«Μαμά, θα έρθεις μαζί μου να του πάρω δώρο... Την άλλη εβδομάδα έχει τα γενέθλιά του».
Περιχαρής η μάνα, αποδέχτηκε την πρόσκληση της 18χρονης κόρης της, να την συνοδεύσει να στα μαγαζιά για να αγοράσουν δώρο στον φίλο της.
«Τι σκέφτεσαι να του χαρίσεις;». Στην ερώτησή της πήρε μια συγκεχυμένη απάντηση. Δεν πολυκατάλαβε. Σίγουρα κάτι θα είχε στο μυαλό της η κόρη της, αλλά ήθελε και το δικό της γούστο.
Στο μεταξύ η μάνα γύρισε πίσω τον χρόνο, στα δικά της αντίστοιχα δώρα, τότε που τα αγόραζε κρυφά, γιατί στο σπίτι δεν ήξεραν ότι τα έχει με τον Δημήτρη. Πού να σκεφτεί να προτείνει στη μάνα της να πάνε μαζί να του ψωνίσουν. Μια κολώνια, ένα μπρελόκ, ένα Τ-Shirt, ήταν τα πιο συνηθισμένα. Του έγραφε και μία κάρτα γεμάτη καρδούλες, και «σ΄αγαπώ», και με την δική της καρδιά να τρέμει, του το έδινε. «Θα του αρέσει;», αναρωτιόταν. Από την αντίδρασή του θα καταλάβαινε. Αν μετά φορούσε την κολώνια ή το T-Shirt, αν χρησιμοποιούσε το μπρελόκ στα κλειδιά του. Τι αγωνία...
«Πού θα πάμε;», ρώτησε τη μέρα που θα έβγαιναν για ψώνια.
Η απάντηση την αποστόμωσε. Είχε διαλέξει ένα από τα αυτά τα πολυκαταστήματα με ηλεκτρονικά, που πουλούσαν κινητά και τα συναφή εξαρτήματα...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου της Μυρτώς Λοβέρδου στο bovary.gr