Ένας ιδιότυπος διάλογος μέσω άρθρων έγινε μεταξύ του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη και άλλων αρθρογράφων για τα χαρακτηριστικά της «νέας Δεξιάς» που απέκτησε η ΝΔ εξαιτίας της δεξιάς απόκλισης του Άδωνι Γεωργιάδη.
Το γάντι σήκωσε σήμερα ο ίδιος ο Άδωνις Γεωργιάδης και με άρθρο του στο protagon απαντά στον Νίκο Μαραντζίδη και στο «Οπαδός του Αδωνι; Οχι ευχαριστώ», χαρακτηρίζοντας πρώτα απ’ όλα άδικο τον χαρακτηρισμό του από τον καθηγητή ως ευρωσκεπτικιστή ή ακροδεξιό.
Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ δηλώνει υπερήφανα δεξιός που δεν ντρέπεται -ούτε κρύβεται- για τις ιδέες του και με αφορμή τον τίτλο στο άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ξεκαθαρίζει πως δεν επιζητεί οπαδούς, αλλά ψηφοφόρους.
Γράφει ο Αδωνις Γεωργιάδης:
Αφησα να περάσουν λίγες μέρες από την δημοσίευση του άρθρου του κ. Μαραντζίδη για το ότι δεν θα ήθελε να είναι οπαδός μου, έτσι ώστε να αφήσω λίγο χρόνο για να υπάρξει ένας γόνιμος δημόσιος διάλογος πριν τοποθετηθώ. Σεβομαι και εκτιμώ τον κ. Μαραντζίδη, γνωρίζω την δουλειά του ως δημοσκόπου και είναι εξαιρετική, έχω διαβάσει ορισμένα βιβλία του για τον Εμφύλιο και τα βρίσκω χρήσιμα. Επίσης θεωρώ ότι έπαιξε θετικό ρόλο με τον δημόσιο λόγο του κατά την κρίσιμη περίοδο του 2010-2015 τότε που πραγματικά κινδύνευσε η Χώρα μας να βρεθεί εκτός ΕΕ και τον ευχαριστώ.
Επίσης οφείλω να σας πω ότι από την αρχή της γνωριμίας μας ήξερα ότι διαφωνούσαμε πολιτικά. Εκείνος φιλελεύθερος Αριστερός, εγώ φιλελεύθερος Δεξιός. Για όλους αυτούς τους λόγους θέλω να ξεκαθαρίσω ότι, θεωρώ την κριτική του σε μένα αμιγώς πολιτική, ευπρόσδεκτη, χωρίς κανένα ιδιοτελές κίνητρο.
Ούτε ο Σύριζα τον έβαλε, ούτε ο Σόρος που διάβασα κλπ μακρυά από εμένα οι συνωμοσιολογίες τις οποίες αντιπαθώ.
Ο κ. Μαραντζίδης έχει τον τελευταίο καιρό εκφράσει μία βασική ιδέα. Ο Σύριζα του 2010-15 δεν υπάρχει πλέον, ηττήθηκε ιδεολογικά και μετασχηματίζεται σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, πορεία την οποία πρέπει να τον βοηθήσουμε να ολοκληρώσει. Στα πλαίσια αυτά ανησυχεί περισσότερο για τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της Δεξιάς που ανέρχεται και έτσι έφθασε και σε μένα.
Οφείλω από την αρχή να σας πω ότι κατά την γνώμη μου κάνει λάθος. Ο Σύριζα δεν έχει αλλάξει. Έχει αλλάξει πολιτικές θέσεις μόνον ως προς τους δανειστές, διότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και ακολουθεί το Πρόγραμμα με αποκλειστικό σκοπό τη νομή της εξουσίας. Αντίθετα ο κίνδυνος για την Δημοκρατία μας από τον Σύριζα παραμένει και μάλιστα όσο πλησιάζει η πτώση του θα αυξάνεται.
