστυχώς όμως η ρομαντική της πρόθεση την οδηγεί σε ένα τραβηγμένο από τα μαλλιά φινάλε, που στέκει μετά βίας.

Παντρέψου με, ρε φίλε! (Marry me Dude- Εpouse-Moi Mon Pote)
Σκηνοθεσία: Ταρέκ Μπουνταλί
Παίζουν: Φιλίπ Λασό, Ταρέκ Μπουνταλί, Σαρλότ Γκαμπρίς

Περίληψη: Ο Γιασίν κατάγεται από ένα χωριό του Μαρόκο και οι συγχωριανοί του ένωσαν τις δυνάμεις τους για να τον στείλουν να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Παρίσι. Κι ενώ το μέλλον του διαφαίνεται λαμπρό, συμβαίνει κάτι απροσδόκητο: ο Γιασίν αποτυγχάνει στις εξετάσεις του. Προκειμένου να μην απογοητεύσει την οικογένειά του, ο νεαρός αποφασίζει να παντρευτεί τον καλύτερό του φίλο, τον Φρεντ, ώστε να συνεχίσει την προσπάθειά του, χωρίς τον φόβο της απέλασης.

Ο Ταρέκ Μπουνταλί σκηνοθετεί μια πρόχειρη κωμωδία που αντιμετωπίζει το μεγάλο θέμα της άδειας παραμονής των μεταναστών με φαρσική διάθεση και κακόγουστο χιούμορ.

Για να μπορέσει ο Mαροκινός Γιασίν να πάει να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Παρίσι, όλοι οι συγγενείς και φίλοι του από το χωρίο έδωσαν ένα μικρό ποσό. Όμως εκείνος έχει αποτύχει στις εξετάσεις, οπότε πλέον δεν μπορεί να έχει φοιτητική βίζα. Ο Γιασίν δεν θέλει με κανέναν τρόπο να απογοητεύσει την οικογένειά του. Η μόνη του λύση είναι να κάνει ένα λευκό γάμο για να εξασφαλίζει την πολυπόθητη άδεια παραμονής. Όμως οι γυναίκες θέλουν πολλά ανταλλάγματα για να του κάνουν τη χάρη, οπότε εκείνος αναγκάζεται να παντρευτεί τον κολλητό του φίλο Φρεντ. Μόνο που την υπόθεση του στο γραφείο μετανάστευσης αναλαμβάνει ένας καχύποπτός επιθεωρητής, αποφασισμένος να ξεσκεπάσει τον ψεύτικο γάμο. Όταν η υπερπροστατευτική μητέρα του Γιασίν εμφανίζεται απροειδοποίητα και η Κλερ, ο έρωτας της ζωής του, κάνει ένα αναπάντεχο come back , το τέλειο σχέδιό του αρχίζει να καταρρέει.
Ο Μπουνταλί χρησιμοποιεί όλα τα φτηνά στερεότυπα μιας κακής κωμωδίας- νυμφομανείς ηλικιωμένες, έξαλλους γκέι, μπαλαφάρες, φτηνά αστεία- και τα αναμειγνύει με κλισέ συνταγές άνευρων ρομαντικών κομεντί σε μια ταινία που είναι απορίας άξιο αν τελικά πραγματικά θέλει να προβληματίσει μέσα από τον κωμικό της τόνο για ένα μείζον θέμα της εποχής, ή απλώς παρωδεί μια σοβαρή κατάσταση. Η δε παρουσίαση των Μαροκινών και του τρόπου ζωής τους είναι τόσο κιτς που πράγματι απορεί κανείς για το αν ο δημιουργός είναι όντως Mαροκινός.

Επαναπροβολές:

Σινεμά ο Παράδεισος (Nuovo Cinema Paradiso)
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Τζουζέπε Τορνατόρε
Παίζουν: Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ Περέν, Σαλβατόρε Κάσιο

Περίληψη: Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 σε ένα χωριό της Σικελίας, ένα αγόρι ανακαλύπτει τη μαγεία του σινεμά και γίνεται φίλος με τον μηχανικό προβολής του συνοικιακού κινηματογράφο, τον οποίο και αντικαθιστά όταν αυτός τυφλώνεται σε ένα ατύχημα.

Η πολυβραβευμένη ταινία -ύμνος στον κινηματογράφο με την υπογραφή του Τζουζέπε Τορνατόρε και τη μουσική επιμέλεια του Ένιο Μορικόνε, που κυκλοφόρησε το 1988 και πήρε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Η ταινία αφηγείται τη ζωή σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας, όπου ο νεαρός Τότο γίνεται φίλος με τον Αλφρέντο, τον μηχανικό προβολής του τοπικού σινεμά. Μέσα από τη φιλία τους, ο Τότο αποκτά έναν πατέρα που ποτέ δεν είχε, ενώ μαγεύεται από τον κινηματογράφο και τις ταινίες. Παράλληλα, βλέπουμε πώς η έβδομη τέχνη επηρεάζει τους κατοίκους του χωριού και τους ενώνει μέσα από τις ιστορίες της. Καθώς μεγαλώνει ο Τότο, έρχεται η ώρα που θα πρέπει να αποχαιρετήσει τους γνωστούς του για να αναζητήσει την τύχη του στην πόλη. Ύστερα από τριάντα χρόνια, όταν ενημερώνεται για τον θάνατο του Αλφρέντο, επιστρέφει στο χωριό του για την κηδεία.

