Η διεύθυνση της γαλλικής αστυνομίας που ειδικεύεται στις ριψοκίνδυνες αποστολές, η Raid, «έδωσε ως το τέλος ευκαιρίες επιβίωσης» στον πολιορκημένο δολοφόνο επτά ανθρώπων, Μοχάμεντ Μέραχ,
«όμως εκείνος επέδειξε πρωτόγνωρη συμπεριφορά» δήλωσε στο Γαλλικό πρακτορείο ο επικεφαλής της, Αμορί ντ Οτκλόκ, που επιμένει ότι «αν κάποιος επιτέθηκε πρώτος, αυτός είναι ο Μέραχ».
«Μάς δήλωσε : είμαι μουτζαχεντίν, θέλω να πεθάνω με το όπλο στο χέρι, θα με σκοτώσετε, είμαι πολύ περήφανος και νοιώθω τιμή μου να πολεμώ την Raid, θέλω να σκοτώσω όσο το δυνατόν περισσότερους από εσάς», προσθέτει ο ντ Οτκλόκ. «Μάς διευκρίνιζε ότι ούτε μια στιγμή, όσο διήρκεσε η διαπραγμάτευση με τους αστυνομικούς, πανέτοιμους να κάνουν έφοδο στο διαμέρισμά του, δεν διανοήθηκε ότι υπήρχε περίπτωση να παραδοθεί».
Εκτιμώ, σημειώνει ο ντ Οτκλόκ, ότι ο Μέραχ «παρέτεινε σκόπιμα τη διαπραγμάτευση, αφού έμενε για ώρα σε ανάπαυση, προετοιμάζοντας έτσι καλύτερα την τελική αναμέτρηση μαζί μας».
Αφηγείται, εν συνεχεία : «Φθάνοντας στις τρείς το ξημέρωμα Τετάρτης στο διαμέρισμα του Μέραχ, δεχθήκαμε με κλειστή την εξώπορτα πυρά από το εσωτερικό του».
«'Αφησα διαπραγματευτή στην εξώπορτα», συνεχίζει ο αξιωματικός της αστυνομίας, «να τού μιλά έως την αυγή. 'Ομως διέταξα να ρίχνονται χειροβομβίδες κρότου, περιοδικά, ώστε να μη μπορεί να κοιμηθεί ο Μέραχ».
«Στις 22.30 της Πέμπτης έγινε, τελικά, η έφοδος από τους ενόπλους μας. Μέσα στο διαμέρισμα, η διάταξη των επίπλων καθυστέρησε πολύ την προέλασή μας, την έκαμε να είναι ένα μπέρδεμα», υπογραμμίζει ο ντ Οτκλόκ.
«Χαρακτηριστικό είναι ότι αντιληφθήκαμε τον Μέραχ μόλις μια ολόκληρη ώρα αργότερα, χωρίς να έχουμε τη βεβαιότητα ότι η τοποθεσία δεν είχε παγιδευτεί με εκρηκτικά» θυμάται ο ίδιος. «Καταρτίσαμε, τότε, το σχέδιο εγκλωβισμού του στο μικρό αποχωρητήριο-λουτρό και καθώς εμείς είχαμε φορέσει αντιασφυξιογόνες μάσκες, θελήσαμε να τον εξουδετερώσουμε μέσω των πολλών δακρυγόνων, όμως εκείνος γιά ώρα αντεπεξερχόταν».
«Αντιασφυξιογόνες μάσκες, πυροβόλα όπλα, σιδηρογροθιές, χρήση σφαιρών καουτσούκ» : έτσι περιγράφει τον ατομικό εξοπλισμό των καταδρομέων ο ντ Οτκλόκ.
« 'Οταν περάσαμε στο λουτρό-αποχωρητήριο, ενώ μάς πυροβόλησε, διέταξα να ρίξουμε χειροβομβίδα αμυντικού χαρακτήρα, ώστε να εκφοβιστεί, να είναι δυνατόν να συλληφθεί ζωντανός», θυμάται επίσης. «Γιαυτόν ακριβώς τον λόγο δεν ανταποδώσαμε αρχικά τα συνεχιζόμενα πυρά του, αν και μέλη της Raid βρέθηκαν αντιμέτωπα με βλήματα προς την κατεύθυνσή τους, τραυματίστηκαν από θραύσματα».
« 'Ομως --κάτι τέτοιο δεν τόχω ξαναδεί--, ο Μέραχ αρχίζει να πυροβολεί : αριστερά, δεξιά, μπροστά του, πίσω του, επιχειρεί να φθάσει στο μπαλκόνι του, ένας καταδρομέας τραυματίζεται στο λαιμό, πέφτει πίσω, προσγειώνεται στο γκαζόν».
Αφηγείται εν συνεχεία: «Τότε, λοιπόν, έλαβαν θέσεις στο στηθαίο του μπαλκονιού μερικοί αστυνομικοί 'ελεύθεροι σκοπευτές', από τις ενισχύσεις... Ο Μέραχ θέλοντας να κάνει επίθεση, περνά ένα χέρι του πάνω από το στηθαίο, οπότε οι αστυνομικοί τον εξουδετερώνουν»...)«Τον ωθούν να πέσει στο έδαφος... πριν ο Μέραχ να πέσει κατά γής, ενδέχεται να είχε σκοτωθεί. 'Επεσε μπροστά μου ακριβώς».
«Εκτιμώ τελικά ότι την επιχείρηση αυτήν ούτε επιτυχία, μα ούτε αποτυχία μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε. Φρονώ ότι 'κάναμε τη δουλειά μας', όσο πιό θαραλλέα, όσο πιό ευσυνείδητα μπορούσαμε, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές μας», καταλήγει ο ντ Οτκλόκ.