Η παράταση για τις ρυθμίσεις των χρεών, ευνοϊκό επιτόκιο και «φρένο» στις κατασχέσεις των τραπεζικών καταθέσεων και της κύριας κατοικίας του οφειλέτη είναι κάποια από τα σημεία του πολυνομοσχεδίου που προωθεί το Υπουργείο Εργασίας.
Στο πολυνομοσχέδιο του Γιώργου Κουτρουμάνη παρέχεται η δυνατότητα στα φυσικά πρόσωπα να υπαχθούν τις ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τα φυσικά πρόσωπα που είχαν ατομικές επιχειρήσεις με στόχο τον βιοπορισμό τους και έχουν περιορισμένες οφειλές από εμπορικές πράξεις.
Τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν το δικαίωμα να υπαχθούν στο πτωχευτικό δίκαιο των εταιρειών και επομένως θα δικαιούνται να υποβάλλουν αίτηση για δικαστική ρύθμιση των χρεών.
Επίσης ο οφειλέτης δεν είναι υποχρεωμένος πλέον να επιδιώκει την εξωδικαστική ρύθμιση των χρεών του πριν την κατάθεση της αίτησης. Η προσπάθεια εξώδικου συμβιβασμού θα είναι προαιρετική και μπορεί να γίνει και μετά την κατάθεση της αίτησης σε οποιοδήποτε στάδιο κι αν βρίσκεται η υπόθεση μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης.
Προστατεύεται από την κατάσχεση ο ατομικός τραπεζικός λογαριασμός έως 1.500 ευρώ του οφειλέτη ή έως 2.000 ευρώ για κοινό τραπεζικό λογαριασμό προκειμένου ο οφειλέτης να μπορεί να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη έξοδα της καθημερινότητας του
Στο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνεται η ρύθμιση της οφειλής με ευνοϊκό επιτόκιο μέχρι και το 6ο έτος από την κατάθεση της αίτησης ενώ το δικαστήριο θα έχει πλέον την δυνατότητα να «παγώσει» την κατάσταση της κύριας κατοικίας του οφειλέτη από 20 έως 35 χρόνια εφόσον δικαιολογείται από την προσωπική κατάσταση του οφειλέτη και η ανάγκη εξυπηρέτησης της οφειλής το δικαιολογούν. Συχνά, άλλωστε, τα στεγαστικά δάνεια που ρυθμίζονται έχουν διάρκεια αποπληρωμής.
Η οφειλή υπάγεται σε ρύθμιση με την κατάθεση της αίτησης και όχι με την έκδοση της απόφασης ενώ υπάρχει απαλλαγή από τα χρέη στα 3 χρόνια εφόσον διαπιστωθεί ότι ο οφειλέτης έχει πλήρη αδυναμία καταβολής των χρεών
Επίσης δίνεται παράταση ενός ακόμη χρόνου στην περίοδο ρύθμισης των χρεών σε περίπτωση που το εφετειακό δικαστήριο διορθώσει αυξητικά τις καταβολές που θα έπρεπε από την έναρξη της ρύθμισης να καταβάλει ο οφειλέτης ενώ επιδιώκεται η συλλογική αντιμετώπιση των χρεών του οφειλέτη, προκειμένου να αποθαρρύνεται η δημιουργία δανειστών δύο ταχυτήτων, δηλαδή πιστωτών εντεταγμένων στη διαδικασία και εκτός αυτής.