Η αγάπη φαίνεται πως ξεπερνά τα εθνικά πάθη, αφού 17 χρόνια μετά την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, γεννήθηκε ο μικρός Γιουσούφ, το πρώτο παιδί από πατέρα μουσουλμάνο και μητέρα Σερβοβόσνια ορθόδοξη.
Ο νεογέννητος Γιουσούφ από τη Σρεμπρένιτσα είναι μόλις 42 ημερών, υγιέστατος και χαμογελαστός. 'Εχει πολύ καιρό μπροστά του μέχρι να μάθει την τραγική ιστορία του τόπου όπου γεννήθηκε. Oι γονείς του ωστόσο αποτελούν ζωντανό παράδειγμα πως η ειρηνική συμβίωση Βόσνιων μουσουλμάνων και Σερβοβόσνιων ορθόδοξων είναι (και πάλι) δυνατή.
Ο νεαρός πατέρας Αλμίρ Σαλίχοβιτς κάνει ήδη σχέδια με τη 23χρονη σύζυγό του, Ντούσικα για την ανατροφή του παιδιού τους με φόντο τα ερείπια που άφησε πίσω του ο σκληρός εμφύλιος πόλεμος στην πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία.
Λίγα μόλις μέτρα μακριά από το νεόδμητο σπίτι τους βρίσκεται το νεκροταφείο του Ποτοκάρι όπου βρίσκονται θαμμένα χιλιάδες πτώματα μουσουλμάνων της περιοχής οι οποίοι είχαν σφαγιαστεί το 1995 από δυνάμεις Σερβοβόσνιων. Ανάμεσά τους και πολλοί συγγενείς του Αλμίρ.
Οι μνήμες από το «μαύρο» καλοκαίρι του 1995 είναι ακόμη νωπές, ωστόσο η αγάπη του Αλμίρ και της Ντούσικα, ξεπέρασε τα ιστορικά ταμπου.
Η γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα
Κατά τη διάρκεια των εθνικών συγκρούσεων στη Γιουγκοσλαβία, τη δεκαετία του 1990 γράφτηκε στην πόλη της Σρεμπρένιτσα μια από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας. Τον Ιούλιο του 1995 πάνω από 8.000 μουσουλμάνοι άνδρες όλων των ηλικιών σφαγιάστηκαν σύμφωνα με τις διαταγές του στρατιωτικού τους ηγέτη Ράτκο Μλάντιτς παρά την «εποπτεία» Ολλανδών κυανόκρανων στην περιοχή. Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα χαρακτηρίστηκε ως Γενοκτονία από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και οι υπαίτιοι κατηγορούνται ακόμη για σοβαρά εγκλήματα πολέμου.
Ο Αλμίρ ήταν μόλις 16 ετών όταν τον Ιούλιο του 1995 είδε την οικογένεια κυριολεκτικά να ξεκληρίζεται και μετά τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την πόλη ακολουθώντας το το ειδικό κομβόι των Ηνωμένων Εθνών για τη μεταφορά του άμαχου πληθυσμούς στην πόλη Βάλιεβο.
Η Ντούσικα Ρέντουλιτς, με καταγωγή από τα κροατικά παράλια δεν θυμάται παρά αμυδρά τον πόλεμο. Τότε υποχρεώθηκε με την οικογένειά της να καταφύγει και εκείνη στο Βάλιεβο για να δουλέψουν στα χωράφια της περιοχής. Εκεί γνώρισε τον μέλλοντα σύζυγό της την άνοιξη του 2010.
Η αγάπη πάνω από τα εθνικά μίση
«Αυτό που μετράει είναι η αγάπη. Μπορεί να νικήσει τα πάντα. (...) Για τον Αλμίρ και μένα δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ερωτευθήκαμε με την πρώτη ματιά και ήξερα εξαρχής πως ήταν για μένα η σωστότερη επιλογή», λέει η Ντούσικα στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt».
Τα μίση του παρελθόντος που δίχασαν μια ολόκληρη χώρα αποτελούν γι' αυτούς πλέον Ιστορία. Δεν ξεχνούν τη γενοκτονία των μουσουλμάνων της Βοσνίας αλλά κοιτάζουν μπροστά.
«Σέβομαι απόλυτα τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του άντρα μου, το ίδιο και αυτός τις δικές μου. Όταν μεγαλώσει ο μικρός, θα ήθελα πολύ να επισκεφτούμε μαζί ένα τζαμί. Θα είναι και για μένα άλλωστε πρωτόγνωρη εμπειρία», λέει η Σερβοβόσνια μητέρα στη γερμανική εφημερίδα.
Το δημοσίευμα επισημαίνει πως σήμερα η Σρεμπρένιτσα έχει μόνο 7.000 έναντι 37.000 που είχε πριν τον εμφύλιο. Πλέον τα σημαντικά προβλήματα δεν είναι εθνοτικά αλλά κοινωνικά αφού η ανεργία και η οικονομική εξαθλιωση ταλανίζουν τον ντόπιο πληθυσμό.