Εδώ και έναν αιώνα το «σουηδικό μοντέλο» εξυμνείται ως το ιδανικό σύστημα που περιλαμβάνει ισχυρό κοινωνικό κράτος αλλά και ιδιωτική πρωτοβουλία. Ωστόσο οι ανισότητες που καταγράφονται τα τελευταία χρόνια στη σκανδιναβική χώρα αποτελούν σοβαρή ένδειξη πως μάλλον το περιβόητο μοντέλο της χώρας ανήκει πλέον στην Ιστορία.
Με βάση τις έρευνες που διεξάγει ο ΟΟΣΑ, τα τελευταία 15 χρόνια η Σουηδία καταγράφει τη μεγαλύτερη αύξηση ανισοτήτων μεταξύ των χωρών μελών του οργανισμού, με το ρυθμό αύξησης να είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος σε σχέση με στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σημείο καμπής θεωρείται ανάληψη της εξουσίας από την Κεντροδεξιά το 2006 μετά από πολυετή κυριαρχία των σοσιαλδημοκρατών, ωστόσο πολλοί επισημαίνουν πως η αλλαγή αυτή συντελείται αθόρυβα τις τελευταίες δύο δεκαετίας.
Οι κοινωνικές δαπάνες έχουν πέσει κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες αποτελώντας το 13% του ΑΕΠ από 18% στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Όλα αυτά βέβαια τη στιγμή που ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 11%. Την ίδια στιγμή, η μείωση της φορολογίας και οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά ακινήτων έχουν κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους με την Eurostat να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου καθώς η χώρα εμφανίζει τη μεγαλύτερη αύξηση μετά τη Βουλγαρία ως προς το ποσοστό του πληθυσμού που κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας.
Από την άλλη πλευρά βέβαια η κεντροδεξιά κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται για τις οικονομικές επιδόσεις της χώρας. Η ύφεση αποτελεί παρελθόν εδώ και δύο χρόνια και η Σουηδία σήμερα εμφανίζει ανάπτυξη της τάξης του 4% με την ανεργία να είναι μόλις 7%. Επιπλέον το δημόσιο χρέος της χώρας είναι σε ζηλευτά επίπεδα καθώς δεν ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ.
Οι επιδόσεις αυτές κάνουν την Κεντροδεξιά να ελπίζει σε μια τρίτη νίκη και την Κεντροαριστερά να προσπαθεί να ανασυνταχθεί προκειμένου να διεκδικήσει την εξουσία. Μάλιστα οι κεντροαριστερές δυνάμεις δημιούργησαν πρόσφατα μια ανεξάρτητη επιτροπή «σοφών», η οποία θα θέσει τις βάσεις του κοινωνικού κράτους του μέλλοντος, δηλαδή του κράτους πρόνοιας την εποχή της παγκοσμιοποίησης, το οποίο ευελπιστούν να παρουσιάσουν προγραμματικά στις εκλογές του 2014.
Σε ποιον ανήκει όμως το «σουηδικό μοντέλο»; Ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός Φρέντερικ Ράινφελντ ισχυρίζεται πως το μοντέλο της χώρας είναι μια εθνική κατάκτηση που υπηρετείται από όλες ανεξαρτήτως τις κυβερνήσεις τουλάχιστον από το 1930 και μετά.
Από την άλλη βέβαια o ηγέτης των σοσιαλδημοκρατών και πρώην συνδικαλιστής Στέφαν Λόφβεν διεκδικεί το πολιτικό copyright για το κόμμα του, κατοχυρώνοντας μάλιστα σύμφωνα με την εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα», την... πατέντα πριν από μερικές εβδομάδες στην αρμόδια υπηρεσία.