Οι επιθέσεις πχ στην Μαρέβα από όλο το σύστημα Τσίπρα, αποδεικνύουν την πλήρη απώλεια αίσθησης των ορίων, που ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα θα αντιλαμβανόταν. Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση πώς ο κ. Μαραντζίδης ένας Φιλελεύθερος άνθρωπος δεν ανησυχεί από την εξώφθαλμη παραβίαση της διακρίσεως των εξουσιών πχ και τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, που απροκάλυπτα κάνει η Κυβέρνηση. Μόλις προχθές ο κ. Καμμένος, Υπουργός Αμύνης και Συγκυβερνήτης προανήγγειλε στην Βουλή συλλήψεις βουλευτών οσονούπω…και ο κ. Τσίπρας δίπλα χειροκροτούσε αντί να τον εγκαλέσει. Με συγχωρείς αγαπητέ Νίκο, πριν ανησυχήσεις για τον Ορμπάν, οφείλεις να ανησυχήσεις για τους Συριζανέλ…
Πάμε όμως στα ιδεολογικά ζητήματα. Το να με κατηγορεί εμένα ως ευρωσκεπτικιστή είναι άδικο. Εγώ κατά την κρισιμότερη για την παρουσία της Χώρας μας στον πυρήνα της Δύσης, πήρα θέση από την πρώτη στιγμή. Ψήφισα ακόμη και το πρώτο Μνημόνιο. Δεν έμεινα ουδέτερος. Πολέμησα για να μείνουμε στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ με μεγάλο προσωπικό κόστος. Έχασα φίλους, πελάτες, ψηφοφόρους. Απειλήθηκε η ζωή μου, μου έβαλαν βόμβες, απείλησαν την οικογένειά μου. Εάν όμως η συζήτηση είναι στο εάν πιστεύω ότι αυτή η ΕΕ είναι τέλεια και δεν πρέπει να αλλάξουμε τίποτε, τότε όχι. Έχει πολλές αδυναμίες. Είναι εξαιρετικά γραφειοκρατική, η Οικονομία της ρέπει υπερβολικά προς τον Κεντρικό Σχεδιασμό έχει δηλ Σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά και η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς που στην Ελλάδα ήταν απόλυτη και σε επίπεδο Ευρώπης παραμένει μεγάλη. Εντός ΕΕ οφείλουμε να δώσουμε πολιτικές και ιδεολογικές μάχες.
Το Μεταναστευτικό είναι ένα καλό παράδειγμα. Ναι ο Σαλβίνι προκάλεσε αλλά την ζημιά την έκανε ο Τσίπρας που άνοιξε τα Σύνορα. Εάν δεν είχε υπάρξει η Τασία δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι τώρα η Μέρκελ θα είχε αυτά τα προβλήματα. Και ναι δεν πιστεύω στα ανοιχτά Σύνορα. Εάν αυτό με κάνει υπερβολικά Δεξιό για τον κ. Μαραντζίδη ας είναι. Όμως εαν η Ευρώπη δεν αντιμετωπίσει με σοβαρότητα αυτό το θέμα τότε θα διαλυθεί. Καμμία Κοινωνία δεν θα δεχθεί την αυτοκαταστροφή της.
Ο κ. Τσακαλώτος στην Βουλή είπε ότι στους μετανάστες βλέπει τον Αχμέτ, την Φατιμά και την Αισέ, όμως εγώ βλέπω τον κύριο Νίκο στον Άγιο Παντελήμονα, την κυρία Πόπη που φοβάται να βγει από το σπίτι της στην Πλατεία Αττικής, την Κατερίνα που έχασε την δουλειά της στη Μυτιλήνη. Και αν αυτούς τους ανθρώπους τους αφήσουμε στο έλεος της μοίρας τους, τότε θα δείτε αργά ή γρήγορα μία πραγματική Ακροδεξιά να εμφανίζεται και θα είναι αργά. Οι πρόσφατες εξαγγελίες Μακρόν για αυτό το θέμα με βρίσκουν σύμφωνο.
