«Μάνα, αύριο βγαίνουν οι βαθμοί των Πανελληνίων... Φοβάμαι. Κι αν δεν έχω πάει καλά; Κι αν τα αποτελέσματα δεν είναι όπως τα περιμένω; Κι αν έχω πέσει κάτω από τη βάση;».
«Μια μέρα είναι, θα περάσει. Αύριο θα ξέρεις...».
Η αγωνία της παραμονής είναι μεγάλη. Πάντα και για όλους. Είτε είναι η παραμονή του γάμου, είτε της γέννας, είτε αφορά σε ιατρικά αποτελέσματα, είτε πρόκειται για ένα καθοριστικό ραντεβού, ερωτικό ή επαγγελματικό. Αυτό το «αύριο θα μάθω, αύριο θα ξέρω», δεν είναι κάτι απλό. Προκαλεί αναστάτωση, αμηχανία, εκνευρισμό, νεύρα. Αλλοτε σαν μια γλυκιά προσμονή, σαν μια ελπίδα επιβεβαίωσης και επιβράβευσης κι άλλοτε σαν μια δυσάρεστη εξέλιξη, ανατρεπτική.
Σήμερα είναι η παραμονή της ανακοίνωσης των βαθμών για πάνω από εκατό χιλιάδες υποψηφίους. Μπορεί οι περιβόητες βάσεις να δημοσιευθούν στο τέλος Αυγούστου, αλλά οι βαθμοί είναι το πρώτο στάδιο, η πρώτη χαρά, η πρώτη κρυάδα, η πρώτη απογοήτευση. Είναι το πρώτο βήμα, το πρώτο σκαλί. Η αρχή.... Για όλα αυτά τα παιδιά που τα τελευταία δύο χρόνια δούλεψαν σκληρά, διάβασαν, στερήθηκαν την διασκέδαση, το ξενύχτι, την ξεγνοιασιά της ηλικίας τους. Που έλυσαν εκατοντάδες ασκήσεις και μετάφρασαν άλλα τόσα αρχαία κείμενα... Δεν γινόταν αλλιώς. Το μέλλον θέλει προσπάθεια, επιμονή....
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Μυρτώς Λοβέρδου στο Bovary.gr