Ο Τζουζέπε Τορνατόρε αφηγείται μια τρυφερή ιστορία με αυτοβιογραφικά στοιχεία για τον μικρό Σαλβατόρε ή Τότο και τη σχέση του με τον κινηματογράφο στην επαρχία της Ιταλίας, σε μια εποχή που το συνοικιακό σινεμά αποτελούσε διέξοδο δίνοντας στον Τότο αλλά και σε όλη την τοπική κοινωνία, δύναμη να ονειρεύεται.

Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο (Le Samurai-1967)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Μελβίλ
Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Φρανσουά Περιέρ, Ναταλί Ντελόν

Περίληψη: Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, ο οποίος σχεδιάζει με κάθε λεπτομέρεια τους φόνους του, κάνει το μοιραίο λάθος και βρίσκεται σε δεινή θέση.

Το αριστούργημα του Ζαν-Πιερ Μελβίλ, ενός από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της αστυνομικής παράδοσης του γαλλικού σινεμά, κυκλοφορεί σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες, πενήντα χρόνια μετά από την πρώτη του προβολή.

Ο Ζεφ Κοστελό είναι ένας επαγγελματίας δολοφόνος που εκτελεί τα συμβόλαιά του με απόλυτη ψυχρότητα, φροντίζοντας πάντα να έχει ακλόνητα άλλοθι. Κάνει το μοιραίο λάθος όμως και μετά τη δολοφονία του ιδιοκτήτη ενός νυχτερινού κλαμπ, αφήνει πίσω του μάρτυρες. Ο κλοιός στενεύει, καθώς αστυνομία και εντολείς τον αναζητούν μανιασμένα.

Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (Three Days of the Condor-1975)
Σκηνοθεσία: Σίντνεϊ Πόλακ
Παίζουν: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Φέι Ντάναγουεϊ, Μαξ φον Σίντοφ

Περίληψη: Ένας ερευνητής της CIA, ανακαλύπτοντας τυχαία κάποιες «ατασθαλίες» μέσα στην υπηρεσία του, βρίσκεται εκτεθειμένος σε θανάσιμους κινδύνους.

Συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ του 1975 σε σκηνοθεσία του Σίντνεϊ Πόλακ και σενάριο των Ντέιβιντ Ρέιφιλ και Λορένζο Σιμπλ Τζ, που βασίστηκαν στη ομώνυμη νουβέλα του Τζέιμς Γκρέιντι. Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερου μοντάζ και Χρυσής Σφαίρας Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε δραματική ταινία.

Ο Τζο Τάρνερ είναι αναλυτής της CIA, με το κωδικό όνομα «Κόνδορας». Εργάζεται στην Αμερικανική Λογοτεχνική και Ιστορική Λέσχη στην Νέα Υόρκη, που στην πραγματικότητα είναι γραφείο της CIA. Διαβάζει βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά από όλο τον κόσμο, ψάχνοντας για κρυμμένα μηνύματα. Ο Τάρνερ θα ετοιμάσει μια αναφορά για κάποιες παράξενες ενότητες ενός βιβλίου που βρήκε και θα τη στείλει στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας. Κατά τη διάρκεια ενός ολιγολέπτου διαλείμματος, θα βγει από τη λέσχη και θα πάει σε ένα κοντινό καφέ για να φάει κάτι.Εν τω μεταξύ δύο άντρες θα δολοφονήσουν όλους τους συνεργάτες του. Επιστρέφοντας, ο Τάρνερ θα σοκαριστεί από το θέαμα, αντικρίζοντας παντού πτώματα.

Αποχαιρετισμός στα όπλα (Α farewell to arms-1932)

Σκηνοθεσία: Φρανκ Μπορζέιτζ
Παίζουν: Γκάρι Κούπερ, Έλεν Χέιζ, Αντόλφ Μενζού

Περίληψη: Ο έρωτας μιας αδελφής-νοσοκόμας του Ερυθρού Σταυρού με έναν Αμερικάνο που πολεμούσε στην Ιταλία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κακουχίες που πέρασε και το τραγικό της τέλος, μέσα από τα μάτια του Χέμινγουεϊ.

Η πρώτη κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που απέσπασε Όσκαρ φωτογραφίας και ήχου.
Ένας νεαρός Αμερικανός εθελοντής στο Ιταλικό Υγειονομικό Σώμα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, συναντά στο μέτωπο και ερωτεύεται την Κάθριν Μπάρκλεϋ, μια βρετανίδα νοσοκόμα. Κάποια στιγμή, εκείνος τραυματίζεται στο γόνατο από το θραύσμα μιας οβίδας, οπότε νοσηλεύεται για μεγάλο διάστημα. Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας γενικής υποχώρησης, κινδυνεύει να εκτελεστεί από την Ιταλική Στρατιωτική Αστυνομία. Έτσι αποφασίζει να δραπετεύσει και το σκάει με την Κάθριν στην Ελβετία.

Ο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» είναι μια αξεπέραστη περιγραφή του πολέμου, εμπνευσμένος από τις εμπειρίες του ίδιου του Χέμινγουέι. Ο Αμερικανός συγγραφέας περιγράφει τον φόβο, το χάος, τη φιλία μέσα από την ολοκληρωτική καταδίκη κάθε εχθροπραξίας, και ταυτόχρονα αφηγείται μια εξαιρετική ερωτική ιστορία, που πλέον θεωρείται κλασική.
.