Η Λουίζ Μπράουν είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που γεννήθηκε μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF- In Vitro Fertilization).
Η αμφιλεγόμενη γέννησή της το 1978 προκάλεσε αίσθηση σε όλο τον κόσμο και έφερε στο επίκεντρο την συζήτηση για τη δεοντολογία της διαδικασίας ενώ παράλληλα αποτέλεσε έναν φάρο ελπίδας για εκατομμύρια άτεκνα ζευγάρια σε όλο τον κόσμο.
«Σήμερα είναι τα 40α γενέθλιά μου. Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, θα προτιμούσα να κρατήσω αυτό το γεγονός για τον εαυτό μου. Όμως, σε όλο τον κόσμο, ο εορτασμός των γενεθλίων μου είναι και ο εορτασμός της 40ης επετείου της εξωσωματικής γονιμοποίησης – τη διαδικασία που οδήγησε στην γέννησή μου» λέει η 40χρονη Λουίζ.
Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα, περίπου 8 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν γεννηθεί σε όλο τον κόσμο μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης μετά την εφεύρεση της δικής της. Μια έκθεση στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου αναφέρει για 6 εκατομμύρια – κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος για τον ακριβή αριθμό, καθώς κάθε μέρα γεννιούνται πολλά μωρά μέσω τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Αυτή είναι η ιστορία της Λουίζ
Όταν γεννήθηκα ο Πάτρικ Στεπτόε και ο Ρόμπερτ Έντουαρντς, οι δύο άνδρες που σκέφτηκαν την τεχνική αυτή, είχαν προτείνει το μεσαίο μου όνομα να είναι Joy (χαρά). Είπαν ότι η γέννησή μου θα έφερνε χαρά σε τόσους πολλούς ανθρώπους.
Σαράντα χρόνια και εκατομμύρια μωρά μετά, πολλοί θα συμφωνήσουν ότι είχαν δίκιο.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση με τις πολλές μορφές της, φέρνει ελπίδα στους ανθρώπους που είναι απεγνωσμένοι πως δε θα αποκτήσουν ποτέ παιδί. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στις δεκαετίες που έχουν περάσει, αλλά η επιθυμία για μωρό σε ένα ζευγάρι δεν έχει αλλάξει.
Η μητέρα μου, Λέσλι Μπράουν, πήγε στο γιατρό υποφέροντας από κατάθλιψη. Πονούσε από την ανικανότητά της να κάνει παιδί με τον πατέρα μου, τον Τζον.
Όταν άκουσαν γι’ αυτό το πείραμα, τους έδωσαν ελπίδα. Παρόλο που δεν είχε ξαναγίνει, ήταν κάτι στο οποίο θα μπορούσαν να στηριχτούν και ευτυχώς οδήγησε στη γέννησή μου.
Αργότερα, τους βοήθησε ξανά, με την αδερφή μου Νάταλι να γεννιέται το 1982 αλλά τότε η αδερφή μου ήταν το 40ο παιδί που γεννιέται μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Το ίδιο αυτό ταξίδι ακολούθησαν κι άλλα ζευγάρια μέχρι σήμερα και χάρη στους πρωτοπόρους, ο δρόμος είναι πλέον πιο εύκολος από ποτέ.
Φυσικά, υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τα ποσοστά επιτυχίας των διαφόρων τεχνικών. Δυστυχώ,ς κάποια πράγματα δεν είναι αποτελεσματικά για όλους. Η ηθική συζήτηση για το πόσο μακριά μπορεί να πάει η επιστήμη στη γενετική. Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι τώρα μια παγκόσμια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και εξαρτάται από το πού ζεις και από το ποια βοήθεια διατίθεται – και με ποιο κόστος.
Κάθε μέρα πολλές γυναίκες και άνδρες ξεκινούν αυτό το ταξίδι. Πρώτα πρέπει να βρουν το θάρρος να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Πρέπει να μοιραστούν τα προβλήματά τους με τους γιατρούς και τους ειδικούς. Κάποιο το κρύβουν από τους πιο κοντινούς φίλους και την οικογένειά τους.
Μπορεί να χρειαστούν κάτι απλό ή μπορεί να χρειαστούν χειρουργικές επεμβάσεις – όπως έκανε η μητέρα μου – προτού επιχειρηθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτές τις ημέρες υπάρχουν δίαιτες, φάρμακα, ενώ χρησιμοποιούνται ακόμη και ρομποτικά και είναι δύσκολο για κάποιον που βρίσκεται στο κέντρο όλων αυτών να επικεντρωθεί στην πραγματική του επιθυμία – να είναι σε θέση να κρατήσει το δικό του μωρό στην αγκαλιά του.
Δυστυχώς, οι πρωτοπόροι, η μαμά και ο μπαμπάς μου, ο Πάτρικ Στεπτόε, ο Ρόμπερτ Έντουαρντς και ας μην ξεχνάμε τον εκπληκτικό βοηθό Τζιν Πάρντι, που έμεινε όλη τη νύχτα για να παρακολουθεί τα κύτταρα που έγιναν εγώ, να διαχωρίζονται σε ένα σε ένα πιατάκι Petri – έχουν πεθάνει όλοι.
Βεβαίως, η μαμά μου δε θα φανταζόταν ποτέ τι θα οδηγούσε η γέννησή μου.
Σαράντα χρόνια μετά, άλλοι επιστήμονες πιέζουν τα όρια, οι εμβρυολόγοι επινοούν νέες τεχνικές και τα ηθικά ζητήματα εξακολουθούν να τίθενται. Η εξωσωματική γονιμοποίηση παίζει τεράστιο ρόλο στην μεταβαλλόμενη μορφή των οικογενειών, με τα ζευγάρια ιδίου φύλου να μπορούν τώρα να γίνουν γονείς.
Έχω δει την εξωσωματική γονιμοποίηση να εξελίσσεται από εμένα σε ένα μικρό δωμάτιο στο Όλντχαμ με τη μαμά και τον μπαμπά μου, σε μια διαδικασία παγκόσμιας εμβέλειας.
Για τους άνδρες και τις γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν εξωσωματική γονιμοποίηση το μόνο που έχω να πω είναι: «Ποτέ μην εγκαταλείπετε την ελπίδα» Στους γιατρούς και τους εμβρυολόγους λέω: «Συνεχίστε την καλή δουλειά». Και σε όσους εμπλέκονται στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε κάποιο στάδιο: «Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε εκ μέρους όλων των εκατομμυρίων μωρών».
Κάποτε ήμουν η μόνη στον κόσμο. Τώρα, υπάρχουν εκατομμύρια σαν εμένα και δεν μπορεί πλέον κανείς να μας αγνοεί.