Στα ζητήματα της Εθνικής ταυτότητας πολύ πριν τον Ορμπάν είχε υπάρξει ο Σαρκοζί. Έως και Υπουργείο για την υπεράσπιση της Εθνικής Ταυτότητας των Γάλλων έφτιαξε. Ακροδεξιός; Ναι λοιπόν το να διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα εντός ΕΕ για μένα είναι απαραίτητο. Δεν θεωρώ τον πολιτισμό μας ανώτερο ούτε κατώτερο, λέω ότι του αξίζει να υπάρχει και δεν θα υπάρχει εάν αφομοιωθούμε. Σας φαίνεται Δεξιό αυτό; Οκ. Στα της Οικονομίας νομίζω πιο Φιλελεύθερο από μένα δεν θα βρείτε άρα δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περισσότερο. Πολιτικό μου πρότυπο η Μάργκαρετ Θάτσερ. Όμως μαζί με όλα αυτά που σε πολλούς από σας φαίνονται υπερβολικά δεξιά, έχω απόλυτο και πλήρη σεβασμό στην Διάκριση των Εξουσιών.
Υπερασπίζομαι την Φιλελεύθερη Δημοκρατία και θέλω η Ελλάδα να μείνει στον πυρήνα της ΕΕ. Ως προς την Παγκοσμιοποίηση τώρα, δεν την φοβάμαι καθόλου κύριε Μαραντζίδη. Αυτό τι με κάνει δεν ξέρω αλλά πάντως δεν θεωρώ ότι ο Ελληνισμός έχει κάτι να φοβηθεί από αυτήν, αρκεί να έχει διατηρήσει την ταυτότητα του και την διάθεση του να υπάρχει. Ιστορικά μιλώντας ο Ελληνισμός επι αιώνες μεγαλούργησε σε πολυεθνικά σχήματα (Ελληνιστικά Κράτη, Ρωμαϊκή/Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Παροικίες κλπ). Το ίδιο μπορεί να κάνει και στο μέλλον αρκεί να το θέλει.
Και φυσικά για να μην φανεί ότι υπεκφεύγω, στοιχείο βασικό της Εθνικής μας ταυτότητας είναι η Θρησκεία μας, για την οποία όσοι την πιστεύουμε είμαστε υπερήφανοι. Όσοι πάλι δεν θέλουν να πιστεύουν, δικαίωμα τους αναφαίρετο.
Η βασική μου λοιπόν ιδεολογική θέση είναι ότι εμείς οι Δεξιοί, και Δεξιός δηλώνω, δεν χρειάζεται ούτε να ντρεπόμαστε για τις ιδέες μας, όπως συνέβαινε επί χρόνια στην Ελλάδα, ούτε κατά συνέπεια να τις κρύβουμε. Άλλωστε καμμία ιδεολογία στη Χώρα μας δεν υπήρξε τελικά περισσότερο συντηρητική από την Αριστερά και ως συντηρητικός και όχι ως προοδευτικός κέρδισε ο Τσίπρας, υποσχόμενος ψευδώς ότι θα μπορούσαμε να ζούμε την παλιά μας ζωή, ενώ αυτή είχε τελειώσει.
Φιλελεύθερος Δεξιός είμαι και δεν επιζητώ κύριε Μαραντζίδη οπαδούς! Ψηφοφόρους ναι, υποστηρικτές ναι, φίλους ναι, οπαδούς όχι. Οπαδούς θέλουν όσοι ψάχνουν φανατισμό και τον αποστρέφομαι ως στοιχείο ανελευθερίας. Δεν θα σας ήθελα για οπαδό μου ούτε εσάς ούτε κανέναν άλλον αγαπητέ κ. Μαραντζίδη, αλλά με χαρά κάποτε θα ζητούσα την ψήφο σας για να φτιάξουμε μία Ελλάδα που θα είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή και με τους Συριζανέλ όση μετάλλαξη και να έχουν υποστεί όπως ισχυρίζεστε, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ!
Αδωνις Α. Γεωργιάδης
ΥΓ: Πώς γίνεται να θεωρείς αγαπητέ Νίκο έναν Πρωθυπουργό που επέλεξε τον Καμμένο για Συγκυβερνήτη και κρατάει τον Πολάκη στο Υπουργικό του Συμβούλιο, ως σοσιαλδημοκράτη, αυτό πραγματικά με ξεπερνά…