Το γκραν σλαμ του Γουίμπλετον, το μεγαλύτερο τουρνουά τένις έχει ενσωματώσει την παράδοση. Με ιστορία που φτάνει στο 1877, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του τουρνουά είναι ο πολύ αυστηρός ενδυματολογικός κώδικας που επιβάλλεται στον παίκτες που συμμετέχουν.
Είναι γνωστό ότι όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να φορούν λευκές στολές όταν παίζουν. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερες κατευθυντήριες γραμμές από το να φορούν απλά ένα σύνολο που στερείται χρωμάτων.
Οι παίκτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμη και με τον τόνο του λευκού που έχουν τα ρούχα τους, καθώς δεν επιτρέπονται ούτε τα υπόλευκα ούτε τα κρεμ.
Επιπλέον, το τουρνουά έχει κι άλλους πολύ αυστηρούς και συγκεκριμένους κανόνες σχετικά με την ποσότητα του χρώματος που επιτρέπεται στη λαιμόκοψη, τις μανσέτες των μανικιών ή στις κορδέλες που φορούν στο κεφάλι τους.
Οι χρωματιστές γραμμές δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερες από ένα εκατοστό και δεν επιτρέπονται τα λογότυπα που αποτελούνται από μοτίβα.
Από που όμως προέρχεται ο αυστηρός λευκός ενδυματολογικός κώδικας στο Γουίμπλετον;
Η ιστορία του
Η έννοια των «λευκών στο τένις» χρονολογείται από το 1800, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να παίζουν τένις σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
Οι παίκτες φορούσαν άσπρο για να αποφύγουν τους λεκέδες ιδρώτα που εμφανίζονταν στα χρωματιστά ρούχα, όπως αναφέρει το «Tennis Fashion: Over Years of Costume Change» της Βαλερί Γουόρεν. «Ένα πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί ήταν αυτό της εφίδρωσης» έγραψε. «Καθώς αυξάνεται η πίεση του αγώνα, αυτό με τη σειρά του οδηγεί στο επίμονο πρόβλημα της εφίδρωσης που προκαλεί την εμφάνιση ντροπιαστικών υγρών μπαλωμάτων στα χρωματιστά υφάσματα».
Σύμφωνα με την Γουόρεν, ο κανόνας επιβλήθηκε συγκεκριμένα με τις γυναίκες κατά νου, καθώς ήταν «πολύ αδιανόητο μια κυρία να φαίνεται με εφίδρωση».
Οι κανόνες του Γουίμπλετον
Το 2014, το Γουίμπλετον εξέδωσε ένα «διάταγμα» νέων κανόνων που έπρεπε να ακολουθήσουν οι παίκτες προκειμένου να συμπληρώσουν την κατευθυντήρια γραμμή που υπήρχε ήδη για το λευκό χρώμα.
Το διάταγμα περιελάμβανε ορισμένους νέους κανόνες που έπρεπε να ακολουθήσουν οι παίκτες, συμπεριλαμβανομένης της απόχρωσης του λευκού που τους επιτρέπεται να φορούν.
Οι κανόνες λένε τώρα πως επιτρέπεται μόνο μία «μονή γραμμή χρώματος» που δεν είναι μεγαλύτερη από ένα εκατοστό στην λαιμόκοψη, τη μανσέτα των μανικιών, στα εσώρουχα ή στις κορδέλες που φορούν στα μαλλιά.
Το τουρνουά επέβαλε επίσης, αυστηρότερους κανόνες για τα ορατά εσώρουχα, υπογραμμίζοντας πως κάθε εσώρουχο που είναι ορατό κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, πρέπει να είναι αυστηρά φαρδύ.
Το Us Open χρησιμοποίησε επίσης έναν ενδυματολογικό κανόνα για το λευκό. Ωστόσο, αυτό άλλαξε το 1972, επιτρέποντας στους αθλητές να φορούν χρωματιστά ρούχα. Το Γαλλικό Όπεν είναι εξίσου φιλελεύθερο όσον αφορά στον ενδυματολογικό κώδικα.