Ολος ο τύπος αναφέρεται σήμερα με έμφαση στο θάνατο του ιταλού συγγραφέα Αντόνιο Ταμπούκι, του ανθρώπου που έγινε γνωστός, με το μυθιστόρημα «Έτσι ισχυρίζεται ο Περέϊρα» και αφιέρωσε το χρόνο του στη μετάφραση, μελέτη και διάδοση του έργου του μεγάλου Πορτογάλλου συγγραφέα Φερνάντο Πεσόα.
Ο Αντόνιο Ταμπούκι, πέθανε στη Λισαβόνα χθες, σε ηλικία 68 ετών, ύστερα από μακρά ασθένεια. Ο διεθνούς φήμης συγγραφέας είχε Πορτογαλίδα σύζυγο, δίδασκε πορτογαλική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο από το 1974 και η κηδεία του θα γίνει στη Λισαβόνα, την ερχόμενη Πέμπτη.
«Τα μυθιστορήματά του μεταφράστηκαν σε σαράντα γλώσσες. Ο Ταμπούκι ήταν και ένα ανήσυχο και κριτικό πνεύμα, με ζωντανό κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον», προσθέτει, η ίδια εφημερίδα, υπενθυμίζοντας, παράλληλα, ότι ο συγγραφέας είχε γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό το 1994, με το μυθιστόρημα «Έτσι ισχυρίζεται ο Περέϊρα». Μια συγκινησιακά φορτισμένη ιστορία ενός ώριμου και εκ πρώτης όψεως αδιάφορου δημοσιογράφου, που, σιγά σιγά, αποκτά συνείδηση της βίας και της λογοκρισίας που ασκείται από το δικτατορικό καθεστώς του Σαλαζάρ, χάρη και στη γνωριμία του με έναν νεαρό αντικαθεστωτικό.
Ο Τύπος υπογραμμίζει, επίσης, το ακούραστο έργο του Ταμπούκι, υπέρ της διάδοσης και της μελέτης του μεγάλου Πορτογάλου συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα. Δεν είναι τυχαίο το ότι, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Κορριέρε Ντέλλα Σέρα», η διευθύντρια του ιδρύματος Πεσσόα υπογράμμισε ότι ο Iταλο- πορτογάλος, αυτός διανοούμενος «έδινε ιδιαίτερη έμφαση στον πολιτικό χαρακτήρα της λογοτεχνίας, ως μαρτυρία που αντιτίθεται στην βραχεία μνήμη των μέσων μαζικής ενημέρωσης».
Το 2008, ο συγγραφέας με καταγωγή από την Τοσκάνη, αντιτασσόμενος στις μεθόδους διακυβέρνησης της χώρας του από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, είχε τονίσει ότι «η ιταλική δημοκρατία βρισκόταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης».
Όπως τονίζει η εφημερίδα της Ρώμης «Λα Ρεπούμπλικα», «ο Ταμπούκι, στη δεκαετία του ΄60, όταν σπούδαζε στο πανεπιστήμιο, ταξίδεψε συνεχώς σε όλη την Ευρώπη. Γνώρισε, έτσι, την Πορτογαλία, και γεννήθηκε το εντονότατο πάθος του για τη χώρα αυτή».
«Αν η Πορτογαλία είναι η δεύτερη πατρίδα μου, η Ελλάδα είναι οπωσδήποτε η τρίτη. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας», μας είχε πει, τέλος, ο Ιταλός εκλιπών συγγραφέας, σε συνάντησή μας, το 2008.
Θαυμαστής του Θόδωρου Αγγελόπουλου, είχε δεχθεί με ενθουσιασμό να πάρει μέρος σε λογοτεχνική βραδιά με τον Θανάση Βαλτινό, σε ιστορικό μέγαρο της Αιώνιας Πόλης, ενώ ήταν τακτικός επισκέπτης του ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου της Αθήνας όπου είχε αναφερθεί σε ομιλίες του, στον σημερινό ρόλο της ιταλικής και ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.